مصاحبه با نماینده
حزب کمونیست پرتغال در آلمان
مبارزه برای زندگی بهتر
هرگز متوقف نمی شود
ترجمه عسگر داوودی

"رودی پاز" نماینده حزب کمونیست پرتغال در آلمان، با سایت "کومینفرم" این کشور مصاحبه ای در ارتباط با انتخابات پرتغال کرده است که خلاصه از آن را می خوانید:

کمومینفرم: در انتخابات پارلمانی ماه گذشته پرتغال «اتحاد کمونیست ها" و حزب سبزها 9.7 در صد آرا را از آن خود کرد، آیا از نتیجه این انتخابات راضی هستید؟

رودی پاز: ما از آرای داده شده به این اتحاد انتخاباتی راضی هستیم. ما اکنون توانسته ایم یک تن دیگر را بر تعداد افراد فراکسیون پارلمانی خود بیافزائیم. با توجه به بازی انتخاباتی موذیانه حزب سوسیال دموکرات، موفقیت ما در این انتخابات خوشحال کننده است.

س: اما برنده اصلی انتخابات سوسیال دموکرات های محافظه کار بودند.

ج: با آغاز موج تظاهرات علیه برنامه ریاضت اقتصادی، سوسیال دموکرات های حاکم عقب نشینی کردند، آن ها می خواستند برنامه ریاضت اقتصادی خود را به تائید پارلمان برسانند. جالب این بود که سوسیال دموکرات ها پس از تظاهرات اعتراضی مردم در خیابان ها، در برنامه تبلیغات انتخاباتی خود علیه برنامه خود شعار می دادند.

س: وضع موجود را چگونه ارزیابی می کنید؟

ج: احزاب راست با وجود داشتن اکثریت پارلمانی، بدلیل نداشتن پایگاه اجتماعی قادر نیستند برنامه ریاضت اقتصادی سوسیال دموکرات ها را به مردم تحمیل کنند. انتخابات سال 1975 که به انتخابات انقلاب گل میخک مشهور شد، نشان داد که راست ها فقط 30 آرا را دارند. در شرایط فعلی وضعیت سوسیال دموکرات ها بسیار نامناسب است. آنها دو باره می کوشند تا برنامه ریاضت اقتصادی مورد نظر خود را به اجرا بگذارند، همان برنامه ای که در تبلیغات انتخاباتی علیه آن شعار دادند. اعتراضات اجتماعی پس از انتخابات همچنان ادامه دارد. جنبش کارگری پرتغال دارای خودآگاهی کلاسیک بسیار قوی است، این خودآگاهی در مبارزه علیه دیکتاتوری فاشیسم، در مبارزه علیه غارتگران که از مجاورت دیکتاتوری منافع خود را تامین میکنند و به سود بحران بانک ها علیه مردم عمل می کنند کسب شده است. از طرف دیگر، مبارزه برای زندگی بهتر هرگز تعطیل بردار نیست، تداوم مبارزات ما آرامش چندانی برای سوسیال دموکرات ها باقی نخواهد گذاشت.

س: بحران بدهکاری مدتی است به پرتغال نیز رسیده است، اما شدت اعتراضات علیه این بحران در حد یونان بالا نیست...

ج: ما در پرتغال مشکلات زیادی از این بابت داریم. یونانی ها یکسال است که تحت کنترل صندوق بین المللی پول، بانک مرکزی اروپا و اتحادیه اروپا هستند. اگر قرار باشد چنین نسخه ای برای مردم پرتغال نیز نوشته شود، عکس العمل های بسیار فراتر از این خواهد بود. این نوع راه حل فقط برای درمان ظاهری بحران است و در اصل به نفع بانک های خصوصی تمام می شود، زیرا بدهکاری و بحران ورشکستگی این بانک ها را دولت به بدهکاری دولتی تبدیل می کند و این در عمل یعنی دولت از مراکز مالی بین المللی برای بانک های ورشکسته قرض می گیرد و با برنامه ریاضت اقتصادی ارسالی از بروکسل (مرکز اداری اتحادیه اروپا) که جز خصوصی سازی اموال عمومی در دست دولت و حذف تامین اجتماعی و خصوصی سازی است، می خواهد با بحران همه جانبه مالی در کشور مقابله کند. مراکز مالی بین المللی مثل صندوق بین المللی پول و بانک مرکزی اروپا با اهداف معین سیاسی به کشور های ضعیف وام می دهند. آنها خواهان پیاده شدن برنامه های دیکته شده این مراکز در کشور های وام گیرنده هستند.

س: یونان پس از یک سال اجرای برنامه اولیه ریاضت اقتصادی، همچنان با افزایش میزان بدهکاری ها و بهره آن ها مواجه است، شما چه پیشنهادی دارید؟

ج: بانک های انگلیسی، فرانسوی و آلمانی با 1% بهره به بانک مرکزی اروپا پول وام میدهند و بانک مرکزی اروپا این پول ها را با 5% یا 6% و حتی با 7 % به کشور های دیگر وام میدهد، پرتغال نیز از جمله این کشور های وام گیرنده است. (همین بهره خود گویا مناسبات استعماری نیست؟) علاوه بر این کشورهای وام گیرنده در زمان تعین شده باید وام ها و بهره های مربوطه را پرداخت کنند و همچنین برنامه دیکته شده مراکز مالی وام دهنده را تحت عنوان برنامه رشد اقتصادی به اجرا بگذارند. با توجه به این موارد پس باید راه حل مشگل را نیز خود وام دهندگان و برنامه ریزان آنها پیدا کنند. سیاست های مالی اتحادیه اروپا در پرتغال عملا باعث «صنعت زدائی»می شود. فقر در مقایسه با سالهای بعد از فاشیسم به امروز، به بالاترین حد خود رسیده است.

س:  در یونان بحث بازگشت به پول سابق و انکار یورو پول مرسوم اروپا مطرح است در پرتقال نیز چنین بحثی وجود دارد؟

ج: فرمانروائی نوع مشخصی از پول نیز یکی از دلایل خسارت های موجود در کشورهای رشد یابنده است. در پرتغال باید بررسی شود که آیا زمان بازگشت به پول سابق (اسکودو) رسیده است یا خیر؟ این موضوع را باید مجلس بررسی کند.