اپوزیسیون زیرلب می گوید

بشار اسد می رود

اخوان المسلمین

برای حکومت می آید!

اشپیگل آنلاین ـ  گزینش و ترجمه رضا نافعی

سفر دشواری بود، سفری که "یاسرالحاجی"، هماهنگ کننده اپوزیسیون سوریه پشت سر نهاده بود. سفر به چند شهر کوچک در شمال سوریه، برای ملاقات با " شورای ملی سوریه" ( اس. ان. سی.)، یعنی هسته مرکزی اپوزیسیون سوریه در تبعید و مهمترین طرف صحبت با غرب. حاجی می گوید: "فکر می کردم که اینها سخنگوی ما در جهان هستند".

حاجی در ماه مارس بطور غیر قانونی از مرزسوریه می گذرد، پیوسته باید مواظب باشد که با گروههای گشتی دولتی برخورد نکند، زیرا آنها  بدون هشدار قبلی تیراندازی می کنند. از نزدیک شدن به پاسگاههای ترکیه نیز خود داری می کند تا به اردوگاههای پناهندگان فرستاده نشود و بالاخره خود را به استانبول می رساند. وقت ملاقات ساعت 9 صبح است. قرار است در این دیدار راجع به کمک های انسانی صحبت شود و در بارۀ هماهنگ تر کردن نیروهای پراکنده و منزوی در خود سوریه. ولی دوعضو " شورای ملی سوریه " که قرار بود ملاقات با آنها صورت گیرد، خواب مانده بودند.

حاجی که در زندگی معمولی  کارش بازرگانی است و تا حدی به رعایت  قول و قرار عادت دارد، بیاد آورد که آنها بالاخره ساعت 4 بعد از ظهر آمدند. "آنها نقشه ای برای کار نداشتند، قول کمک هم دادند، کمکی که هیچ گاه صورت نگرفت". جلسه بعدی دیدار نیز مثل جلسه قبلی بود. به همین دلیل اپوزیسیون سوریه  از دمشق تا حلب می گویند:  شورای ملی سوریه که در پول منابع بین المللی غلت می زند و مورد تایید آنهاست، اصلا قادر به اداره  دستگاه دولتی پس از سقوط اسد نیست.

نباید خلاء قدرت  بوجود آید

چشم انداز آغازین بسیار  مثبت بود: الاعظم، استاد تاریخ که در آمریکا در تبعید بسر می برد و از پایه گذاران "شورای ملی سوریه " است بیاد می آورد که: "اکتبر 2011 برای ایجاد یک جبهه مشترک علیه اسد  تاریخ بسیار مناسبی بود."  در آن زمان اپوزیسیون ترکیبی بود از سازمانها مختلف اسلامی، سکولار، ناسیونالیستی و کردی، که تا  آن زمان بزرگترین اتحاد اپوزیسیون سوریه بود. الاعظم به سخن خود چنین ادامه می دهد: ولی پس از مدت زمانی کوتاه، اسلامگرایان، بویژه اخوان المسلمین، که برنامه مشخصی برای دوران بعد از اسد نداشتند،  بر"شورای ملی  سوریه " مسلط شدند.

دیگران،   مذهبی ها را چندان مقصر نمی دانند. بنظر آنها دگراندیشانی که اکثرا از دهها سال پیش با رژیم مخالفت کرده بودند گرفتار یک سوء تفاهم اساسی هستند: چون "آنها فکر می کنند هر قدر مدت زندان کسی بیشتر باشد به همان نسبت هم باید مسئولیت سیاسی  داشته باشد. اما آنها درک نمی کنند که آنچه امروز مطرح است دادن شعار سیاسی و یا حضور در تلویزیون نیست، صحبت بر سر ساختار سازمانی و مدیریت است!" اینها سخنان فردی است که کارش تامینلجیستیک برای  شورشیان است. او پیوسه بین قطر، ترکیه و لبنان در آمد و رفت است و نیاز های شورشیان را به تکنیک های ماهواره ای تامین می کند.

عبد البسیط سعیده، رئیس شورای ملی سوریه، 56 ساله، که مردیست کوچک جثه  و خوش برخورد، نظری بکلی متفاوت دارد و در مرکز شورای ملی سوریه در استانبول می گوید: "ما احساس مسئولیت می کنیم که باید مقاومت سیاسی را سازمان دهیم".

سعیده  فیلسوف کرد، که به دریافت درجه دکترا در فلسفه نائل آمده و 18 سال در اوپسالا در سوئد در تبعید بسر برده می گوید که او در آن مدت چندان مورد توجه نبوده و اگر در ماه ژوئن به او پیشنهاد پذیرفتن رهبری شورای ملی سوریه داده نمی شد، وضع به همان صورت ادامه پیدا می کرد. او می گوید ما باید رژیم اسد را ساقط کنیم :" ماباید یک دولت دوران گذار تشکیل دهیم. خلاء قدرت نباید پدید آید."

جبهه مخالفان اسد در ذات خود نفاق زده است

اما وقتی پای عمل به میان می آید کار لنگ است. یکی از کسانی که دست اندر کار است می گوید: هنوز حتی یک طرح  اضطراری هم در دست نیست. معلوم نیست  در لحظه ای که رژیم سقوط کرد   حفاظت از ساختمانهای دولتی، موزه ها، بانک ها، انبارهای اسلحه، چگونه خواهد بود، روستاهائی که ساکنانش علوی مذهب هستند، یعنی کسانی که با اسد هم مذهب هستند چگونه باید از آتش انتقام مخالفان حفظ شوند ؟

عمر الاعزم می گوید شورای ملی اسیر خود فریبی است. این شورا خود را یگانه نماینده به حق اپوزیسیون می داند. ولی اپوزیسیون که متحد نیست. در میان گروههای اپوزیسیون آن کسی حرفش بکرسی می نشیند که در خاک سوریه قدرت نظامی را در دست دارد."

نکته دیگرــ  افزون بر شوروشیان جنگنده ــ این است که مخالفان اسد ذاتا نفاق زده هستند. علاوه بر شورای ملی، دو سازمان سراسری دیگر نیز مدعی  نمایندگی اپوزیسیون هستند:

یکی از آنها کمیته هماهنگی ملی برای تحول دموکراتیک (ان. سی.سی.)  است که مرکز آن در دمشق است، این اتحادی است  که در برگیرنده  13 حزب چپ گرا و کنشگران منفرد و  مستقل است. رهبر  (ان. سی.سی) حسن عبدالعصیم وکیل دعاوی معروف است که مخالف حل نظامی مسئله است و حتی حاضر به مذاکره با دولت اسد نیز هست ولی رژیم حاضر به گفتگو با او نیست.

شورای انقلاب سوریه  سازمان دیگری است مرکب از 70 کنشگر تبعیدی و سکولار که مرکز آن در قاهره است. رئیس این گروه حيثم المالح 81 یکساله و فعال حقوق بشر، شخصیت ممتاز مقاومت علیه اسد است که با شورای ملی اختلاف پیدا کرد و قصد دارد خود در قاهره تشکیل دولت در تبعید دهد.

در این میان شخص مناسبی که جای اسد را بگیرد به چشم نمی خورد. یکی از افراد نامداری که از جبهه اسد گریخته و به مخالفان پیوسته ریاض حجاب است که در ماه اوت به مخالفان پیوست، یا  سرتیپ مناف طلاس که در آغاز ماه ژوئیه به پاریس گریخت، این ها در نظر مردم افرادی فاسد و در پیوند با رژیم اسد هستند.

مثلا بمحض آن که طلاس پایش به پاریس رسید تظاهر کنندگان، در روستایی در شمال سوریه، که اهالی آن در ساختن شوخی و متلک شهره هستند، روی پلاکاردی نوشتند "تیپ ژنرال دوگل به فرماندهی سرتیپ مناف طلاس، شانزه لیزه را فتح کرد".

عبد البسیط سعیده رئیس شورای ملی در دفتر خود در استانبول وجود اختلافات را نفی می کند  و  در مورد اخوان المسلمین که  بخش عمده  اعضای شورای ملی را تشکیل می دهند می گوید: حضور آنها برای شورای ملی تضمین کننده دریافت پول و حمایت سیاسی است، دست کم از سوی ترکیه و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس که به نفوذ اسلامگرایان با دیده تحسین می نگرند. عبد البسیط سعیده کاملا مطمئن است که سوریه یک کشور مذهبی نخواهد شد. می گوید ما درحال حاضر مشغول بحث در بارۀ اجرای دوبارۀ قانون اساسی سال 1950هستیم که طبق آن قانون سوریه یک کشور غیر نظامی و دموکرات است ولی زیر لب، این را هم اضافه می کند که  هواداران این قانون در شورای ملی سوریه در اقلیت هستند.