سرمقاله 8 فوریه روزنامه اومانیته
ارگان حزب کمونیست فرانسه
انقلاب در مصر
ارتجاع در سوریه
ترجمه و تدوین جعفر پویا

یک سال پس از سقوط حسنی مبارک در مصر مبارزات دمکراتیک و اجتماعی مردم این کشور به مرحله ورود به دوران طولانی یک انقلاب در مصر نزدیک شده است. حالا مردم این کشور و بویژه نسل جوان آن خواهان برکناری شورای نطامی است که رژیم حسنی مبارک را بدون خود او می خواهد حفظ کند. مردمی که در میدان التحریر مصر علیه حسنی مبارک فریاد می کشید، حالا دریافته اند که با رفتن مبارک، آن تحولی را که خواهان آن هستند تحقق نیافته است. مجلس این کشور را از حزب ارتجاعی- مذهبی اخوان المسلمین پر کرده اند، اما مردم مصر این را نمی خواستند، بلکه تحول انقلابی را در همه عرصه های اقتصادی و اجتماعی می خواهند.
سالگرد سقوط مبارک در مصر، با مرحله نوین انقلاب اجتماعی در این کشور همراه شد. شورای نظامی می خواهد رژیم مستبد و فاسد مبارک را حفظ کند. همین شورا حتی نمی خواهد اندک اصلاحاتی را در جامعه مصر بپذیرد.
اعتصابات سراسری در ماه های اخیر در مصر برای افزایش دستمزد و بهبود شرایط کار وهمچنین اخراج دست نشاندگان حکومت در راس ادارات دولتی و قوه قضائیه نشانه های تعمیق جنبش انقلابی در مصر است. حزب کمونیست فرانسه ضمن حمایت از خواست های انقلابی مردم مصر، مخالفت صریح خود را از سکوت دولت فرانسه در برابر سرکوب مردم توسط شورای نظامی حاکم ابراز می دارد. ما با اعلام همبستگی خود و مردم فرانسه با مردم مصر در برابر حمایت دولت فرانسه از شورای نظامی حاکم بر مصر مخالفیم و خواستار جلوگیری از سرکوب مردم مصر و اجرای اصلاحات دمکراتیک و اجتماعی در مصر هستیم.
حزب کمونیست فرانسه به جنبش همبستگی اتحادیه کارگری "شلومبرگ "مصر می پیوند و باز گشت فوری چهار عضو این سندیکا را از دولت مصر می خواهد.
آنچه که درباره سوریه می توانیم بگوئیم اینست که ما خواهان حل سریع بحران کنونی در این کشور هستیم. ما اعتقاد داریم که برای حل بحران در سوریه وقت کمی باقی مانده است. این کشور بطرف یک جنگ داخلی سوق داده می شود که در این صورت نتایج آن وخیم تر از اوضاع کنونی و شمار قربانیان آن بمراتب بیشتر از حوادث جاری در این کشور است. حضور گروه های اسلامگرا مورد حمایت عربستان سعودی، قطر و ترکیه در راس هیات رهبری اپوزیسیون سوریه بر نگرانی ما می افزاید.
تسلط اسلام گرایان بر سوریه به معنای آزادی هائی حتی کمتر از آزادی های کنونی در سوریه است. بویژه برای زنان. به عراق و افغانستان و مصر باید نگاه کرد. بشار اسد را بخاطر سرکوب مردم باید محکوم کرد، اما اجازه بدهید که مردم سوریه بعنوان یک ملت یکپارچه حفظ شوند و در یک جنگ داخلی غرق نشوند. اگر شورای امنیت سازمان ملل برای خود وظیفه ای جهانی قائل باشد، باید در این جهت حرکت کند.
پیشنهاد روسیه در همین جهت است و ما آن را واقع بینانه میدانیم. بویژه که رئیس دیپلماسی روسیه می گوید با بشار اسد در دمشق دیدار و مذاکرات همه جانبه ای در همین زمینه داشته است.
دولت سوریه باید سرکوب و خشونت را متوفف کند، اما زمانی که شیوخ نفتی از منطقه آزاد در سوریه سخن می گویند چگونه می توان به خشونت ها خاتمه بخشید؟ این وضع به گونه ایست که حتی روزنامه تایمز انگلیس نیز از کمک های نظامی و مالی قطر و عربستان سعودی به ارتش آزادیبخش سوریه می نویسد. آیا راه حل پایان خشونت ها اینست؟ آیا این کمک ها و این اقدامات در جهت فراهم ساختن زمینه تشکیل یک دولت آزاد و دمکراتیک و سوکولار در سوریه است؟ 6 کشور عضو شورای همکاری خلیج (فارس) که رهبری آن با عربستان سعودی است، قطر را سخنگوی جهانی خود کرده و امیر این کشور از کلیه کشورهای عرب می خواهیم که "قاطعانه علیه دولت سوریه وارد عمل شوند". آنها سفرای سوریه را از کشورهای خود اخراج کرده اند وسفیران خود را از دمشق فرا خوانده اند. اتحادیه عرب نیز هیات اعزامی خود به سوریه را به بازگشت فراخواند. این اقدامات در پی یافتن کلید بحران در سوریه است و یا در پی برپائی حکومتی در سوریه شبیه عربستان و هم پیمان های این کشور در منطقه و در خاورمیانه است؟