راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

زنده باد آزادی- زنده باد عدالت اجتماعی
به آستانه تحولات بزرگ
در ایران نزدیک می شویم

 

تمام نشانه ها و پدیده هائی که بی وقفه در ایران درحال وقوع اند، نه تنها بیانگر رکود جنبش مردم نیست، بلکه حکایت از تعمیق این جنبش و رفتن به سوی تحولات بزرگ دارند. جنبش آزادیخواهی مردم ایران که با هر محدودیت و فشار جدید حکومتی بر عمق، آگاهی و وسعت آن افزوده می شود، اکنون یاور قدرتمندی یافته بنام جنبش عدالتخواهی اقتصادی. حکومت دروغ و فساد و اختلاس و سرکوب، اکنون از دو جبهه درمحاصره قرار گرفته است. آزادیخواهی و عدالتجوئی!
کافی است اخبار مربوط به اعتراض های کارگری نسبت به تغییر قانون کار مرور شود. کافی است اخبار مربوط به بیکاری رو به گسترش و غیر قابل کنترل، اخراج های ناشی از خصوصی سازی، تورم لجام گسیخته و گرانی متعاقب آن، فلج اقتصادی حکومت و جدائی کتمان ناپذیر مردم از حکومت را فراموش نکنیم. همچنین از یاد نبریم وحشت فرمانده کل سپاه و دیگر مقامات ارشد حکومت از یک خیزش ناگهانی دوباره را که در هفته گذشته و به بهانه انتخابات مجلس به آن اعتراف کردند. این مجموعه در کنار آگاهی مردم از سیاست جنگی حاکم و نفرت آنها از جنگی تازه، که در میان دولتمردان گذشته و پیرامونیان حکومت نیز رسوخ کرده، به ما می گوید که باید در انتظار رویدادها و تحولات بزرگ بود. مشروعیت سقوط کرده حکومتی کودتائی که خود از درون نیز متلاشی و چند پاره شده و به جان هم افتاده اند نیز بر این مجموعه افزوده شده است. همچنان که ادامه و گسترش نا امنی در سراسر کشور بر عزم مردم برای یک دگرگونی ساختاری افزوده و باز هم خواهد افزود.
در یک کلام، ایران در انتظار یک تحول بزرگ است. آنچه که دراین سرمقاله می خواهیم روی آن تاکید کنیم، بازوی پرتوانی است که به پیکر جنبش و تحولات افزوده شده است. یعنی جنبش عدالتخواهی، که صحبت در باره آن، در اشکال گوناگون و به زبان های مختلف، حتی در میان ساده ترین و غیر سیاسی‌ترین مردم ایران نیز اکنون جاری است. همین که توده مردم غارت شده و فقیر، به این نتیجه رسیده اند که وضع کنونی دیگر قابل تحمل و دوام نیست، خود به معنای توانمندی همان بازوئی است که به یاری جنبش آزادیخواهی آمده است.
نگاه کنید به دست حکومت. ببنید برای انتخاباتی که می خواهد فرمایشی برگزار کند، از کجا می خواهد رای جمع کند و به کجا می خواهد متکی شود و با چه شیوه ای.
بودجه ای برای اجرای مرحله دوم یارانه ها ندارند و نیمی از آن را به بهانه بی نیازی بقول خودشان شهرنشینان و طبقه متوسط و مرفه حذف کرده اند تا بتوانند نیمه باقی مانده را در روستاها و شهرهای کوچک بصورت نقدی بین مردم تقسیم کنند و آنها را به این بهانه پای صندوق رای بیآورند. پولی که بسرعت در بازار متورم بلعیده می شود، و چند هفته پس از انتخابات، بازتاب آن حواله شدن مشت ها از روستاها و شهرهای کوچک به طرف حکومت خواهد بود. همین ترفند، معنائی جز این دارد که حکومت خود نیز معترف است که دیگر در شهرها نمی تواند امیدی به فریب مردم داشته باشد؟
این که حکومت با چه میزان رای سازی و با چه آبرو ریزی مجلس آینده را تشکیل خواهد داد و یا این که در فرصت پیش رو، چه تحولی روی داده و عقب نشینی به حکومت را تحمیل خواهد شد و یا به استقبال جنگ خواهد رفت به امید نجات از وضع کنونی و یا هر احتمال دیگری، همه در تائید آن واقعه ایست که به آن اشاره کردیم. یعنی رسیدن به مرحله گریز ناپذیر بودن تحولات در ایران. تحولاتی که این بار دو بازوی بالفعل دارد. جنبش آزادیخواهی و جنبش عدالتخواهی.
در این مرحله، وظیفه جنبش چپ، علاوه بر تلاش جهت گسترش آگاهی مردم علیه سیاست جنگی حاکم، طرح عام ترین شعارهای عدالتخواهی و سوسیالیستی در جامعه است. هر نوع تردید و بهانه ای را که درگذشته وجود داشته باید کنار نهاد و با شهامت کامل از سوسیالیسم و ایده های سوسیالیستی در جامعه دفاع کرد. توده مردم ایران اگر در گذشته و زیر فشار تبلیغات حکومتی و علم کردن "اقتصاد اسلامی" به این سیستم و شعارها و ایده های آن بی توجه بودند، امروز با طشت رسوائی اقتصادی اسلامی که از بام ایران افتاده، به این ایده ها و شعارها توجه می کنند. مردم بیمه درمانی می خواهند، بیمه بیکاری می خواهند، تحصیل مجانی می خواهند، رفت و آمد ارزان با وسائط نقلیه عمومی می خواهند، تضمین بازنشستگی می خواهند، کار می خواهند، قیمت ثابت اجناس را می خواهند، کوتاه شدن دست تجار و غارتگران از جان و مالشان را می خواهند، تقسیم درآمدهای ناشی از ثروت ملی را می خواهند، امنیت ملی می خواهند، صلح می خواهند، آزادی می خواهند، دولت و مجلسی را می خواهند که بر پایه این خواست ها شکل بگیرد و این مجموعه، خود یعنی: مردم ایران تحولات می خواهند و ایران به آستانه آن رسیده است!
 

   راه توده  347     19 دی ماه 1390

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت