پیام های شما

پاسخ های راه توده

زندگی معیشتی در خارج از کشور، دشوارتر از بیکاری در ایران است! مخصوصا که میان چند شهر هم سرگردان باشی و هر هفته یک جا بفرستندت. یعنی همان وضعی که من دارم و مسئولیت صفحه نامه و پیام ها را هم برعهده گرفته ام. چند هفته ای نبود. در این فاصله چند پیام را دوستان وهمکاران از میان پیام ها گلچین کرده و منتشر کرده بودند که باعث گله برخی خوانندگان شد. از جمله پیامی که درباره آقای مشیری از تلویزیون پارس دریافت کرده بودیم و دوستان آن را آب نکشیده منتشر کردند و صبر نکردند تا من از راه برسم و تصمیم بگیرم که با آن چه باید کرد. من گله دوستان را به جان می خرم. حق دارند. جای آن مطلب در همین صفحه پیام ها بود و جای تبدیل شدن به یک مقاله و یا پاسخ مستقل را نداشت. لابد اگر در سفر نبودم و بالای سر صفحه ام بودم اینطور نمی شد. خسته از سفر رسیده ام و فعلا این چند پیام را بی پاسخ نمی گذارم تا در هفته آینده مفصل تر به نامه ها بپردازم. البته زحمت آقای سروش که مطالبی را از کتاب خاطرات آقای سایه شاعر تایپ کرده و هر هفته می فرستند جای سپاس دارد و آن را جداگانه فرستادم برای همکاران که برای انتشارش تصمیم بگیرند.

یک آقای چغور بغور هم داریم که کم بی مزه نیست مرتب نشسته در خانه اش و پیام برای ما می نویسد. یکی از آنها را بعنوان نمونه می آورم و البته با یک پاسخ کوچولو.

چغور بغور- حالا یکی اینطوری و یکی آنطوری، یکی بیشتر و یکی کمتر، یکی در شرایط  متفاوت جنبه های مثبت خصلت هایش بروز می کند و رشد می‌کند و یکی برعکس. نوع مناسبات حزبی و سازمانی و شیوه تشویق خبرچینی و تائید خود شیرینی ها تاثیر خودش را می گذارد، بویژه در مهاجرت که افراد سیاسی مثل ماهی می مانند که از آب گرفته شده باشند. یعنی از جامعه جدا شده اند و انرژی آنها دیگر نمی تواند مانند زمان فعالیت در کشور در جهت کار واقعی حزبی صرف شود و بیراهه ها آغاز می شود.

یاد مانده های علی خدائی این خزعبلات فقط می تواند از یک مغز پریشان بر بیاید.خائنینی که تنها به نابودی انقلاب بسنده نخواهند کرد.

راه توده: جناب چغور بغور، بالاخره هر کس باندازه سواد سیاسی، دانش اجتماعی، مطالعات داشته و نداشته اش یک موضوعی را درک می کند. چه کنیم که درک شما از جمله بالا اینچنین است که با جسارت و در پناه نام مستعار بر قلم جاری فرموده اید؟ توصیه می کنیم این جمله را روی یک ورق کاغذ نوشته و به یک کسی که درک و سنش و مطالعه اش بیشتر از شماست مراجعه کنید و از او بخواهید تا برایتان ترجمه کند!

با درود- متاسفانه کسانیکه اکنون در نامهٔ مردم قلم میزنند چنان راحت تهمت میزنند

که گویی وجدان خفته آنها هرگز بیدار نمی‌شود.آنها حزب را از قدرت تحلیل و بررسی تهی کرده‌اند.وقتی‌ گذشته و اکنون حزب را مقایسه می‌کنم جز آهی به جا نمیماند. رفقأیی را که من می‌شناسم همین نظر را دارند و حتا  جریان کنونی‌ در نامهٔ مردم را مشکوک ارزیابی میکنند.وقتی‌ به انشائ نازل و اخبار سوخته نامه مردم که از خبرگزاری ایلنا و غیره به عنوان تحلیل به خورد دیگران میدهند مسلّم است که کسی در اطرافشان پرسه هم نمی‌زند وبه مرور زمان دچار ریزش میشوند.خود آنها اعتراف میکنند که دچار ریزش هستند اما  این را به حساب بی‌ اعتقادی دیگران می‌گذرد زهی  خیال باطل .با خیلی رفقا که صحبت می‌کنیم به دلیل سیاسی و تسکیلاتی و امنیتی  حاضر به همکاری با حزب(نامهٔ مردم)نیستنند.متاسفانه نامهٔ مردم در شرایط کنونی‌ نه تنها سازنده نیست بلکه اعتبار  زحمات گذشته را به خطر  انداخته.امیدمان به شماست  که دوباره حزب را با روشنگری بسازید .پیروز و سرافراز باشید.

راه توده: ما جز ابراز همدردی با شما و افسوس از وضعی که به آن اشاره کردید حرفی نداریم.

رستم- دوستان عزيز!

بارها مقالات و يا يادداشت هايى در مورد شركت در انتخابات اينده درج کرده اید كه براى خواننده روشن نيست ايا بايد بى قيد و شرط و فقط به زعم شركت اصلاح طلبان راى داد و يا در چنين وضعى إصلاح طلبان بايد برنامه هاى اقتصادى و سياسى خود را توضيح داده و نظرات خود را در مورد زندانيان سياسى و رسيدكى به غارت اموال كشور و سياست داخلى و خارجى بطور مشروح بيان نمايند زيرا اكر قرار باشد به روال گذشته و تحت رهنمود هاى مقام شامخ ولایت فقیه انتخابات برگزار و كنترل كردند فقط عرض خود خواهند برد و زحمت ما خواهند داشت.

راه توده: ما تاکنون گام به گام با مسئله انتخابات آینده پیش آمده ایم و خود شاهدید که شرایط و موقعیت بی وقفه درحال تغییر است. آنچه اکنون می توانیم بگوئیم اینست که نه براساس خواست و آرزوها و معیارهای خود، بلکه براساس واقعیات موجود در کشور باید به استقبال هر رویدادی رفت. از جمله انتخابات. اجازه بفرمائید راه توده نظر قطعی خود را پس از اعلام صلاحیت ها از سوی شورای نگهبان اعلام کند.

طهوری- چند روز پیش یک مقاله اعتراضی خواندم که در آن نوشته شده بود راه توده نوشته طبری از سیاست بدش می آمد و حسابی حمله کرده بود به راه توده.

راه توده: دوست عزیز. آن آقائی که شما در پیامتان اسم برده اید اما سیاست ما پرهیز از انتشار نام این نوع افراد است، یا دقیق مطلب منتشر شده در راه توده را نخوانده و یا خوانده و از هول حلیم افتاده در دیگ آن و متوجه نشده که آن اظهار نظر مربوط به "سایه" (هوشنگ ابتهاج) در کتاب خاطرات وی است نه اظهار نظر راه توده. ضمنا شما حتی لحظه ای شک نکنید که آقای سایه، بیش از  شمار آن ماههائی که آن آقا بعد از انقلاب آمد ایران و سپس برگشت آلمان طبری را دیده بود و با وی از نزدیک رفاقت داشت. آنقدر رفاقت و آشنائی که با تمام وزن و اعتبار تاریخی خود بتواند بگوید و منتشر کند که طبری از "سیاست" (نه مبارزه و نه سیاست به آن معنای علمی که ما می شناسیم) بدش می آمد. آن سیاستی که طبری از آن بدش می آمده، همان سالوس نهفته در روش ها و برخوردهاست که اتفاقا آن آقائی که خواسته مچ راه توده را بگیرد، آلوده به همین سیاست دوم است که برایتان نوشتیم.

----------------

منصور بهمنی- سلام

در مقاله "انقلاب مراکش مرعوب اسلامگرایان نخواهد شد"به اشتباه به جای تونس،مراکش نوشته شده است.

به نظر من تیتر مقاله هم مناسب نیست.در یکی از مقالات راه توده  به درستی نوشته شده بود که مردم ایران این مرحله را پشت سر گذاشته اند و مرزی بین اسلام گرایان و چپ گرایان نمی کشند و جامعه را بر اساس ایدئولوژی طبقه بندی نمی کنند. در یاد واره زنده یاد کیانوری نیز اشاره شده:

"او که خود در یک خانواده روحانی متولد شده بود، هرگز زیر بار قبول وحدت روحانیت شیعه نرفت و متکی به شناخت علمی و ایدئولوژیکی که از لایه بندی های طبقات – اجتماعی روحانیون داشت، هیچگاه یک دست بودن روحانیت و مذهبیون را قبول نکرد و به جای شکل و شمایل و لباس آنها، بر گرایش های طبقاتی این طیف ناهمگون تکیه کرد و بار طبقاتی انقلاب 57 و رویدادهای پس از پیروزی آن را بسیار فراتر از شکل مذهبی آن تحلیل کرد.

گذشت زمان نشان داد، که ارزیابی او در باره پایگاه های متفاوت طبقاتی روحانیون و تضادهای ناگزیر آنها تا چه اندازه دقیق بود"

مطمئناً مردم تونس و رهبران چپ گرای تونس هنوز به این تجربه نرسیده اند که گرایش های سیاسی را از ایدیولوزی جدا کنند و به همین خاطر مخالفان خود را یک دست میدانند و "اسلامگرا" خطاب می کنند. راه توده می توانست  تیتر دیگری انتخاب کند .

راه توده: دوست عزیز. فرق است میان مقاله، ترجمه، خبر، گزارش، پیام، نامه دریافتی، بیانیه سیاسی و .... اجازه بدهید یک مطلبی که از یک نشریه چپ ترجمه و منتشر می شود، با همان اصالتی که در اصل مطلب هست این ترجمه صورت بگیرد. حتما که نباید همه چیز را با خط کش شما و ما اندازه گرفت.

----------------

Omid-  سرمقاله راه توده "از کوچکترین روزنه برای حضور در انتخابات غفلت نکنیم" استنباط شرکت در انتخابات را دارم و از این بابت سپاسگزاریم.

راه توده: البته عده ای نیز از این سرمقاله عصبانی اند و از جمله دو تن از کسانی که می گویند در کمیته مرکزی نامه مردم جای گرفته اند (عیسی صفا و فرد دیگری بنام ایلیچ) در فیسبوک نوشته اند بهترین شعار "شعار سرنگونی" است و بالاتر از تحریم را باید سازمان داد که لابد نظر مبارکشان سرنگونی است، البته از پاریس!

----------------

هما سرشار- با سلام و قدر دانی‌ از زحمات شما برای تهیه مقالات روشنگری که در باره رفقای کمیته مرکزی حزب توده‌ ایران در دوران انقلاب منتشر می‌‌کنید. می‌‌خواستم از شما خواهش کنم که از دوستان و رفقا بخواهید که در صفحات فیس بوکی با افراد به ظاهر طرفدار حزب وارد بحث  نشوند. این افراد اصلا سیاسی نیستند چه رسد به این که توده ای باشند. اگر به صفحه  اینها بروید می‌‌بینید که چطور برای کسانی‌ که به حزب توهین می‌‌کند علامت لایک می‌‌زند. چطور چنین کسانی‌ می‌‌تواند دوستدار حزب باشد. به این دلیل می‌‌گویم که اینها هدف‌شان از بین بردن اعتبار حزب و رهبران سابق آن است. من به عنوان یک هوادار ساده حزب از شما تقاضا می‌‌کنم که از دوستان بخواهید که با اینها که تعداد‌شان به 10 نفر هم نمی رسد بحث نکنند.

با تشکر، برایتان موفقیت و پایداری در کار‌هایتان آرزو می‌کنم....

راه توده: ما اطلاع نداریم که چه کس و یا کسانی با چه کس و یا کسانی بحث می کنند و دراین مورد هیچ توصیه ای هم تاکنون به کسی نکرده ایم که حالا توصیه کنیم بحث نکنید. بنابراین صرفا می توانستیم نامه و توصیه شما را منتشر کنیم که کردیم.

----------------

امید-

aseeravareh@arteja.com

دوران پر عظمت حزب توده ایران هر روز از روز گذشته بیشتر و بیشتر خواهد شد. هر گونه جو سازی به وسیله هواداران سابق حزب توده ایران را ریختن اب به اسیاب امپریالیست ها و ارتجاع میدانم. سعی کنید فریب عبدا لله شهبازی و  علی خدائی و مهدی پرتوی و انور خامه ائی مزدور را نخورید.

راه توده: به روی چشم آقای امید. اما اشکالی دارد شما که به این آسانی از افراد نام می برید و آنها را کنار هم می چینید اسم شریف خودتان را هم می نوشتید؟ تا خوانندگان راه توده بدانند این نصیحت را از قلم کدام سرباز و یا سردار حزبی می خوانند.