همانگونه که مصری ها نشده اند

انقلاب تونس

مرعوب اسلامگرایان

نخواهد شد!

آذرفریتاش

در رابطه با اوضاع کارگری تونس "عدنان حاجی" سندیکالیست تونسی و رهبر تاریخی جنبش اجتماعی "ردیف" (در مورد مبارزات مداوم و تقبیح قدرت در تونس) با روزنامه اومانیته گفتگو کرده است.

اومانیته: این طور به نظر می‌آید که در منطقه معدن فسفات بعد از خروج "بن علی" هیچ چیزی تغییر نکرده است. آیا شما هم چنین نظری دارید ؟

عدنان حاجی: از سال 2008 ما خواستار حقوق اساسی خود، یعنی کار، توسعه منطقه و توزیع بودجه‌‌های ملی کشورهستیم. ما معتقدیم که از سال 1956 "تاریخ استقلال" مردم از ثروت معدنی این منطقه به هیچ وجه بهره مند نبودند. جنبش کارگران با همان خواست‌ها و آرمان‌ها که در سال 2008 معتقد و پیشگام آن بود و همچنان معتقد است و مبارزه را ادامه داد و میدهد. اما این دولت که "حزب نهضت" آن را رهبری می کند نه تنها از مذاکره امتناع میکند بلکه حقوق بنیادین ساکنان منطقه را به رسمیت نمی‌شناسد. از همین رو تحصن کارگران و راهپیمایی‌‌ها و تظاهرات و اعتصاب همچنان ادامه دارد. این دولت اراده سیاسی برای پاسخ به خواست ای مردم و کارگران را ندارد و قادر نیست که قطار انقلاب را در مسیر خواستها و توقعات مردم نگاه دارد و بناچار از" ریل "خارج میشود. مثلا با وجود اینکه اقتصاد کشور بحرانی است استخراج معدن فسفات منطقه مدت 20 ماه است که مسدود شده و دولت علاقه‌ای به باز گشائی معدن نشان نمیدهد. بدتر از آن دولت تصمیم گرفت تا برای درخواست وام از صندوق بین المللی پول وام بگیرد تا از این طریق با "سندیکای کارگران" مذاکره کند .

- ممکن است توضیح دهید چگونه حزب" نهضت" در انتخابات از آرای بالائی در منطقه معدن فسفات برخوردار بود؟

- حزب" نهضت" با وعده تغییر وضعیت اقتصادی و اجتماعی به مردم برنده انتخابات بود. امروز مردم آگاهند که این حرفها وعده های توخالی بوده است. اسلامگریان زمانی که پایگاه انتخاباتی "مردم" را از دست بدهند چهره واقعی شان نمایان میشود. مردم تونس در یافته اند که اسلامگریان بدنبال تحقق بخشیدن به اهداف انقلاب نیستند و فقط بدنبال انحصار قدرت هستند. آنها با عجله شرکت فسفات را مانند شرکت شیمائی به پرتگاه کشاندند ونابود کردند. و هیچ توجهی به مشکلات مردم درمنطقه معدن فسفات ندارند .

- آیا مبارزه شما در تونس در حال گسترش است و از پشتیبانی برخوردار است ؟

- مبارزات در سراسر کشور در حال گسترش است. در همه جا تحصن و اعتصاب در شرکت‌های بازرگانی وتجاری دیده میشود. ما به دولت برای برون رفت و غلبه براین وضعیت راه حل‌‌هایی قابل اجرا پیشنهاد کردیم. مثلا برای کاستن از تشدید فشار بر کارگران از دولت خواستیم که استخدام در شرکت فسفات را به کودکان کارکنان و کارگرانی که در اثر تصادف در محل کار دیگر قادر به کار نیستند اولویت دهند. اما این در خواست هم بیهوده بود. البته این نگرش دولت تنها عزم راسخ مخالفان راتقویت میکند.

- آیا راه‌‌های سیاسی دیگر ممکن است ؟

- جناح چپ قادر نیست راهی برای خروج از تقسیمات سیاسی پیدا کند. این رژیم یک رژیم دیکتاتوری است. ما باید یک جبهه دمکراتیک برای مقابله و مبارزه با رژیم از کلیه نیروهای دمکراتیک ایجاد کنیم وهمچنین خود را آماده برای انتخابات آینده کنیم. حزب نهضت از امکانات مالی هنگفت و حمایت کشورهای خارجی برخوردار است. تلاش بسیار برای تغیر وضعیت فعلی ضروری است. ما رژیم بن علی را سرنگون نکردیم تا در مقابل رژیم حزب "نهضت" قرار بگیریم. این رژیم ضد انقلاب است. ترور "شکری بلید" یک نمونه از عملکرد فاشیستی در حکومت است. این ترور سیاسی برای آن  طراحی شده بود تا یک رهبر سیاسی که قادر بود تمام نیروهای جناح چپ را متحد کند از صحنه حذف شود.

در همین رابطه چندین سازمان ازجمله لیگ حقوق بشر، اتحادیه ملی روزنامه نگاران و انجمن زنان دمکراتیک تونسی برای دفاع از آزادی بیان "انجمن جامعه مدنی" را تاسیس کردند. انجمن در بیانیه‌ای اعلام کرد "تلاشهای پی در پی رژیم برای ممانعت از پخش اخبار و اطلاعات و بهبود و اصلاحات مطابق قواعد و استانداردهای بین المللی است. تلاش برای بکارگیری از رسانه‌‌ها به عنوان ابزار تبلیغ خطر جدی بر روند انتقال دمکراسی است و بازگشت دیکتاتوری را ممکن می‌کند." انجمن همچنین نگرانی خود را از تهدید پی‌ در پی روزنامه نگاران به مرگ اعلام کرد.