"آریل شارون"

حتی مرگ

چهره جنایتکار

او را تغییر نمی دهد

الف. آذرفریتاش

در هفته ای که گذشت، سرانجام "آریل شارون" نخست وزیر اسبق اسرائیل که 8 سال در "کُما" بود در گذشت. او بدنبال یک سکته مغری در کُما فرو رفت و در واقع 8 سال پیش در گذشته بود.

شاید اگر دولت اسرائیل و رسانه هائی مانند تلویزیون "یورو نیوز" چنین در مرگ شارون نوحه خوانی نمی کردند که کردند و از او بعنوان یک سیاستمدار و ژنرال کم نظیر سخن نمی گفتند، نیازی به پرداختن به مرگ "شارون" نبود. اما، متاسفانه چنین نبود و شانه به شانه رسانه های اسرائیل، شبکه خبری "یورو نیوز" که ظاهرا بیشترین تمرکز خبری اش باید روی حوادث اروپا باشد، بیش از همه رسانه های غیر اسرائیل دیگر در ستایش از شارون سنگ تمام گذاشت! همین سیاست در بخش فارسی این تلویزیون نیز بازتاب یافت. کسانی که در ماه های اخیر از چهار نعل تاختن این تلویزیون برای بزرگ نمائی تظاهرات در پایتخت اوکرائین برای تبدیل کردن این کشور به اسب پنجم درشکه در گل مانده اتحادیه اروپا متعجب بودند، با پوششی که دو روز بعنوان پخش زنده از مراسم مرگ و خاکسپاری مرگ شارون داد، با ماهیت و اهداف و وظائف آن بیشتر آشنا شدند!

روزنامه اومانیته ارگان مطبوعاتی حزب کمونیست فرانسه در باره مرگ شارون نوشت:

نام شارون در جنگ اسرائیل علیه لبنان، قتل عام مردم فلسطین در صبرا و شتیلا در سال 1982 و همچنین حمله به دفتر مرکزی "محل اقامت" یاسرعرفات در رام الله در سال 2002 و محبوس کردن (حبس خانگی) عرفات در تاریخ باقی خواهد ماند.

مصاحبه وی در 13 آوریل سال 2011 با هفته نامه اسرائیلی  "ها آرتس" گویای سیاست ها و افکار فاشیستی وی است. شارون در این مصاحبه گفت "امروز مردم اسرائیل با یک هکتار و یک هکتار خاک "فلسطین" هیجان زده و قانع نیستند، اما این ایده مرا هیجان زده می کند. جنگ استقلال (بخوانید اشغال سر زمین های فلسطینی) کاملا  پایان نیافته است، شاید این جنگ تا ابد ادامه یابد. برای مردم عادی این سئوال مطرح نیست که آیا هنوز هم باید با شمشیر زندگی کنیم؟ بله شمشیر بخشی از زندگی ما است ".

این نقل قول خلاصه ای از شخصیت وی بعنوان یک محصول صهیونیستی است. نماینده سیاسی و نظامی بخشی از جامعه اسرائیل که سیاست وی با خواست های جامعه اسرائیل  در تناقص است اما هنوز هم در سراسر کشور سایه افکنده است .

آریل شارون در سال 1928 در روستای "کفرملال" در فلسطین بدنیا آمد. وی در سال 1940 به سازمان نظامی صهونیستی "هاگانا" پیوست. در سال 1947 افسر ارشد سازمان اطلاعات در دوره مستعمرات در فلسطین شد که تحت فرماندهی بریتانیا اداره می شد .

پس از تشکیل دولت اسرائیل، وی به سرعت مورد توجه فرماندهان ارشد خود در واحد نظامی "شیطان 101" یک جوخه مرگ که توسط ارتش اسرائیل ایجاد شده بود قرار گرفت. در اکتبر سال 1953 به دستور شارون واحد نظامی شیطان 101 شصت و نه تن از مردم را که عمدتا از کودکان و زنان ساکن روستای "کی بیا " بودند بی رحمانه قتل عام کردند. این" شاهکار نظامی" (قتل عام) آغاز فعالیت حرفه ای آریل شارون بود. چنین "درخشش نظامی" را آریل شارون در تمام طول زندگی حرفه ای خود بارها تکرار کرد. جنگ فرانسه و بریتانیا و اسرائیل برعلیه مصر در سال 1956 به جرم ملی کردن کانال سوئز و سیس جنگ 6 روزه در سال 1967 و همچنین جنگ اکتبر 1973 نمونه ای از کارنامه سیاست نطامیگرایانه اریل شارون است. برخی از فجایع این جنگ ها چهل سال بعد توسط روزنامه دیلی تلگراف در شماره 16 اوت 1995 برای مردم جهان افشا شد. از جمله اعدام 273 زندانی مصری و سودانی در سال 1956. با وجود این فجایع شارون موفق شد بدون هیچ مانعی در دسامبرسال 1973  در انتخابات اسرائیل پیروز شود. در اسرائیل بهترین راه برای وارد شدن در سیاست چه در گذشته و چه امروز یک کارنامه نظامی و خدمت در ارتش است. افسران عالی رتبه اگر نماینده پارلمان اسرائیل "کنست" نباشند حتما عضو هئیت مدیره شرکت های نظامی با تکنولوژی پیشرفته هستند. به این طریق کنترل اقتصادی و بخشی از اقتصاد اسرائیل را برعهده دارند. شارون این موضوع را به خوبی درک می کرد. وی با حمایت رهبر سازمان مهاجرت و رئیس پلیس سابق اسرائیل فعالیت خود را برای تاسیس شهرک های یهودی نشین و توسعه آن در سرزمین فلسطین آغاز کرد.  اسحاق رابین نخست وزیر اسرائیل در سال 1975 وی را به عنوان مشاور امنیتی در دولت خود به کار گرفت. دوسال بعد زمانی که حزب لیکود در راس دولت قرار گرفت آریل شارون وزارت کشاورزی را در اختیار گرفت . او در سال 1977 تا 1981 بیش از 28 هزار مهاجر یهودی را در سرزمین اشغالی فلسطین ساکن کرد. اوج موفقیت شارون در سال 1980 بود زمانی که عضو ستاد فرماندهی اسرائیل شد. اگر چه وی هیچوقت رئیس ستاد فرماندهی اسرائیل نشد اما مانع و سدی برای ادعای ارضی فلسطین و صلح بین اسرائیل و فلسطین بود . وی یکی از مقامات سیاسی و در خط مقدم حمله نظامی اسرائیل علیه لبنان بود. در این جنگ اریل شارون حمایت خود را از فالانشیست های لبنان که مسئول قتل عام در اردوگاه پناهندگان فلسطینی در صبرا و شتیلا بودند در سال 1982 که هزاران نفر تلفات داشت اعلام کرد. وی نظارت این عملیات را از طرف ستاد فرماندهی اسرائیل برعهده داشت. مسئله ای که منجر به استعفای وی شد. البته استعفای بسیار کوتاه مدت  برای آرام ساختن افکار عمومی جهان.

بلافاصله شارون با چهره جدیدی وارد صحنه سیاسی شد. این بار مانند زائری که به زیارت می رود وی اعتراض خود را از پیمان "اسلو" که در سال 1993 بین اسرائیل و فلسطینی ها به امضاء رسیده بود اعلام کرد. رویدادی که سرانجام به ترور اسحاق رابین نخست وزیر وقت ختم شد. شارون متهم به سازمان دادن این ترور بود.

انتخابات تازه منجر به روی کار آمدن "بنیامین نتانیاهو" شد. اریل شارون همیشه رویای نخست وزیری اسرائیل را در سر داشت. رویائی که در سپتامبر سال 2000 در اثر جنجال تبلیغاتی وی  و حمایت صدها پلیس اسرائیلی به واقعیت پیوست. وی با حمایت پلیس وارد معبد اورشلیم شد وشروع به حملات تبلیغاتی علیه سازمان آزادی بخش فلسطین کرد.

در پی این پیروزی نخست وزیر "شارون" عملیات "سپر" یعنی محاصره یاسرعرفات را در سال 2002 در رام الله آغاز کرد. در سال 2005 تحت  فشارهای بین المللی اریل شارون حزب جدیدی "کادیما" را با ادغام در حزب کار "شیمون پرز" تاسیس کرد. وی بلافاصله و یک جانبه بدون مشورت و بحث و گفتگو با سازمان آزادی بخش فلسطین از نوار غزه عقب نشینی کرد و زمینه "یک سنگ فرش" را برای پیروزی "حماس" بعنوان رقیب متخاصم سازمان آزادیبخش فلسطین و در واقع ایجاد تفرقه در صفوف فلسطینی ها را مهیا کرد. در اوایل آوریل سال 2006 بر اثر سکته مغزی بستری شد و 8 سال را در کُما باقی ماند.

شارون در سال 1993 در مجله "یهودیت آرونوت" نوشت "پداران ما و مادران ما به اینجا " (اسرائیل) برای ایجاد یک دمکراسی نیامده اند. البته بهتر است دمکراسی را حفظ کنیم اما پدران ما اینجا آمدند تا یک دولت یهودی را ایجاد کنند.

اینهاست واقعیات مربوط به "شارون" که سکوت در برابر آن توسط رسانه های اسرائیل طبیعی است، اما وقتی شبکه ای بنام "یورونیوز" در برابر آنها سکوت می کند وحتی آنها را وارونه جلوه میدهد چه می توان گفت جز دست دراز اسرائیل و شبکه جهانی "صهیونیسم" در یورو نیوز؟