پشت جنجال

"فتنه" چه کسانی

سنگر گرفته اند

الف. کریمی- مقاله وارده

هدف عمده و اساسی از جنجالی که این روزها به شکل سازمان یافته از سوی گروه های ارتجاعی پیرامون  فتنه موسوی و رهنورد و کروبی به شکل گوش خراشی بلند شده عبارت از مجموع اقداماتی است که دولت روحانی در زمینه سیاست داخلی و خارجی پیش می برد. کوشش  مخالفان حاکی از وضع متزلزل غارتگرانیست که در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد بویژه بعد از کودتای سال 88 حاکمیتشان را ابدی میدانستند. کودتایی بمنظور تثبیت وضع به نفع ارتجاع و بعد کنار آمدن با امریکا و امپریالیسم- بانک جهانی و صندوق بین الملی پول داشتند.

پس از انتخابات 92 و شکست آنها و در این رابطه و اطاعت نکردن روحانی و پذیرش او از خواسته های سیاسی؛ اقتصادی ، اجتماعی و نظامی آن ها از یک سو و  تقویت محبوبیت روحانی و قولهای او در جهت اجرا و بسط تعهدات خود در مقابل مردمی که به او رای دادند از سوی دیگر آنها را خشمگین ساخته و سر به دیوار می کوبند. خشم آنها از مردمی است  که میدانند فساد مفرط دستگاه دولتی، وضع خراب اقتصادی، رکود عمومی سرمایه گذاری و تولید، گرانی، بیکاری بویژه نزد جوانان ودزدی های کلان از محصولات آنها است. این واقعیت ها محیط اجتماعی کشور را به جهنمی مبدل کرده، یعنی همان پیش بینی که موسوی وکروبی در تلویزیون و خانم رهنورد آن را در نطق های انتخاباتی در سال 88 به زبان ساده برای مردم می گفتند و مردم را از آن حادثه ناگوار آگاه می کردند. درک این مسئله امروز زیاد مشکل نیست که چرا آنان نگران رئیس جمهور شدن دوباره احمدی نژاد بودند، آنان به درستی از رمز و چون وچرای سیاست ارتجاعی آنها در روند 30 ساله انقلاب و ترفندهای آنان آگاه بودند که چگونه سیاست تثبیت سود و ثروت و سرکوب را به پیش می برند و به ویژه از یک رشته از نقاط ضعف مخالفین و اپوزیسیون کمال استفاده را  می کردند .

موسوی، کروبی و خانم رهنورد به منظور جلوگیری از غارت بیشتر کشور تثبیت و رشد ارتجاع یعنی سرمایه داران کمپرادر، بزرگ زمینداران، نظامیان و روحانیان ارتجاعی طرفدار آنان، طرح اجرای کامل قانون اساسی را مطرح و از توده ها و کلیه نیروهای دمکراتیک، آزادیخواه و ملی دعوت به عمل آوردند که به جبهه آنان بپیوندند. این آن مرحله ای بود که بخش بزرگی از نیروهای دمکراتیک و ملی از جمله هواداران حزب توده ایران در داخل کشور پس از ارزیابی، تشخیص کیفیت آن، آن برنامه را به نفع دموکراتیک کردن کشور دانسته و به آن پیوستند. در این راستا نیروهای مسلمان طرفدار دمکراتیک شدن کشور در عرصه های اقتصادی، اجتماعی، آزادی های مطروحه در قانون اساسی و دگراندیشان نیز دست به عمل زدند تا مانع از دوباره انتخاب شدن احمدی نژاد و رژیم ارتجاعی او شوند. دعوت موسوی و کروبی به نظر هواداران حزب توده ایران در داخل کشور در آن شرایط توجهش به نکات "سمتگیری کشور و تامین استقلال سیاسی و رهایی مردم از فشار فقر و ارتجاع و اجرای ازادی های مطروحه در قانون اساسی" بود  .

از نهضت موسوی ، کروبی که امروز پیشوای جنبش و نهضت بزرگ اجتماعی و حق طلبانه  کشورمان نام گرفته اند پنج سال می گذرد. دامنه این نهضت بس شگفتی آفرید، در اثر عمق و نفوذ و گسترش عمیق خود کلیه نیروهای ارتجاعی را وا داشته که هر روز بر طبل "فتنه" بکوبند. آنان نه از روی سطحی نگری  و بیسوادی بلکه برای حفظ منافع چنین می کنند. علیرغم همه این توطئه ها، نهضت ملی و نجات کشور از پا در نیامد، رشد کرد و ریشه عمیقی دواند. نیروهای راست و ارتجاعی که امروز به اشکال روشنی سیمایشان آشکار و اعمالشان روشنتر شده بهترین  نمودار فساد در کشور هستند.

این نهضت، که از درون تضادهای طبقاتی بیرون آمده حتی اگر سرکوب کامل هم می شد، سر انجام به نوع جدیدتر و تکامل یافته تر تجلی می کرد و یا خواهد کرد.

        پیج فیسبوک راه توده