|
در طول 20 سال گذشته اسپانیا
در توهم یک اسطوره خیالی زندگی کرده است. قدرت تلاش کرد واقعیت را پنهان
کند. مجرمان را آزاد گذاشت و معترضان را حبس کرد. قانون عفو یا آنچه که
"عفو آگاهانه" نامیده شد اجازه داد رژیم فرانکو و"مدیران اجرائی " آن با
مصونیت کامل به جنایات خود از سال 1977 تا امروز ادامه بدهند. فرانکو به
وضوح قبل از مرگ خود گفت " من رژیمی وابسته و در خدمت اولیگارشی مالی
اسپانیا را ترک می کنم".
این انتقال و یا "واگذاری" باز سازی رژیم سلطنتی را فراهم کرد تا قدرت را
مطلقا در اختیار گیرد.
به این ترتیب الیگارشی فرانکیست با چهره جدید و بی سر و صدا دوباره جان
گرفت و خود را باز سازی کرد. فرانکیست فقط نمود یک رژیم دیکتاتوری نبود،
بلکه سیستمی بود که پس از مرگ فرانکو ادامه داشت و سلطنت را در آغوش خود
حفظ کرد. حتی فرانکیست به شیلی، اروگوئه و آرژانتین نیز صادر شد.
اکنون یک دهه است که ما شاهد بیداری پر شور مردم اسپانیا هستیم. بازگشت
اندیشه ای سرکوب شده با پرچم جمهوری خواهان به خیابان ها آمده و در تظاهرات
و جنبش های اجتماعی حرف اول را می زند. رویدادی غیر قابل تصور که در دهه
گذشته ممکن نبود، اما جلوی شتاب تاریخ را نمی توان گرفت. اکنون میتوان دید
که دیوارهای گذشته ترک برداشته اند و دوران انتقال "الیگارشی مالی و سلطنت
" بر خود میلرزند. یک باره همه چیز درحال فرو ریختن است .
با آنکه دولت کنونی معتقد است نیمی از جمعیت کشور وفادار به سلطنت می باشند
و رسانه ها آن را جار میزنند، اما در واقع 62 درصد مردم اسپانیا خواستار
برگزاری یک همه پرسی برای انتخاب بین سلطنت و جمهوری اند. جمهوری از خواست
های جوانان است. نتایج انتخابات محلی و منطقه ای و مجلس آینده این "خواست
مردم" را تائید خواهد کرد. طبقات حاکم از این پدیده که سیستم ممکن است سقوط
کند برخود میلرزند. بویژه که در نسل جدید جوانان این ایده از اکثریت 62 در
صدی برخوردار است. پنج سال پیش اینچنین سخنانی درمورد سلطنت اسپانیا غیر
قابل تصور بود و حتی کفر بود، اما امروز بحث انتخاب سلطنت و یا جمهوری بحث
عمومی همه مردم اسپانیا است.
حزب "پودموس" چپگرای اسپانیا ابتکار همه پرسی و جمهوری را در دست گرفته است
و بنابر این رژیم وارد یک بحران ماند گار شده است. اکنون اکثریت مردم
اسپانیا میخواهند نظر خود را بیان کنند و قانون اساسی خود را انتخاب کنند.
یگانه راه حل بحرانی که گسترش می یابد، در گام اول قبول سیستم جمهوری در
اسپانیا است. این جمهوری نباید مدل جمهوری دوم "سال 1931" در اسپانیا باشد.
با وجود آنکه در آن زمان خطر کمونیست بهانه کودتا نبود. دشمنان اصلاحات
پروژه اصلاح طلبانه محدود اما با محتوای اجتماعی جمهوری خواهان را غیر قابل
تحمل برای الیگارشی مالی میدانند. سلطنت و کلیسا و ارتش دست به دست هم
دادند و آن جمهوری را نابود کردند. امروز یک جمهوری ضد سرمایه داری، فدرال
و چند ملیتی خواست مردم است. اگر ما میخواهیم راه حلی برای مشکلات منطقه ای
- از جمله مسئله استقلال طلبی بخش "کاتولونیا" که دولت مرکزی را به لرزه در
آورده پیدا کنیم باید به استقلال کاتالونیا فکر کنیم و باید حق تعین سرنوشت
یک ملت را در کشوری با ملیت های متفاوت بپذیریم. یک اسپانیای واحد و
یکپارچه برای تمام شهروندان اسپانیا با یک دولت فدرال برای تمام ملیت های
اسپانیا یگانه راه حل است. وباید حق ملیت ها را به رسمیت شناخت. در بولیوی
با اینکه در گذشته میراث فرانکو به این کشور تحمیل شد دولت مردمی موفق شد
بر این مشکلات پیروز شود. اکنون در اسپانیا پیمان انتقال "فرانکو ــ سلطنت
ــ الیگارشی مالی" ترک برداشته است. تغییرات عمیق بنیادین در اسپانیا یک
ضرورت است. مردم معترض اسپانیا به همین دلایل به خیابانهای مادرید هجوم
آوردند و میدان "پورتا دل سل" را اشغال کردند. این پر عظمت ترین تظاهرات در
تاریخ اسپانیا بعد از مرگ فرانکو است.
جنبش شهروندان تاثیر قابل توجهی بر جامعه اسپانیا دارد. معترضان خشمگین بی
اعتباری احزاب سیاسی" پ.پ " و "پ. اس. او .ای" احزابی که در خدمت بازار
پادشاهی و پارلمان طرفدار سلطنت است را ثابت کردند.
این بی اعتباری اجازه ظهور و رشد حزب چپگرای "پودموس" را امکان پذیر کرد.
اکنون تغییرات سیاسی و ساختاری اقتصادی در دستور روز این حزب است. این
تحولات در سالهای 1931 ریشه دارد. جمهوری دوم یک مرجع دمکراتیک بود و دوره
انتقال که فرانکو به ارث گذاشت خیانت به جمهوری ومردم بود .به جمهوری دوم
خیانت شد، آن را رها کردند و نابود کردند .
http://www.humanite.fr/jean-ortiz-lespagne-releve-le-drapeau-republicain-564824
|
