راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

"کدام کشورها"

متحدان اقتصادی

ایران هستند؟

 

 

نمایندگان واردکنندگان و استفاده کنندگان از کالاهای لوکس غرب نگران پایان تحریم  ها هستند. نگران این هستند که نزدیک شدن ایران به همسایگانش راه ورود این کالاها را از غرب سد کند. کالای داخلی از نظر آنان "بنجل" است. به نظرآنها  تفاهم اتمی بعنوان مرحله ای برای باز شدن بندهای بسته شده بر پای اقتصاد و صنایع کشور نیست، بلکه بسته شدن راه ورود کالاهای غربی است. در حالیکه مسئله آینده ایران چگونگی تقویت تولید و صنایع داخلی است. جهان امروز به دو بخش تقسیم شده است. یک بخش کشورهای غرب هستند که آنها خود فروشنده‌اند وخریدار کالاهای ساخته شده ما نیستند. آنان تنها خریدار مواد خام ما و فروشنده کالای ساخته شده خود هستند. فروش قطعات صنایع به ایران برای آنان تحریم است ولی فروش پورشه و بی.ام.و. تحریم نیست. بخش دیگر کشورهایی هستند که نمی خواهند فقط صادرکننده معادن و منابع و مواد خام و ویرانگر طبیعت خود و سرمایه نسل های آینده باشند. کشورما اگر بخواهد در این گروه دوم باشد – که باید بخواهد و باید باشد - و در مسیر تولید صنعتی پیش برود چاره ای ندارد جز آنکه با کشورهایی که حاضرند خریدار کالاهای ساخته شده ما باشند وارد مناسبات اقتصادی شود. بنابراین ایران در درازمدت جز اینکه به همسایگان خود اعم از ترکیه، عراق، افغانستان، آذربایجان، قزاقستان روسیه و کشورهای حاشیه دریای خزر و کشورهای عربی خلیج فارس روی آورد و بکوشد که با آنها مبادله کند راه دیگری ندارد. سیاست دوستی و صلح و ثبات در منطقه در این شرایط بیان یک مبارزه است ولو آنکه در ظاهر به شکل یک سازش و عقب نشینی خود را نشان دهد. بدینسان نزدیکی ایران به کشورهای اتحادیه بریکس یا پیمان شانگهای یک انتخاب نیست، یک واقعیت ناگزیر است. خود این کشورها هم براساس همین ناگزیری در کنار یکدیگر جمع شده اند واگرنه مریض و دیوانه نیستند که اگر غرب حاضر باشد با آنها معامله برابر کند و کالاهای آنان را بخرد اتحادیه جداگانه ای تشکیل دهند. هر زمان غرب حاضر شد از ما کالای ساخته شده صنعتی بخرد، ما نیز از همکاری با همسایگان خود یا با امثال پیمان بریکس بی نیاز خواهیم بود. ولی چنین چیزی ناممکن است.

ما نمی توانیم سرنوشت کشور خود را به منافع یک اقلیت چند درصدی گره بزنیم که امثال آیت‌الله علم الهدی مدافع آنها هستند و " مصرف بهترین کالاهای خارجی را "حق" آنها می دانند. تنها تقویت و دفاع از تولید ملی می تواند راهنمای سیاست داخلی و خارجی کشورما باشد. تفاهم اتمی گامی باید باشد در جهت باز شدن بندهایی که بر دست و پای کشور ما در این راه بسته شده است.

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                        راه توده 507 - 21  خرداد 1394

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت