راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

روزنامه جهان صنعت

توصیه بی مزه

بی نتیجه بودن

مبارزه با قاچاق کالا

 

 

 

مسئله قاچاق یکی از مشکلات مهم اقتصادی ایران است. روزنامه جهان صنعت در مقاله‌ای با عنوان "چرا واردات کالای قاچاق متوقف نمی‌شود؟" به قلم آقای محمدرضا کیامهر ورود کالاهای قاچاق به کشور را ناشی از دو دلیل می‌داند: "دلیل اول بالا بودن بیش از اندازه تعرفه‌های گمرکی است و دلیل بعدی ممنوعیتی است که با هدف حمایت از محصولات مشابه داخلی برای واردات برخی کالاهای مشروع ایجاد شده. این در حالی است که تقاضای زیادی برای این قبیل کالاها یا مواد خوراکی در بازار داخل کشور وجود دارد."

بعبارت دیگر ورود قاچاق کالا بنظر نویسنده از یکسو ناشی از تعرفه‌های گمرکی است که موجب می‌شود سرداران و تجار محترم به قاچاقچی هم تبدیل شوند. دلیل دیگر هم ناشی از وجود بازار داخلی برای کالاهای قاچاق است. زیرا همانطور که این روزنامه بدرستی می‌نویسد: "تا زمانی که برای هر کالای وارداتی در کشور بازار مصرف وجود داشته باشد" واردات قاچاق آن کالا هم ادامه پیدا خواهد کرد.

بنابراین برخلاف آنچه برخی مدعی هستند که بازار داخلی برای کالاهای تولید داخل وجود ندارد، بازار داخلی وجود دارد ولی تولید داخلی به اندازه کافی وجود ندارد و این موجب قاچاق کالا می‌شود. نویسنده مقاله از این مقدمه اما نتیجه عجیبی می‌گیرد و آن اینکه مبارزه با قاچاق بیفایده بوده و هزینه مبارزه با قاچاق که با هدف حمایت از تولید و اقتصاد داخلی صورت می‌گیرد "به نقطه‌ای رسیده که دیگر هیچ منطق اقتصادی آن را توجیه نمی‌کند" و باید آن را متوقف و ورود کالا را به کشور آزاد کرد.

بنابراین استدلال بامزه؛ می توان مدعی شد که چون مثلا در کشور رشوه گیری و اختلاس وجود دارد و مبارزه با آن هم بی‌نتیجه است پس بهتر است که رشوه گیری و اختلاس را هم آزاد کنیم و هر کس هر قدر خواست رشوه بگیرد و اصلا می‌توان بجای دادن حقوق به کارمندان از آنها خواست که با رشوه گرفتن حقوق خود را تامین کنند و باری را هم از روی بودجه دولت بردارند. برای اختلاس کنندگان هم می‌توان درصدی تعیین کرد که آن را به عنوان مالیات بر اختلاس بپردازند و بی دلیل هزینه مبارزه با اختلاس را هم نپردازیم. اصلا می‌توان دزدی را هم آزاد کرد چون دزدی ناشی از فقر است و بجای مبارزه پرهزینه و بی نتیجه با فقر دزدی را آزاد ‌کنیم و این همه هزینه زندان و محاکمه و دادگاه و قوه قضائیه و پلیس را هم ‌نپردازیم بخصوص که هزینه مبارزه با دزدی صدها برابر بیشتر از هزینه مبارزه با قاچاق است!

هدف از این نوع سخنان و انتشار مقالات عادی کردن قاچاق و قاچاقچی گری است زیرا چنانکه گفتیم اکنون مرز بین برخی تجار و سرداران و بازرگانان و قاچاقچی ها در ایران از بین رفته است. اتاق بازرگانی اتاق و شرکت سهامی خود بزرگترین قاچاقچی‌های ایران هم هستند و پنهان هم نمی کنند. همه می دانند که بسیاری از سردمداران اتاق بازرگانی بخشی از کالاها را قاچاق وارد ایران می کنند.

نویسنده مقاله البته توجیهات کلیشه ای هم برای توصیه خود دارد و اصل مطلب هم اتفاقا در همینجاست. وی می نویسد:

"اینکه عده‌ای می‌گویند به منظور حمایت از تولیدات داخلی باید ورود برخی کالاها یا محصولات کشاورزی به داخل کشور ممنوع اعلام شود، رویه و سیاست منسوخ ‌شده‌ای است که با توجه به جهانی شدن تجارت امروز در مبادلات تجاری میان کشورها خصوصا کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی جایی ندارد و از آنجا که کشور ما هم سال‌هاست دارد برای پیوستن به این سازمان تلاش می‌کند، یکی از پیش‌شرط‌های عضویت در سازمان تجارت جهانی حذف یا کوتاه کردن دیوارهای تعرفه‌ای و لغو ممنوعیت‌های وارداتی جز در مورد کالاهای ممنوعه شرعی تشکیل می‌دهد. اگر به راستی قصد پیوستن به سازمان تجارت جهانی را داریم، باید از هم‌اکنون تمرین‌های لازم را برای کسب شرایط عضویت در سازمان مزبور شروع کنیم."

بنظر نویسنده دولت بجای حمایت از بخش خصوصی و تولید کننده داخلی باید سیاست حمایت از بخش خصوصی وارد کننده کالا را در پیش بگیرد چرا که به گفته وی سیاست برقراری تعرفه‌های گمرکی به منظور حمایت از کالاهای داخلی سیاست منسوخ شده ایست. حق از یک نظر با ایشان است زیرا این سیاست 150 سال پیش و در عهدنامه ترکمانچای منسوخ شد. در آن عهدنامه بود که ایران برای نخستین بار در تاریخ چندهزار ساله خود ناگزیر شد از حق خود در برقراری تعرفه گمرکی برای کالاهای روسی دست بردارد. حقی که دیگر کشورهای اروپایی نیز براساس اصل خودساخته رفتار برابر (ملل کامله الوداد) آن را بدست آوردند. از نظر کشورهای غربی و تولیدکنندگان کالا حمایت از بازار داخلی اصل منسوخ شده ایست هر چند که آنها از بازار داخلی خود در برابر کشورهایی مانند ما هم به بهانه‌های بسته بندی، استانداردهای بهداشتی یا امنیتی حفاظت می‌کنند. حتی چین که بزرگترین تولیدکننده کالاهای مصرفی جهان و بزرگترین سودبرنده از تجارت آزاد است ورود زعفران ایرانی را ممنوع کرده است تا خود مشابه آن را در داخل تولید کند. یعنی حتی از کوچکترین امکان و کالایی که خود می‌توانند در داخل تولید کنند حاضر نیستند صرفنظر کنند و با تعرفه و گمرک و ممنوعیت از تولید داخلی خود حمایت می‌کنند.

هم اکنون بزرگترین جنگ بین اروپا و امریکا بر سر همین تجارت آزاد جریان دارد تا جایی که محافل قدرتمندی در امریکا نقشه متلاشی کردن اتحادیه اروپا را در سر می‌پروراند تا از شر تجارت آزاد با آن خلاص شوند. خود امریکا هم با آن قدرت عظیم اقتصادی و کشوری که سردمدار و سودبرنده تجارت آزاد بود اکنون زیر بار 20 هزار میلیارد دلار بدهکاری – که بخش عمده آن به چین است- در حال زانو زدن است و ترامپ روی همین موج نفرت از تجارت آزاد در میان مردم امریکا رئیس جمهور شد.

متاسفانه در ایران عده‌ای بجای بررسی واقعیت جهان، منافع تجار و قاچاقچی‌ها را در راس همه چیز می‌دانند نه منافع توسعه و پیشرفت ملی را. تا زمانی که بازار داخلی برای کالاهای قاچاق وجود دارد، قاچاق کالا هم بداخل وجود خواهد داشت ولی راه نه پایان دادن باز هم بیشتر به سیاست حمایت از تولیدکنندگان داخلی در برابر تجار داخلی، بلکه راه حل در تقویت تولید داخلی است تا بتوان با قاچاق کالا مبارزه کرد و در این تقویت تولیدکننده داخلی ابزار برقراری تعرفه و ممنوعیت واردات و ضربه به منافع واردکنندگان و غیرسودآور کردن واردات مهمترین ابزاریست که در اختیار دولت و مردم ماست!

 

 تلگرام راه توده :

https://telegram.me/rahetudeh

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                       شماره 609  راه توده -  12 مرداد ماه  1396

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت