راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

امریکا

نفت ونزوئلا را

می خواهد اما

دولت آن را نمی خواهد

تدوین و ترجمه – رضا نافعی

 

 

 

مردم ونزوئلا زیر فشار سنگین تحریم های اقتصادی امریکا با هدف گسترش نارضائی ها از دولت قرار دارند و مردم جهان زیر فشار اخبار تبلیغاتی که بی وقفه مردم را سرگرم حاشیه ها نگه میدارند تا تحریم کنندگان به اهداف خود برسند. کاری که درعراق و لیبی کردند و در سوریه نیز تا آستانه سقوط بشار اسد آن را دنبال کردند و پیش رفتند و حالا در ونزوئلا مشغول آن هستند. بخش وسیعی از مردم خشمگین نمیدانند چرا گرانی است و بیکاری و بخش دیگری که به همراه دولت میدانند چرا، برای قانع کردن مردم و بسیج ملی زیر فشار تبلیغاتی غرب اند. ونزوئلا بزرگترین مخزن نفت جهان است. تولید کننده و صادر کننده بزرگ نفت جهان است. عضو بسیار موثر اوپک است. اما این کشور نه تنها در جهت استقلال ملی حرکت می کند بلکه حامی کشورهای مترقی امریکای لاتین نیز هست. قدرت نفتی و حمایت از جنبش های مترقی حاکم و یا جاری در امریکای لاتین همان موقعیت و نقشی است که امریکا آن را نمی خواهد و با آن مخالف است. "چاوز" را به همان شیوه ای که یاسرعرفات را کشتند، توانستند مبتلا به سرطان کنند و بکشند و حالا نوبت "مودرو"ست که باید سقوط کند تا دولت در دست عوامل امریکا قرار بگیرد و آن کند که امریکا دیکته می کند. این فشار از سوی امریکا شتاب گرفته است زیرا سیاست جنگی امریکا برای نا امن کردن خلیج فارس و حتی قطع نفت این منطقه برای اروپا و چین و هند و وابسته کردن جهان به امنیت و گاز و انرژی امریکا حکم می کند که هرچه زودتر دولت ونزوئلای نفت خیز سقوط کند و کنترل و صادرات نفت آن نیز در دست امریکا قرار بگیرد. مسئله واقعی در ونزوئلا همین است و نه دمکراسی و یا هر بهانه دیگری. ریشه مخالفت با رفراندم اخیر و برپائی مجلسی که صاحب اختیار و همسو با دولت باشد نیز همین است. این را کشورهای مترقی امریکای لاتین خیلی خوب می دانند و به همین دلیل حمایت خود را از دولت ونزوئلا اعلام کرده اند. چین و روسیه نیز میدانند و در روزهای اخیر روسیه در موضع گیری های سیاسی و نظامی خود حمایت از دولت ونزوئلا و مخالفت با تلاش امریکا برای سرنگونی دولت مترقی این کشور را پر رنگ تر کرده است.

بخش آلمانی سایت «روسیه امروز» می نویسد:

ویکی لیکس حدس می زند در سیاست امریکا  در برابر ونزوئلا، عامل تعيین کننده، کماکان علائق نفتی است. پلتفرم افشاگر ویکی لیکس از یک تلگرام وزارت خارجه امریکا یاد می کند که در آن  نقشی که ونزوئلا باید ایفا کند توصیف شده است.

ویکی لیکس  اخیرا در توئیتر پرسشی را مطرح ساخت  که  خود  نیز بلافاصله جواب احتمالی  آن را داد:

«اگر وزارت خارجه امریکا موضوعی  را محرمانه بخواند، یعنی  در واقع  خط مشی سیاسی را مشخص سازد، موضوع مورد نظر عبارتست از نفت. ویکی لیکس بعنوان سند، تلگرامی را ارائه می دهد که چند دهه پیش نوشته شده و صاف و ساده خط مشی سیاسی امریکا را در برابر کشوری که دارای بزرگترین ذخائر نفتی جهان – ونزوئلا- است مشخص می سازد.

در متن تلگرام چنین آمده است که آنچه در درجه اول مورد توجه واشنگتن است این است که ونزوئلا کماکان بخش مهمی از واردات نفت امریکا را تامین کند و در مورد تعیین بهای نفت  در اپُک موضعی متعادل و حاکی از حس مسئولیت  اختیار کند.

بنظر می رسد در خط مشی سیاست خارجی امریکا تغییر چندانی حاصل نشده است. در اواسط ماه ژوئن  نیکلاس مادورو یک قرارداد نفتی با یک شرکت امریکائی بنام Horizontal Well Drillings منعقد ساخت.  طبق این قرار داد که ارزش آن به 1،3 میلیارد دلار بالغ می گردد، طی سه سال 200 چاه تازه نفت زده میشود و روزی 105000( صد و پنج هزار ) بشکه نفت استخراج گردد.

)امریکا به این هم راضی نیست و ونزوئلا را یک مستعمره نفتی و حیاط خلوت نفتی خود می خواهد. م(

آنچه جالب توجه است این است که ایالات متحده امریکا که پس انتخاب اعضای مجلس موسسان در ونزوئلا تا کنون مقرراتی برای تحریم کنسرن های نفتی این کشور یا مدیران آن وضع نکرده است. با یک استثناء:آخرین تحریم فقط شامل حال نیکلاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا می شود.

 

https://deutsch.rt.com/international/54928-anti-russland-sanktionen-bolivien-morales-usa-recht-gefahr-uno-volkerrecht-eu-energie/

https://deutsch.rt.com/amerika/55150-wikileaks-erinnert-daran-was-wichtigstes-interesse-usa-venezuela/

 

 تلگرام راه توده :

https://telegram.me/rahetudeh

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                       شماره 610  راه توده -  19 مرداد ماه  1396

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت