این مطلب را یکی از روزنامه نگاران پیش از انقلاب که جلای وطن کرده و هم اینک در هنگ کنک زندگی می کند نوشته است که هیچگونه تعلق خاطری به چپ ندارد.

«جوانا ون امروف» در سفری که به کشور کره‌شمالی داشته، سعی کرده با ثبت تصاویری از پایتخت این کشور و زندگی روزمره‌ی مردم، تصویری واقعی و صادقانه از کره شمالی ارایه بدهد. ون امروف می‌گوید:‌

"من در ابتدای پائیز امسال به کره شمالی سفر کرده و از نزدیک شاهد پیونگ یانگ، منطقه غیرنظامی شده شهر و کوهستان الماس بودم. در طول این سفر متوجه شدم که اینجا ( کره شمالی ) به اندازه‌ای که در غرب علیه آن تبلیغ می شود بد نیست و من می‌توانستم آزادانه عکاسی کنم و کسی کارت حافظه دوربین مرا چک نمی‌کرد. البته باید بگویم که من فقط پایتخت و بخش هایی از این کشور را توانستم ببینم اما اگر پایتخت و مردم آن را نمونه ای از جامعه کره شمالی فرض کنیم باید گفت مردم کره شمالی واقعا احساس خوشبختی می کنند !

عکاسی فقط در مناطق نظامی و امنیتی ممنوع بود و این در تمام دنیا معمول است، اگر هم تحت کنترل ماموران امنیتی بودیم این کنترل نامحسوس بود و ما کسی را ندیدیم .

پیونگ یانگ یک شهر مدرن و دارای ساختمان ها و سازه های معماری بی نظیر و اعجاب آور است .

شاید بتوان گفت تنها شهر بزرگ دنیا است که در آن ترافیک مطلقا وجود ندارد .

شبکه مترو تقریبا همه نقاط شهر را بهم وصل کرده و سرویس اتوبوسرانی برای کلیه کارخانجات و ادارات و مدارس وجود دارد .

در کره شمالی مراقبت های بهداشتی از مادران و کودکان به هزینه دولت وجود دارد و بهداشت و درمان و تحصیل تا پایان دوره دانشگاه کاملا رایگان است .

دولت کوشیده است تا کارگران در نزدیک محل کار خود ساکن باشند و وقت و عمر آنها در رفت و آمد تلف نشود، به همین خاطر در نزدیک مجتمع های صنعتی شهرک های مدرن ایجاد شده است .

در روزهای تعطیل آخر هفته پارک ها و اماکن تفریحی مملو از جمعیت است و مردم به سبک کشورهای غربی به پیک نیک می روند .

کره شمالی با مساحت ۱۲۰۵۶۸ کیلومتر مربع (نود و سومین کشور جهان) نزدیک به نیمی از کشور بریتانیا وسعت دارد. این کشور در نیم‌کره شمالی در شرق قاره آسیا در کناره غربی دریای ژاپن و شرق خلیج کره و در همسایگی کشورهای کره جنوبی در جنوب چین در شمال و شمال غربی و روسیه در شمال شرقی واقع شده‌است.

کره شمالی کشوری کوهستانی است که کوه‌ها در تمام نقاط آن کم و بیش پراکنده‌اند و جلگه‌ها بیشتر در کرانه‌های غربی و نیز در برخی نواحی ساحل شرقی واقع شده‌اند. از جمله رودهای آن می‌توان تومن، یالو، چونگچون، توئه دونگ و یسونگ را نام برد. جنگل‌ها پهنه وسیعی از آن را پوشانده‌اند. آب و هوای آن در نواحی شمالی معتدل و در سایر نواحی گرم و مرطوب است. کوه پکتو (۲۷۴۴ متر) بلندترین نقطه آن است و رود یالو (۸۰۰ کیلومتر) طولانی‌ترین رود کره شمالی است.

پایتخت کره شمالی شهر زیبای پیونگ یانگ با ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ نفر جمعیت بوده و پرجمعیت‌ترین شهرهای آن هامهونگ (۴۸۴٬۰۰۰ نفر)، چونگجین (۳۰۶٬۰۰۰ نفر) سینوئیجو (۳۰۰٬۰۰۰ نفر) و ونسان (۲۷۵۰۰۰ نفر) هستند.

بنادر مهم کره شمالی چونگجین، هام هونگ و ونسان در سواحل دریای ژاپن و نامپو در سواحل خلیج کره هستند.

باید اشاره کرد که کره شمالی از معدود کشورهای جهان است که در آن آلودگی هوا و ترافیک وجود ندارد و مردم آن با واژه هایی نظیر سود و زیان، کلاهبرداری، تورم، بورس و تجارت خصوصی آشنا نیستند .

در طول نیم قرن گذشته در این کشور قتل، فحشا و جرایمی که در غرب هر روز روی می دهد و جزو زندگی مردم شده است روی نداده و کره شمالی امن ترین کشور جهان می باشد .

جمعیت کره شمالی ۲۴ میلیون نفر و زبان رسمی آن کره‌ای است. واحد پول این کشور وون کره شمالی است. از جمعیت این کشور حدود ۶۴ درصد بی‌دین، ۱۶ درصد پیرو شمن‌باوری کره‌ای، ۱۳ درصد چئوندوی‌باور، و ۴٫۵ درصد پیرو آیین بودایی هستند. این کشور یک کشور تک ‌حزبی است که توسط حزب کارگران کره اداره می‌شود و دولت این کشور پیرو ایدئولوژی جوچه (خودکفایی) است. این ایدئولوژی را کیم ایل- سونگ، نخستین رئیس‌جمهور کره شمالی پایه‌ریزی کرد و او پس از مرگش، رئیس‌جمهور ابدی کره شمالی اعلام شد.

جوچه در سال ۱۹۷۲ در قانون اساسی جدید کره شمالی، ایدئولوژی رسمی دولتی اعلام شد و هرگونه اشاره‌ای به مارکسیسم- لنینیسم و کمونیسم از قانون اساسی کره شمالی حذف شد. کره شمالی روابط تنش‌آمیزی با برخی کشورهای منطقه‌ای خود و جهان غرب دارد و برنامه‌های موشکی و هسته‌ای کره شمالی مناقشه‌برانگیز بوده‌است.

شبه‌جزیره کره در اواخر سده نوزدهم تا اوایل سده بیستم توسط امپراطوری کره اداره می‌شد. این شبه‌جزیره از سال ۱۹۰۵ به تصرف امپراتوری ژاپن درآمده و پنج سال بعد به طور رسمی بخشی از کشور ژاپن شد. با شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم قسمت شمالی به تصرف اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی و قسمت جنوبی به تصرف آمریکا درآمد. به این ترتیب کره شمالی صاحب حکومتی متحد با بلوک شرق شده و کره جنوبی صاحب حکومتی طرفدار غرب شد در حالی که هر دو مدعی حکومت بر کل شبه‌جزیره بودند این اختلاف در سال ۱۹۵۰ به جنگ کره انجامید که در سال ۱۹۵۳ با پیمان آتش‌بس خاتمه یافت.

پس از مرگ کیم ایل- سونگ پسرش کیم جونگ- ایل رهبری کشور را عهده‌دار شد و از سال ۲۰۱۲ در پی مرگ کیم جونگ- ایل، رهبری این کشور در اختیار کیم جونگ- اون پسرش است.

یکی از کارهای روزمره رهبر سرکشی روزانه به کارخانجات، مراکز نظامی، دانشگاه ها و مدارس، بیمارستان ها و دوایر دولتی و وزارتخانه هاست. او این کار را بدون اطلاع قبلی انجام می دهد و مردم وی را بازرس کل کشور می دانند که ناظر بر روند حسن انجام کارهاست .

توریست ها و خبرنگارانی که از کره شمالی بازدید کرده اند می گویند اینجا بازار مکاره کالاهای غربی نیست. مردم اتومبیل ساخت اروپا و آمریکا ندارند اما بی خانمان و کارتن خواب و معتاد هم وجود ندارد!

----

در پیوست بیشتر بخوانید:

http://www.rahetudeh.com/rahetude/2017/may/597/kore.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

www.rahetudeh.com

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده