تظاهرات و شورش اعتراضی هفته گذشته نقطه مهمی در تحولات ایران از سال 88 بدینسو بود. هم شروع این شورش که با تلاش کودتایی برای برکناری روحانی توام بود و هم گسترش آن به اعتراض علیه بلندپایه ترین نهادها و مقام‌های حکومت شرائط جدیدی را در کشور بوجود آورد.

 کوشش برای کودتا علیه دولت روحانی در واقع اهمیت رای مردم در انتخابات 96 را نشان داد. مشارکت مردم و نتیجه انتخابات، همه برنامه ریزی‌های حکومتی برای حذف روحانی و ایجاد یک دولت یکدست به رهبری ابراهیم رئیسی را برهم زد و آن را وارد یک بحران بسیار جدی و بیسابقه کرد. امروز ظن قریب به یقین بوجود آمده که دست‌هایی در بالاترین رده‌های حکومت برای رسیدن به هدف حذف روحانی حتی هاشمی رفسنجانی را نیز قربانی کردند. بنابراین اهمیت پیروزی روحانی در ایجاد بحران حکومتی از یکسو، و کمک به تفوق یک راه حل مترقی و مردمی برای برونرفت از آن، از سوی دیگر، بیش از همیشه آشکار شده است.

اما پیامد مهم این شورش‌ها آشکار شدن موقعیت سخت متزلزل روحانیت حکومتی بود. بقول روزنامه جمهوری اسلامی شعار علیه روحانی، شعار علیه "حسن روحانی" نبود علیه روحانیت بود. سپاه پاسداران با زرنگی و دوراندیشی کوشید خود را، حداقل در ظاهر، از این پیامدهای خشم مردم تا حدودی کنار بکشد. در حالیکه لشکر امام جمعه ها، روحانیان شورای نگهبان، اعضای مجلس خبرگان، نمایندگان رنگارنگ ولی فقیه در همه ارگان‌ها و نهادها، مراجع تقلید بدون مقلد و پرروی حکومتی، مدرسین حوزه علمیه قم و جامعه روحانیت مبارز و انواع و اقسام نهادهای مذهبی بازندگان بزرگ این شورش بودند. امروز برای همه گردانندگان حکومت و به ویژه فرماندهان سپاه پاسداران بیش از هر زمان دیگر آشکار شده که شرط بقا و بدست گرفتن قدرت و آرام کردن مردم حذف این گروه از روحانیت است. کودتای سپاه تنها در صورتی بختی برای موفقیت دارد که نوک تیز خود را متوجه این روحانیت حکومتی و امثال علم الهدا و رئیسی و احمد خاتمی کند.

به همین شکل دولت روحانی برای پایان دادن به توطئه‌ها و جلب حمایت مردم لازم دارد که منفورترین چهره‌های این روحانیت را کنار بگذارد و خلع سلاح کند. به یقین دولت روحانی از این پس این روحانیت را با چهره‌های منفور و تکراری که خود را شبانه روز به مردم تحمیل کرده‌اند در محاسبات خود در نظر‌ نمی‌گیرد. دفاع صریح دولت از برقراری مجدد شبکه‌های اجتماعی با وجود مخالفت صریح امثال آیت‌الله شکرخوار مکارم شیرازی جایگاه جدید این روحانیت را نشان‌ می‌دهد. همانطور که قابل پیش بینی است که بزودی درهای ورزشگاه‌ها بدون توجه به مخالفت این روحانیت به روی زنان باز خواهد شد و دولت برای بدست آوردن حمایت مردمی راهی جز این ندارد. بنابراین مسئله حذف روحانیت منفور حکومتی امریست که دیر یا زود روی‌ می‌دهد، اگر با آرامش و بدست روحانی و اصلاح طلبان انجام نشود، با خشونت و با پیامدهای نامعلوم برای کشور بدست سپاه انجام خواهد شد.

بازنده دیگر شورش مردم بخشی از گردانندگان و تجار و سرمایه‌داران اختلاسچی و فاسد آستان‌ها و نهادهای مذهبی بودند که در راس توطئه علیه دولت قرار داشتند. فعالیت آنها از این پس زیر ذره بین بیشتر دولت و مردم قرار خواهد داشت و مجبور خواهند بود و حساب و کتاب کار خود را پس دهند. این جمله حسن روحانی که حتی نهادهایی که از مالیات معاف هستند باید دفاتر آنها و میزان مالیات آنها روشن باشد تهدید جدی این نهادهاست. آنها تا به امروز از دادن مالیات فرار کرده اند، نه فقط برای اینکه به دولت و مردم ضربه بزنند بلکه بیشتر برای آنکه دفاتر آنها مورد رسیدگی قرار نگیرد و حساب و کتاب‌های آن روشن نشود. شرائط کشور دیگر به شکلی نیست که بتوان با این غارتگران ثروت ملی مماشات کرد. مردمی که به صحنه آمده‌اند تا رسیدن به خواست‌های خود دیگر به عقب باز نخواهند گشت. یک هفته یا یک ماه ممکن است تظاهر خشم فرو بخوابد ولی با ادامه غارت از یک طرف و محرومیت در سوی دیگر، موج تازه‌ای از اعتراضات با شدت و دامنه‌ای این بار بیش از هفته اخیر در سراسر کشور برخواهد خاست.

 تلگرام راه توده :

https://telegram.me/rahetudeh