یک پرچم، یک ملت، یک زبان: آنکارا برای حفظ قدرت خود ملی گرایی را در ترکیه تقویت می کند. ملی گرایی در این کشور ریشه عمیق دارد .دانشجویانی که دراعتراض به جنگعلیه عفرین تظاهرات کردند اکنون به نام تروریست مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند.

متن پیش رو گفتگویی است با "اکین خان" دانشجوی فیزیک دانشگاه"Bogazici"

- در ۱۹مارس در دانشگاه بوگاتیجی ترکیه ملی گرایان جشن پیروزی در عفرین را برپا کردند که عده ایی از دانشجویان مخالف آن بودند. دقیقا چه اتفاقی در آنجا روی داد؟

-آن روز من در دانشگاه بودم تا با استاد سرپرست خود در مورد برخی پروژه های دانشگاهی که روی آن کار می کردم و برای برنامه ریزی سفر به ایران بحث می کردم.من آنجا مردمی را دیدم که با پخش شیرینی حمله به عفرین را جشن گرفته بودند. برای من قابل تحمل نبود این قتل عام جشن گرفته شود.من با برخی دوستانم صحبت کردم و تصمیم گرفتیم یک تظاهرات در مخالفت با جنگ برگزار کنیم. به نظر ما یک جور خودشیفتگی و نژاد پرستی در آن فضا وجود داشت و این تاثر برانگیز بود.ما پرچمی را نقاشی کردیم و در نزدیکی طرفداران جنگ جمع شدیم. تعداد ما بیشتر بود.

ما شعارهای خود را دادیم و سعی کردیم دلایل مخالفت خود را به نظر آنها برسانیم.سرویس امنیتی دانشگاه برخورد را آغاز کرد و زد و خوردهای جزئی به وجود آمد. حضور پلیس و حتی لباس شخصی ها آنجا ملموس بود و نهایتا هر دو دسته را پراکنده کردند.

با آنکه تنش چندانی به وجود نیامد اما دولت ترکیه مدت کوتاهی پس از آن کمپینی به راه انداخت و دانشجویانی که در اعتراض به مخالفت با "ترور و جنگ" شرکت داشتند را محکوم کردند.این اعتراض با آنکه کوچک بود اما رسانه های جمعی و ترول های اجتماعی بلافاصله کمپینی را آغاز کردند و اردوغان دانشگاه بوگاتیجی را هدف قرار داد. حزب حاکم حزب تقریبا تمام موسسه های کشور به جز چند تای آنها، از جمله دانشگاه استانبول را قبضه کرده است. این دانشگاه یکی از دانشگاههائی است که در آن آزادی بیان وجود دارد.

آنها خانه دانشجویان را تفتیش کردند و مدارک دانشجویان را ضبط و ثبت کردند. ۲۳ دانشجو دستگیر شدند که البته یک هفته بعد از دستگیری تعدادیاز آنها آزاد شدند. ۱۶ نفر دربازداشت باقی مانده اند.آنها متهم به داشتن «رابطه سازمانی با گروه های تروریستی» و تبلیغ برای" پ.ک.ک." شده اند. وقتی این حملات اتفاق افتاد، من در ایران بودم. آپارتمان من در استانبول نیز جستجو شد، بنابراین من مجبور بودم اقامت کوتاه مدت خود در ایران را بیشتر کنم.

- آیا قبل از این حادثه سیاسی بودید؟ و جنگ عفرین را چگونه ارزیابی می کنید؟

- من در حدود دو سال فعالیت سیاسی داشته ام، در برخی از تظاهرات شرکت کردم، اما بیشتر وقتم را صرف مطالعه در کتابخانه کردم.در سال های اخیر شاهد تحولات شدید در سیاست ها و تصمیم گیری های ترکیه بوده ایم، به خصوص در مورد کردها. این مسئله ابتدا با قتل عام در شهرهای کردی ترکیه در سال ۲۰۱۵ آغاز شد. هزاران نفر کشته شدند و بعدتر دولت ترکیه به عفرین حمله کرد، یکی از چند نقطه در سوریه که در آن صلح و ثبات برقرار بود. از آنجا که وضعیت سیاسی در ترکیه خیلی بد است، عفرین و روژاوا امید ما بودند.

-درخارج، به نظر می رسد اکثریت شهروندان در ترکیه مدافع استراتژی جنگ در AKP هستند. آیا اینطور است؟

-واقعا سخت است بگویم. اما فکر می کنم حتی بسیاری از کسانی که مخالف اردوغان هستند هم از این جنگ پشتیبانی می کنند. در دانشگاه Bogazici این وضع کمی متفاوت است به دلیل فرهنگ طولانی لیبرالی که این دانشگاه دارد، اما به طور کلی اکثریت مردم از جنگ پشتیبانی می کنند. ملی گرایی در ترکیه عمیقا ریشه دارد.

-شما ترکیه را ترک کردید. برنامه های شما چیست؟ آینده خود را چگونه می بینید؟

- من می خواستم دستگیر نشوم. همیشه در معرض خطر دستگیری و یا بدتر از آن قرار گرفته ام، اما من به ترکیه برمی گردم و تسلیم نخواهم شد. من می خواهم تلاش کنم که هر جا هستم مبارزه کنم.

صادقانه بگویم برای ترکیه در آینده نزدیک هیچ امیدی ندارم. همه کسانی که امروز مردم را سرکوب می کنند و تحت فشار قرار می دهند و ستمگری می کنند پایانی خواهند داشت، اما در کوتاه مدت، راه حلی را نمی بینم!

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده