|
نمونه ها و شواهد بسیاری وجود دارد که نشان میدهد یک جریان پرقدرت خارجی به
کمک کم آگاهی مردم در داخل کشور و بی اعتمادی مطلق به آنچه حکومت در رسانه
های تحت سلطه خویش می گوید و تبلیغ می کند، افکار عمومی را در جهت سیاست
های مخرب خود در داخل ایران سوق میدهد و عوامل نفوذ در داخل حکومت نیز بدان
دامن می زنند. از جمله این سیاست ها، بزرگ نمائی نقش نظامی جمهوری اسلامی
در سوریه است که اتفاقا خود جمهوری اسلامی نیز دانسته و یا نادانسته به آن
دامن میزند و بجای گفتن واقعیت آنچه در سوریه گذشته و می گذرد بی وقفه از
"مدافعان حرم" سخن می گوید که منظور کشته شدگان سپاه قدس در سوریه و در جنگ
با داعش است. کسانی که اغلب افغان و عرب عراقی و گاه از شیعیان یمنی و
بحرینی اند که از فقر و جنگ به ایران پناه برده اند و با اندک حقوقی به
خدمت سپاه قدس در آمده و پس از آموزشی اولیه به جنگ در سوریه اعزام شده
اند. جزئیات واقعی آنچه در سوریه روی داد و نقش محدودی که سپاه و حتی ارتش
در سوریه داشت سرانجام برای همگان آشکار خواهد شد. فعلا دوران "علی
اکبر"خوانی است که مصرف داخلی آن بیش از مصرف واقعی و خارجی آنست.
ما، از همان ابتدای جنگ در سوریه ضمن اشتباه ارزیابی کردن اقدامات اولیه
دولت سوریه برای سرکوب تظاهرات غیر مسلحانه و اصلاح طلبانه مردم سوریه،
زمانی که به کمک امریکا و ترکیه و اسرائیل جنگ در سوریه آغاز شد ضرورت کمک
های تسلیحاتی و نظامی جمهوری اسلامی به دولت سوریه را با صراحت و قاطعانه
مطرح کردیم و از هیاهوها دراین زمینه بیم به خود راه ندادیم. چند دستگی در
داخل واحدهای نظامی جمهوری اسلامی در سوریه که گفته می شود برخی کشته شدگان
اعزامی از ایران به سوریه و حتی کشته شدن برخی فرماندهان سپاه (از جمله
سردار همدانی) و مسائل دیگری که مطرح است بموقع و درجای خود باید مطرح و
بررسی شود، اما این مسائل که در ماههای گذشته موجب تضعیف شدید واحدهای
نظامی سپاه در سوریه شد و همچنین ماجراجوئی هائی که برای شلیک موشک به طرف
اسرائیل و یا تلاش برای ایجاد پایگاه نظامی در سوریه صورت گرفت نمی تواند
مانع تائید اصل ماجرا شود. یعنی اصل ضرورت کمک نظامی به دولت سوریه که زیر
فشار نظامی امریکا و اسرائیل و ترکیه و سپس دیگر کشورهای اروپائی قرار
گرفت. در جنجالی که کشورهای دیگر، بر سر حضور نظامی روسیه که نقش قاطع در
سرکوب داعش و جلوگیری از سقوط دولت اسد را برعهده داشت و همچنین حزب الله
لبنان و سپاه قدس جمهوری اسلامی در سوریه، هرگز نباید مانع از آن شود که
بدانیم این قدرت های جهانی و منطقه ای (حتی قطر و عربستان، علاوه بر ترکیه
و اسرائیل و امریکا و ...) بودند که در سوریه علیه دولت قانونی آن کشور
وارد جنگ شدند. نقش روسیه و ایران و حزب الله را بزرگ جلوه می دهند تا مانع
از این سئوال شوند که امریکا و اسرائیل و ترکیه و عربستان و قطر و ... چرا
وارد سوریه شدند و جنگ نیابتی را به کمک داعش و دیگر گروه های مسلح با دولت
سوریه سازمان دادند؟
اما درباره بزرگ نمائی های تبلیغاتی که درباره نقش نظامی و پولی ایران در
منطقه می شود. در این زمینه نیز ما اعتقاد داریم که رسانه هائی مانند "من و
تو" که بانگ اسرائیل است و "بی بی سی" و "صدای امریکا" با بهره گیری از بی
اعتمادی مردم به رسانه های حکومتی در ایران، از کاه کوه می سازند و مردم
این کوه را می پذیرند. از جمله در باره بحران اخیر آب در خوزستان و دهها
نمونه دیگر. شنا بر خلاف جهت آبی که در افکار عمومی جریان دارد و نفرتی که
از فساد و تباهی حکومتی در جامعه شکل گرفته، به جسارت نیاز دارد و ما سعی
می کنیم این جسارت را در خود زنده نگهداریم و آن را بگوئیم و بنویسیم که
منتج از واقعیات و در خدمت منافع ملی ایران و دفاع از تمامیت ارضی کشور
است. در همین چارچوب، ما با این نظر "آبراهامیان" محقق و تحلیلگر اقتصادی و
سیاسی ایران موافقیم که می گوید:
«ارتقاء جایگاه ایران در منطقه، و افزایش آن در خاورمیانه، نه ناشی از
افزایش قدرت ایران، بلکه نتیجه سیاست و عملکرد آمریکا در منطقه است. اشغال
افعانستان و عراق از سوی آمریکا، و سپس دخالت کشورهای عرب، ترکیه و آمریکا
در سوریه، همه باعث ایجاد نوعی خلأ شد که ایران آن را پُر کرد. درگیری‌های
ایران لزوماً چیز بدی نیستند. به‌عنوان مثال، زمانی که اسراییل به لبنان
حمله کرد ایران به کمک حزب‌الله رفت. این به معنای توسعه طلبی ایران در
لبنان نبود بلکه تنها با هدف کمک به شیعیان لبنان در مقابل نیروهای اشغالگر
اسراییل صورت گرفت.
در سوریه نیز، ایران سرخود وارد آن کشور نشد، بلکه وقتی دولت سوریه، که
برای مدت‌ها به ایران کمک کرده بود ( دولت سوریه تنها دولت عرب بود که در
زمان اشغال خاک ایران توسط عراق از ایران حمایت کرد) از سوی تعداد زیادی
گروه‌های جهادی مورد حمایت عربستان و تقریباً تمام دولت‌های عرب و ترکیه
مورد تهدید قرار گرفت و آنها حجم زیادی از سلاح‌های مختلف را به داخل سوریه
منتقل کردند تا اسد را نابود کنند، ایران به کمک اسد رفت، و این کاری نبود
که جمهوری اسلامی رأساً انجام داده باشد. حرکت ایران تنها یک عکس‌العمل در
برابر عملکرد دیگران در سوریه بود. به‌عبارت دیگر، تنها یک عکس‌العمل دفاعی
بود. بنابراین، به‌نظر من این تصور که ایران به یک قدرت هژمونیستی یا
امپریالیستی در منطقه تبدیل شده چیزی جز یک توهم عمیقاً خیال‌پردازانه
نیست.»
تلگرام راه توده:
https://telegram.me/rahetudeh
|
