روزنامه پراودا- ترجمه آزاده اسفندیاری

در سال 2019 کشورهای آمریکای لاتین دستخوش حوادث گوناگونی شدند. شکست کودتا در ونزوئلا، پیروزی چپ ها در آرژانتین و انتقام سرمایه داری از حکومت های چپ گرا در اکوادرو بولیوی. فراگرفتن موج اعتراضات مردمی در برخی از کشورهای لاتین، این امید را زنده می‌ کند که سر انجام مردم این مناطق سرنوشت خود را خود به دست بگیرند.

با آغاز سال 2019 مردم محروم ونزوئلا با وجود دشواری های فراوان به مبارزات سیاسی دست زند. خوان گوایدو، با زیر پا گذاشتن قانون اساسی کشور، با حمایت ایالات متحده آمریکا، دست به کودتا زد اما مردم ونزوئلا از رئیس جمهور خود خوانده حمایت نکردند و کودتا شکست خورد.

گوایدو عقب نشینی کرد و به کلمبیا متوسل شد و با کمک نیروهای نظامی این کشور و مستشاران آمریکایی تحریکات نظامی از آنسوی مرز و خراب کاری داخلی را جهت فلج کردن اقتصاد ونزوئلا آغاز کرد.

راز ماندگاری نیکلاس مادرو، طبق گفته خودش: الهام گرفتن از انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر است  و ونزوئلا برای یک جامعه سوسیالیستی تلاش می کند.

البته این کشور هنوز با عادی سازی شرایط مناسب فاصله زیاد دارد. بحران های اقتصادی و فشار از خارج همچنان ادامه دارد. تنها در ماه دسامبر، واشنگتن شش نفت کش و تعدادی از مقامات دولتی و نظامی این کشور را تحریم کرد. ایالات متحده تلاش دارد در قبال ملی شدن زمین‌های خود در ونزوئلا، شرکت نفتی «وینزوئل Sitgo » را آشکارا به تصرف خود درآورد. مخالفان کاراکاس برای بی ثبات کردن این کشور از هیچ تلاشی باز نمی مانند. روز 22 دسامبر یک حمله نظامی به پایگاه بولیوار، صورت گرفت که با شکست مواجه شد. حملات دیگری نیز در منطقه سوکر، انجام شد که آن هم به وسیله مردم و ارتش خنثی گردید. تحریکات از بیرون نه تنها برای مخالفان دولت ونزوئلا محبوبیتی به بار نیاورد بلکه نتیجه معکوس داشت. مهم‌ ترین عامل به سنگ خوردن تیر مخالفان و بی نتیجه ماندن عملیات دشمنان مردم این کشور را می‌توان موفقیت‌های اقتصادی دولت عنوان کرد. پس از یک دوره طولانی تولید نفت افزایش پیدا کرد. در ماه نوامبر بیش از یک میلیون بشگه نفت صادر شد که در مقایسه با ماه اوت یک سوم افزایش داشته است. 76 درصد بودجه سال 2020 قرار است صرف هزینه‌های احتماعی شود که به میزان آن افزوده خواهد شد.

یکی دیگر از دلایل پایداری حکومت ونزوئلا حمایت برخی از کشورهای قدرتمند خارجی است. هر چند متأسفانه چند کشور آمریکای لاتین از جمله السالوادر، اروگوئه و بولیوی از فهرست حامیان دولت ونزوئلا بیرون رفتند و به جرگه مخالفین گرویدند.

تغییر حکومت در بولیوی ضربه‌ بزرگی به ترقی خواهان آمریکای لاتین بود. هر چند هنوز نمی‌توان نتیجه کار را در این کشور تمام شده تلقی کرد. دولت جدید با الهام از نئولیبرالیسم، در صدد است تا همه امتیاز های اجتماعی دولت سابق به مردم را پس بگیرد. پزشگان کوبایی از مناطق محروم بومیان این کشور اخراج شده اند. روابط دیپلماتیک با دولت مشروع ونزوئلا را با بحران مواجهه کرده است. در همین زمان با اسرائیل روابط دیپلماتیک بر قرار شده است و سفیر ایالات متحده بعد از 11 سال به بولیوی بازگشته است.

هم‌زمان با این تحولات اوو مورالس، از مکزیک به آرژانتین کشور هم مرز با بولیوی رفته است و در این کشور مستقر می باشد. مورالس بر این نظر است که دولت جدید کشور را به سمت ورشکستگی سوق می دهد، بخش‌های تولید فلج می شوند و سرمایه‌ گذاری های اجتماعی مسدود می گردند.

در عین حال آینده بولیوی را به سختی می‌توان پیش‌ بینی کرد. از طرفی اکثریت مردم این کشور با کودتاگران مخالف هستند و سوسیالیست ها در هر دو مجلس بولیوی دارای اکثریت می باشند. در کنگره اخیر مجلس ملی قرار گذاشته شد تا اول ماه مارس، انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود و مورالس سرلیست کاندیداهای ریاست جمهوری خواهد بود. رئیس جمهور سابق قول داد: 

ما، به مبارزه برای زندگی بهتر محرومان کشور خود ادامه خواهیم داد. از طرف دیگر شکی نیست که راست ها با بهره گیری از زرادخانه‌ دروغ و خشونت به سادگی تسلیم خواست مردم نخواهند شد. ضمن اینکه مورالس را تهدید کرده‌ اند در صورت بازگشت به کشور زندانی خواهد شد.

در آرژانتین با انتخاب آلبرتو فرناندز، به عنوان رئیس جمهور دارای دیدگاه چپ، دریچه امید بخشی به روی یکی از کشورهای آمریکای لاتین گشوده شد. فرناندز با بحران عظیم فقر 35 در صدی و میلیون‌ها انسان گرسنه که از رئیس جمهور سابق به ارث رسیده است مواجه می باشد. اولین اقدام دولت جدید، تنظیم برنامه ای‌ در برابر فقر و گرسنگی بود. رئیس جمهور از مجلس خواست تا وضعیت اضطراری را در اقتصاد و بازار کار اعلام کند. این امر به دولت امکان خواهد داد تا راه‌ برای کاهش فقر و گرسنگی و طی مسیرهای بوروکراتیک و طولانی مدت را کوتاه کند. از جمله اقدامات الویت دار، افزایش حقوق بازنشستگی، کاهش قیمت دارو و متوقف کردن تعرفه های گاز و برق تا بررسی و باز بینی جدید است. برای سال جدید قوانینی به تصویب خواهند رسید تا هزینه‌های آموزش و بهداشت همگانی کاهش یابد. دولت جدید در مرحله اول، کارفرمایانی را که بدون دلیل کارگران خود را اخراج کرده اند، مکلف به پرداخت دو ماه حقوق اضافی کرده است و قوانین ضد کارگری دولت سابق، مورد بازبینی قرار داده شود. فرناندز در نظر دارد تا بار مالیاتی کشور را از دوش زحمتکشان بردارد و نسبت به پول و سرمایه از افراد ثروتمند مالیات گرفته شود.

هدف دولت جدید برای بازسازی کشور، تکیه بر منابع داخلی است. درهمین رابطه دولت تصمیم دارد از پرداخت آخرین قسط 12 میلیارد دلاری باقی‌مانده از وام 56 میلیاردی که رئیس جمهور سابق این کشور از صندوق بین‌المللی پول دریافت کرده است امتناع کند. علاوه بر این رئیس جمهور از توقف برنامه‌های ریاضت مالی و تجدید نظر در نوع پرداخت بدهی های خارجی خبر داده است.

صدای مردم در میدان های نبرد در کشورهای مختلف آمریکای لاتین از جمله در شیلی به گوش می رسد. سومین ماه از به میدان آمدن تظاهر کننده های این کشور خواب را از چشم دولت مجری اصلاحات نئولیبرالی ربوده است. طی سه ماه گذشته با کشته شدن 26 نفر و 3 هزار نفر زخمی حوادث زمان ژنرال پینوشه در شیلی زنده شد. تحت فشار اعتراضات مردم، دولت موافقت کرد تا ضمن عزل رهبر نیروهای امنیتی و اصلاح قانون اساسی، امتیازاتی  به جنبش مردم بدهد اما با عدم پی‌گیری احزاب میانه رو استیضاح سباستیان پینرا، رئیس جمهور عملی نشد. طرح استیضاح توسط کمونیست‌ها و دیگر نیروهای چپ مطرح شده بود. رژیم حاکم بر شیلی، جهت جلو گیری از گسترش اعتراضات مردم ضد حمله خود را آغاز کرد. برای به هراس انداختن شرکت کنندگان در تظاهرات ضمن مسلح کردن پلیس به سلاح های کشنده، مجازات های سختی را در پیش گرفته است. با فراخوان حزب کمونیست مبنی بر غیر قابل قبول بودن تصمیمات نیمه تمام، مردم دوباره به خیابان‌ها آمدند. کمونیست‌ها تأکید می کنند: کشور نیازی به وعده‌ های بی سر انجام و بی‌اعتبار ندارد بلکه باید مدل اقتصاد لیبرالی از کشور برچیده شود.

در کلمبیا به دلیل اجرای برنامه شوک درمانی ایوان دوک، رئیس جمهور، هزاران نفر به عنوان اعتراض به خیابان‌ها آمدند. این برنامه شامل افزایش سن بازنشستگی و انتقال سیستم  بازنشستگی به دست بخش خصوصی است. علاوه بر این مقامات از کاهش یک چهارم حقوق کارگران جوان و کاهش هزینه‌های آموزش اجتماعی خبر دادند. پائین آمدن نرخ مالیات شرکت های بزرگ و خصوصی کردن شرکت نفتی اکو پترول، از دیگر دلائل اعتراضات مردم این کشور است.

مبارزات طبقاتی در کشورهای برزیل و اکوادور نیز جهت مبارزه با دولت های حامی سیستم نئولیبرالی شدت گرفته است.

بنا بر دلایل عینی در سال 2020 این مناطق وارد جنگ‌های طبقاتی شدید می شوند. تعداد افراد فقیر در کشورهایی که رژیم های راست گرا حاکم شده‌ اند از 164 به 191 میلیون نفر و تعداد افرادی که در فقیر شدید به سر می‌برند از 46 میلیون به 72 میلیون رسیده است.

در هر صورت پیروزی نیروهای مردمی آسان به دست نخواهد آمد. بنا بر گفته مایک پومپئو، وزیر خارجه آمریکا واشنگتن به «دولت های مشروع» که مخالف خرابکاری کوبا و ونزوئلا هستند کمک خواهد کرد. رئیس دیپلماسی آمریکا ادعا دارد، نا‌ آرامی ها در شیلی، کلمبیا و دیگر کشورهای آمریکای لاتین ناشی از دخالت های کوبا و ونزوئلا است.

اگر مبارزه متحد و همبسته مردم آمریکای لاتین همگانی شود، بدون تردید چهره غیر انسانی حاکمیت سرمایه سقوط خواهد کرد. جای امیداری هست تا در سال پیش رو مردم این قاره پیروزی های بیشتری به دست بیاورند.

https://gazeta-pravda.ru/issue/145-30932-27-31-dekabrya-2019-goda/repetitsiya-budushchikh-pobed/

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده