سوریه چه گفت؟

همانگونه که درباره انتخاب یکی از دو جبهه جهانی از سالها پیش مواضع راه توده کاملا آشکار و مشخص بوده و در همین شماره راه توده نمونه ای از آن را میخوانید، درباره رویدادهای سوریه نیز مواضع راه توده کاملا مشخص بوده و هست. ما در اوائل سال 1394 با صراحت از ارسال سلاح و کمک های نظامی به ارتش و دولت سوریه و کمک های انسانی به مردم سوریه حمایت و حتی آن را توصیه کردیم. دورانی که هنوز حضور ایران در سوریه یا آشکار نبود و یا هنوز عملی نشده بود.

ما با سیاست میان دو و چند صندلی نشستن مخالفیم و آن را سیاستی توده ای نمی دانیم و منتظر زمان هم نمی مانیم تا ببینیم باد از کدام سو می وزد تا با آن همراه شویم. مقاله ای که در زیر می خوانید در باره سوریه و ضرورت یاری نظامی رساندن به دولت حاکم در سوریه در تاریخ سوم خرداد 94 است. بعدها این کمک و یاری همراه شد با انتقال واحدهای نظامی سپاه و ارتش به سوریه. با هم مرور کنیم:

«سوریه در آستانه فاجعه ایست که شاید در آینده آن را نه حتی با عراق، بلکه با افغانستان بتوان مقایسه کرد. این سرنوشتی است که اسرائیل و امریکا در درجه اول و سپس کشورهای بزرگ اتحادیه اروپا با کمک ترکیه برای این کشور رقم زده اند. 50 درصد خاک این کشور اکنون زیر کنترل داعش است و مرزهای این محدوده از شرق و جنوب به ترکیه و عربستان وصل است. یعنی دو حامی اصلی داعش در منطقه. اما پشت فتوحات داعش، واقعیت دیگری نیز نهفته است. این که ارتباط عراق با سوریه قطع شده و بدین ترتیب دست های ایران برای کمک رسانی به حزب الله لبنان و سوریه کوتاه شده است. این که جمهوری اسلامی خوب است یا بد است، چقدر نقش – بویژه با سیاست های جنون آمیز دوران احمدی نژاد- در این فاجعه داشته و یا نداشته و یا حضوری که سپاه پاسداران در عراق و سوریه تاکنون داشته مفید بوده یا نبوده؟، مورد بحث نیست. آنچه مورد بحث است، سرنوشتی است که اسرائیل – که از نظر ما سازمانده اصلی داعش است - برای لبنان و سوریه در نظر دارد و در چشم انداز، میرود تا با ایران روبرو شود. این روبروئی بر خلاف آنچه که فرماندهان سپاه و شخص رهبر جمهوری اسلامی به اشاره و گاه مستقیما مطرح می کنند حمله اسرائیل به ایران نیست، بلکه حمایت همه جانبه از داعش برای رسیدن به مرزهای ایران و بهره گیری از نارضائی وسیعی است که در ایران وجود دارد. وحدت ملی ایران بشدت ضربه دیده و اگر نبود تلاش های دولت روحانی، ای بسا تاکنون انفجار حادثه در برخی مناطق ایران حریق را آغاز کرده بود. سخنان روزهای اخیر (خرداد ماه) فرمانده سابق سپاه سرلشکر رحیم صفوی، حرف های بیهوده ای نبود و اگر بخش های اساسی آن حرف ها و تحلیل ها را از شعارها و صفات و اصلاحاتی که در جمهوری اسلامی استفاده از آنها عادت شد و اتفاقا نتیجه معکوس در اذهان عمومی می دهد را کنار بگذاریم، به این حقیقت می رسیم که حتی برخی فرماندهان سپاه نیز زنگ خطر را شنیده اند، اما با کمال تاسف هنوز راه حل را تقابل با خواسته های عمومی مردم میدانند و تصور می کنند قدرت از لوله تفنگ بیرون می آید ( نقل قولی از مائو رهبر انقلاب چین). شاید این قدرت – بویژه رساندن ابزار نظامی به سوریه و جلوگیری از فاجعه نتیجه بدهد، اما قطعا در داخل کشور و علیه مردم نه تنها نتیجه نمی دهد بلکه زمینه ساز فروپاشی باز هم بیشتر وحدت ملی و آب و جارو کردن جاده برای رسیدن آوار فاجعه به ایران می شود. بموجب همین ارزیابی است که توصیه می کنیم پیش از آنکه غرق تبلیغات مخرب رسانه های فارسی زبان خارج از کشور- که حداقل در این ارتباط ها بلندگوی فاجعه سازهای جهانی هستند- قرار بگیریم و متمرکز شویم روی مخالفت خود با جمهوری اسلامی و نقش سپاه در سوریه و عراق، متمرکز شویم روی ضرورت حمایت از ارتش سوریه. حتی اگر این حمایت بصورت پشتیبانی از رساندن سلاح و ابزار نظامی به ارتش سوریه باشد. البته ما شک نداریم که روسیه در این زمینه پیشگام است و نقش اصلی را تاکنون ایفاء کرده و می کند، اما چرا اگر با دخالت مستقیم واحدهای نظامی ایران در سوریه هم مخالفیم، از ارسال همه نوع کمک های نظامی و انساندوستانه به سوریه حمایت نکنیم؟

 سوم خرداد 94 راه توده شماره 511

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahet

        پیج فیسبوک راه توده