راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

ناقوس ها

برای حکومت

به صدا در آمده!

 

 

هر روز که می گذرد بسرعت فاصله میان حکومت و مردم بیشتر می شود. امروز اکثریت مردم احساس می کنند که بخش تعیین کننده ای در حکومت اصولا خود را نماینده یک قدرت دولتی که وظیفه اداره امور یک کشور و حفظ تمامیت سرزمینی و دفاع ملی و رفاه عمومی را برعهده دارد نمی داند در حالیکه اصولا همه حکومت ها حداقل به لحاظ نظری خود را چنین عنوان می کنند. این پرت بودن از واقعیت ها، بی خبری و بی توجهی و بی خیالی که حکومت ایران نسبت به مردم و خواست ها و درخواست ها و نیازها و آرزوها و امیدهای آنان نشان می دهد تنها در دوران های انحطاطی سقوط سلسله های بزرگ مشابه آن در تاریخ ایران وجود داشته و در واقع نشان می دهد که ناقوس ها برای حکومت ایران به صدا درآمده است.

دادن "آتش به اختیاری" به طرفداران حکومت توسط رهبر، تیراندازی به سمت کشاورزان و روستاییان، دستگیری مدام فعالان سیاسی و مدنی، یا سخنان اخیر دادستان کل کشور که رضایت اقلیت طرفدار حکومت برای ما مهم است، یا ادعای هرچند روز یک بار یکی از مقامات حکومتی که هرکس ما را دوست ندارد از ایران برود، در ذهن مردم بیشتر یک مجموعه اشغالگر را تداعی می کند تا یک حکومت ملی. بخش هائی از حکومت خود بیش از همه به این ایدئولوژی بهره گیری از عمر کوتاه که تبلیغ می کنند عقیده دارند. آنها پذیرفته اند که عمری کوتاه دارند و زمانی اندک در اختیار آنهاست که بتوانند ثروتی را که به چنگ آورده اند از ایران خارج کنند. آنها می خواهند از این موقعیت به ضرب چماق و تفنگ و باتوم و دروغ و ریاکاری و هر وسیله دیگری بهره گیرند.

برای نمونه، اخیرا با درگذشت آیت الله مجتهد شبستری، عضو شورای نگهبان، خاطره ای از وی نقل کرد که حاکمیت این طرز تفکر را به خوبی نشان می دهد. بنوشته یکی از ملاقات کنندگان با وی وقتی در جمعی به آیت الله شبستری گفته شد که بهتر است اصلاحات کنیم و شوروی چون اصلاحات نکرد پس از هفتاد سال سقوط کرد، ایشان پرسید چند سال حکومت کردند؟ گفتند هفتاد سال. آیت الله هم گفته است بقیه را بگذار کنار. بالاخره هفتاد سال حکومت کردند! ما در اینجا کاری به قیاس بی معنای حکومت ایران و اتحاد شوروی نداریم. در اتحاد شوروی مردم می خواستند نظام سوسیالیستی را حفظ کنند ولی رهبران شوروی می خواستند آن را نابود کنند و اموال عمومی را تصاحب کنند. به همین دلیل این کار از بالا و بدون هیچ خونریزی در شوروی انجام شد. در ایران معکوس است ولی موضوع در اینجا این نیست. موضوع نوع نگاه یک عضو شورای نگهبان قانون اساسی است که خود را در مقام یک اشغالگر می بیند، یک فردی که موقتا مقامی را تصاحب کرده و می داند که دائمی نیست و عمر او مانند نظام کوتاه است و باید از این موقعیت برای منافع شخصی خودش تا جایی که می تواند استفاده کند.

این مسئله ایست که اکنون ما در ایران با آن مواجهیم. بخش وسیعی از حکومت اصولا خود را در مقام اداره کشور و حل مشکلات آن نمی بیند. حتی حفظ نظام هم برایش اهمیت ندارد، می داند که نظام هم دیر یا زود رفتنی است. همانطور که یک اشغالگر به هیچ چیز جز غارت نمی اندیشد و با هیچ منطقی هم نمی توان او را قانع کرد، رفتار بخشی از حکومت را هم که حتی از نظر حفظ نظام هم منطقی به نظر نمی آید باید با این منطق نگاه کرد. رفتارهای یک حکومت اشغالگر در مرحله ای که با مقاومت عمومی روبرو می شود همیشه شکل انتحاری، شکل توسل به آخرین تیر ترکش را دارد و در نهایت هم به نابودی آن منجر می شود ولی در جریان نابودی خود آن سرزمین تحت غارت را هم به نابودی می کشاند چون غیر از غارت چیز دیگری برای او اهمیت ندارد. دیگی است که اگر برای او نمی جوشد سر سگ در آن بجوشد.

ما نمی گوییم برای همه، ولی برای بخشی از حکومت ایران بدون تردید، ایران همان دیگی است که باید برای او بجوشد. رفتارهایشان مانند کسانی است که به آینده امیدی ندارند و می دانند که باید بروند و از آخرین فرصت ها باید استفاده کنند. ایدئولوژی خودشان و اینکه "گلیم خودت را از آب بیرون بکش و فرار کن" را هم در میان مردم رواج داده اند و به ایدئولوژی حاکم تبدیل کرده اند تا شکلگیری جنبش های جمعی که هدف آن تغییر شرایط همگانی است نه بیرون کشیدن گلیم خود از آب را مانع شوند. اهمیت جنبش ها، اعتراض ها و مقاومت مردم را باید در اینجا نیز دید. این جنبش ها در واقع بیانگر ضرورت یک مبارزه جمعی برای بهبود زندگی همگانی است، درست دربرابر ایدئولوژی اشغالگری که بخش مهمی در حکومت به آن اعتقاد دارد و آن را تبلیغ میکند.

 

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                        راه توده شماره 814  - 24 آذر 1400

                                اشتراک گذاری:

بازگشت