آزاده اسفندیاری

با انتخاب رئیس جمهور جدید ایالات متحده آمریکا در ماه ژانویه سال جاری، رئیس جمهور منتخب کنترل تسلیحات هسته ای این کشو را در اختیار ندارد.

 باب ودوارد، خبر نگار 78 ساله و صاحب نام آمریکایی، خبری شگفتی آور را در کتاب تازه خود با نام «خطر» به نقل از مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش ایالات متحده آمریکا منتشر کرد. مارک میلی، در مصاحبه با این خبر نگار گفته است، پس از حوادث 6 ژانویه (حمله طرفداران ترامپ به کاخ سفید.م) من آنقدر وحشت داشتم که امکان دارد ترامپ قبل رفتن از کاخ ریاست جمهوری سیستم دکمه سلاح های اتمی را دستکاری کند.

در آن شرایط موضوع آنچنان حساس و حاد بود که میلی، با زبانی خاص و گریزنده آن داستان را بیان کرده است. بر اساس قانون، رئیس جمهور ایالات متحده پس از رایزنی و گرفتن مشورت با سران نظامی دستور شلیک موشک های اتمی را صادر خواهد کرد. هر چند رأی نظامیان مشورتی است و لازم الاجرا نمی باشد. لذا رئیس ستاد به افسران زیر دست خود هشدار داد چنانچه ترامپ در ارتباط با فشردن دکمه شلیک موشک، دستوری صادر کند باید به وی گزارش شود و در این خصوص ستاد ارتش تصمیم می‌گیرد و نه رئیس جمهور.

 زمانی ژنرال میلی، بدون مشورت با ترامپ، با همتای چینی خود، لی زوچنگ، رئیس ستاد مشترک کمیسیون نظامی مرکزی این کشور تماس گرفته و می‌گوید:«در صورتی که بخواهد اتفاقی رخ دهد من با شما تماس خواهم گرفت.»

چنانچه از این دست اتفاقات در یکی از کشورهای نه چندان با اهمیت و ارتشی های نادان صورت بگیرد و رئیس ستاد کل آن کشور با یکی از همتایان خود از کشور دیگری تماس بگیرد و بگوید: تو نگران نباش اگر حادثه‌ ای در حال اتفاق افتادن باشد با تو تماس خواهم گرفت...جای تعجبی ندارد اما ایالات متحده که مقام نخست جهان در زمینه ذخیره سلاح های متعارف، هسته ای، بیولوژیکی و شیمیایی دارد را چگونه می‌توان توجیه کرد. یعنی مقامی که فرماندهی ارتشی را بر عهده دارد که به عنوان قوی ترین نیروی نظامی در جهان شناخته می شود.

باید توجه داشت که ماشین نظامی آمریکا با همه پیچیدگی های خود در مرحله تحول است. برخی از  تحلیلگران سیاسی بر این نظر اند که فرار از افغانستان و قطع ناگهانی حمایت نظامی آمریکا از عربستان سعودی تصادفی نیست. این پایان جنگ بی معنی و مشکل زا «جنگ علیه تروریسم بین المللی» است. یعنی تلاشی برای اجرای برنامه بزرگتر تجاوز بین المللی آمریکا در جهان.

بر مبنای گزارش مؤسسه Rand Corporation  پنتاگون در سال 2014، شروع به بحث در مورد یک طرح اسرارآمیز به نام «بازسازی سومین تجربه...» کرد. این طرح اشاره دارد که مهم ترین دشمن نظامی ایالات متحده چین و روسیه خواهند بود. پیروزی بر این دو رقیب، هژمونی آمریکا در جهان جدید و چند قطبی را تضمین خواهد کرد.

تلاش برای تمرکز بر دو ابر قدرت دیگر ایجاب می‌کرد تا جنگ‌های محدود و کوچک، مانند جنگ افغانستان و عراق به گذشته سپرده شوند. برای تحقق این امر ارتش باید با روبات ها، هوش مصنوعی، فناوری فضایی و نیروهای سایبری مدرن و فوق فناوری سازماندهی می شد.

بازسازی و سومین تجربه به چه معنا است؟ ارتش ایالات متحده، برای اولین بار شکست نسبی خود در جنگ کره را تجربه کرد و تحول در تکنولوژی را در پیش گرفت. دومین پیشرفت تکنولوژیکی پس از شکست آمریکا در جنگ ویتنام صورت گرفت و بازیابی سوم پس از شکست اجتناب ناپذیر در جنگ علیه تروریسم برنامه ریزی شد.

هر چند در دوران قبل بلافاصله از این ایده حمایت نشد اما سرانجام زمان ترامپ، در سال 2018 ، یک استراتژی دفاعی ملی به تصویب رسید. در این استراتژی چین و روسیه بودند که به عنوان مخالفان اصلی ایالات متحده معرفی شدند و آبهای اقیانوس هند و اقیانوس آرام میدان اصلی خصومت های آینده تعین گردیدند.

«باز سازی سوم» البته به این معنا نیست که طالبان را در کوه و صحرا مورد تعقیب قرار دهند. بلکه تغییراتی شامل استراتژی متفاوت، سلاح های مختلف و پول‌های هنگفت و متفاوت. بودجه پنتاگون در زمان ترامپ به بیش از 700 میلیارد دلار رسید. بایدن نیز تصمیم داشت تا در سال 2022 بیش از 753 میلیارد دلار در اختیار ارتش بگذارد. مضافا این که بیش از صد میلیارد دلار به فناوری های جدید نظامی - اداره تحقیقات پیشرفته وزارت دفاع ایالات متحده - اختصاص دهد.

جالب توجه است که هوش مصنوعی نقش عظیمی را در طرح های پیش رو بعهده دارد. اریک اشمیت، مالک گوگل، پیتر تیل، مالک Palantir و دیگر الیگارش های دیجیتالی مدت‌های طولانی است که یافته های خود را با موفقیت به پنتاگون می فروشند.

شیوه و نحوه کار آنها بحث دیگری است. همان هوش مصنوعی که چندین بار اشتباهاتی را مرتکب شده است. به عنوان مثال، در سال 2003، با آغاز جنگ ایالات متحده علیه عراق، موشکهای پاتریوت آمریکایی که بدون دخالت انسان پرتاب شدند، ابتدا جنگنده های انگلیسی و سپس آمریکایی را به اشتباه سرنگون کردند و  خلبانان آن جنگده ها کشته شدند.

چندی پیش نیز سیستم هشدار اولیه در پایگاه آمریکایی در رامشتاین آلمان هشداری دروغین داد. در آن زمان تمرینات نیروی دریایی روسیه در دریای بالتیک در حال اجرا بود. این رایانه موشک های آموزشی روسی را با موشک های واقعی اشتباه گرفت. با این حال آمریکایی ها همچنان در حال برنامه ریزی برای استفاده از هوش مصنوعی در زمینه سلاح های هسته ای با قدرت واقعی می باشند.

 نشریات وزارت دفاع آمریکا، قبلاً ده ها اسکریپت را منتشر کرده اند که شرح می دهد چگونه یک کامپیوتر می تواند هنگام شناسایی تهدید و تصمیم گیری دچار اشتباه شود. مثلاً ممکن است کامپیوتر با یک پدیده جوی غیر معمول گیج شود. رایانه آن پدیده جوی را با موشک های دشمن اشتباه می گیرد و موشک های خود را به سمت آن شلیک می‌کند و سپس دشمن با پرتاب موشک واقعی واکنش نشان می‌دهد و آخرالزمان فرا می رسد.

با این تفاصیل، به نظر می‌رسد مقامات آمریکایی تنها به هوش مصنوعی نیاز دارند. چه کسی دستور می‌دهد تا موشک ها پرتاب شوند؟ بله، این عمل کامپیوتر است و فقط اشتباه کرده است! خوب  چگونه کامپیوترها در فیلم های آمریکایی دیوانه می شوند - از «اودیسه فضایی» تا «بین ستاره ای» را در نظر بگیرید. با این حساب هیچ مسئولیتی بر عهده هیچ کس نیست و نمی توانید کامپیوتر را به «دادگاه نورنبرگ» بکشید.

تماشا کنید که چه نخبگانی در آمریکا حاکم اند. رئیس جمهور با قدرت تصمیم گیری ضعیف، معاون رئیس جمهور که همیشه در موقع ضروری در جای خود قرار ندارد. وزیر امور خارجه نیز آشکارا درمانده است.

و نظامیان؟ ژنرال مارک میلی، بسیار اشتیاق دارد تا ایده تنوع و چند فرهنگی در ارتش آمریکا را القاء کند. وی از افراد تراجنسیتی و کسانی که گرایش جنسی نامشخصی دارند حمایت می کند. تماشای یک سرویس تبلیغات ویدئویی در ارتش آمریکا کافی است تا همه چیز با نظریات میلی، مشخص شود. بله، او فقط با چینی ها تماس می گیرد و در مورد پرتاب ها هشدار می دهد.

مقامات آمریکایی در دهه 1990، زمانی که جمهوری های سابق در حال جدا شدن از اتحاد جماهیر شوروی بودند، چقدر یقه درانی و سر و صدا کردند. چه تعداد پیش بینی ها در مورد گسترش، سرقت و قاچاق سلاح های هسته ای عرضه داشتند که هیچ کدام حتی پوسته ای از حقیقت را حامل نبودند. تمدن اتحاد شوروی آخرین آزمایش خود را با سر بلندی از سر گذراند: سلاح های هسته ای خود را حفظ کرد و امنیت کامل را برای همه تضمین کرد.

نگرش آمریکایی ها نسبت به موشک های خود را نمی توان چیزی جز مراقبت از شیطان نامید. در پس زمینه اخبار، بی اختیار بیل کلینتون را به یاد می آورد که موفق شد کدهای پرتاب موشک را به طور کامل از دست بدهد. سپس آنها مدت زیادی به دنبال پیدا کردن آنها بودند.

اگر نخبگان آمریکایی چنین هوشی را نشان دهند، این تضمین وجود دارد که هوش مصنوعی آنها عملکرد بهتری داشته باشند؟ شاید زمان آن فرا رسیده است که جامعه بین المللی به کابوسی که با دکمه هسته ای در ایالات متحده در حال رخ دادن است توجه کند. زرادخانه های آنها تحت کنترل بین المللی قرار گیرد، یا چه؟ به هر حال، در این عرصه روسیه می تواند کمک کند!

https://ria.ru/20210917/prezident-1750386701.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده