|
مردم و حکومت چه درسی از اعتراضات گرفته و باید بگیرند؟ |
|
وضعیت کنونی در ایران دارای چند ویژگی است: ۱- جنبش اعتراضی در حالت انتظار نسبت به اقدامات حکومت به سر می برد. مردم می خواهند ببینند حکومت چه نتیجه ای از بیان آشکار نارضایتی های عمیق و اعتراض های مسالمت جویانه مردم گرفته است. درعین حال که می خواهند بدانند حکومت چه درسی از پیامدهای خطرناک خشونت های سازمان یافته و هدایت شده می گیرد. ۲- حجاب اجباری در خیابان ها و بسیاری از مراکز عمومی عملا از بین رفته و در واقع یکی از بزرگترین اصلاحات "ناممکن" تاریخ جمهوری اسلامی با فشار مردم و علیرغم ادامه پراکنده موضع گیری روحانیون خشک مغز انجام شده. ۳- هم جریان های واپسگرای درون حاکمیت و هم جریان های ارتجاعی و فاشیستی سازمان یافته و حامیان خارجی آنها که بنام براندازی عمل می کنند همچنان فعالانه درصدد کشاندن کشور به سمت خشونت و فروپاشی ایران هستند. ۴- گردش به شرق که در ماهیت خود یک انقلاب جهانی است در همه کشورها و از جمله ایران نیاز به همراهی و پشتیبانی مردم دارد. الیگارش ها و جریان های واپسگرا و خشونت طلب داخلی و باندهای سازمان یافته خشونت طلب خارجی نمی خواهند اجازه دهند که این گردش به شرق با آرامی در ایران پیش برود. اگر از داخل هم ناامید شوند می کوشند از بیرون، کشورهایی را علیه این گردش وارد میدان کنند. کسانی هستند که در این مجموعه فقط یک یا بخشی از آن را می بینند و بخش های دیگر را یا نمی بینند یا به آن کم بها می دهند. از جمله کسانی که گمان می کنند در ایران یک انقلاب جریان دارد و آن را ادامه همین خشونت ها می فهمند. اینان با تصور یا زیر پوشش شعار "اصلاحات در جمهوری اسلامی ممکن نیست" از انقلابی که در ذهن خود دارند به هر قیمت ولو خشونت آمیز پشتیبانی می کنند. مردمی که این قدرت و این توان را نداشته باشند که اصلاحاتی در حد آزادی حجاب را به حکومت تحمیل کنند چگونه و با چه قدرتی می خواهند آن را سرنگون کنند؟ هر انقلابی از مسیر تحمیل گام به گام و مرحله به مرحله اصلاحات به حکومت عبور می کند. جنبشی که نخواهد از مسیر تحمیل اصلاحات به حکومت عبور کند، خواه نا خواه باید منتظر نیروهایی از خارج برای سرنگونی باشد. این مهمترین درس تجربه دو ماهه اخیر است. در واقع بزرگترین دستاورد جنبش اعتراضی دو ماهه اخیر درست همانجا بود که مردم توانستند اصلاحاتی را (از جمله حجاب) به حکومت تحمیل کنند که البته همچنان باید برای تثبیت آن مبارزه کرد. برای اینکه بتوان جنبشی را که در ایران آغاز شده از حالت سرگردانی در آورد و خشونت طلبان حکومتی و خشونت طلبان غیر حکومتی را خلع سلاح کرد باید مطالبات اصلاحی را در برابر آنها قرار داد. این همان حلقه مفقوده جنبش است. اصلاحات بویژه در عرصه اقتصادی و اجتماعی که وسیع ترین توده های مردم از آن پشتیبانی می کنند مانند مقابله با الیگارش ها، پایان دادن به خصوصی سازی ها، ملی کردن بانک های خصوصی و رسیدگی به تخلفات صاحبان آنها، مقابله با مافیاها و رانت خوارها و مقدم برهمه اینها پایان دادن به تقسیم جامعه به اقلیت ده درصدی خودی و اکثریت نود درصدی غیرخودی و دهها و دهها اصلاحات دیگر. کسانی که سودای تحولی انقلابی را در سر می پرورانند باید برای فراگیر شدن این خواست های اصلاحی و تحمیل آنها به حکومت مبارزه کنند و اگرنه همچنان تماشاچی حوادثی که واپسگرایان داخلی و خارجی برای ما رقم می زنند خواهند ماند!
تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 862 - 30 آذر 1401
اشتراک
گذاری:
