مردم ـ دوره هفتم، سال اول، شماره 159 سه شنبه 16 بهمن ماه 1358

برای دکتر تقی ارانی

مردی بزرگ

در خم این راه

 

ققنوس وار آمد:

برخاسته ز توده خاکستر،

در جستجوی آتش اما

بگشوده بال و پر.

 

آمد

همچون سمند قصه سراپا ستودنی

با بال های سرخ

با یال های شعله گون

با گام و باد و برق،

بر راه کهکشانی اندیشه، رهسپر.

 

آمد شبانه مردی

گهواره بسته بر قلل مه نشان دور

تابیده بر ارس

خو کرده با امید

با رنج برده سر،

 

آمد شبانه مردی با مشعلش به کف

شب را شیاری افکند

                از جویبار روز

وز خون آفتاب

سهمی نهاد بر در و درگاه و بام فقر

تیغی کشید بر سر کاخ ستیزه گر.

 

آمد شبانه مردی با نغمه ای غریب

آویخت

بر چشم و گوش بسته غم کوچه های شب

زنگوله سحر.

 

بگذشت هم شبانه، به شبگیر

مرد بزرگ از خم این راه

در پیش،

گرد سرخ فام سپیده

در پی و لیک خلق، با دل بیدار و چشم تر.

 

                       

                                                                       سیاوش کســرائــی

                                                                          12 بهمن 1358

 

 

   در فرمات PDF :