چین
آش را با جاش
به امریکا می دهد
دوبی
خبر و ارتباط
در دفتر ایرانی امریکا
صفحه پاسخ به پیام ها را دراین شماره
نخواهیم داشت، زیرا فرصت باز کردن همه پیام ها و نوشتن پاسخ ها فراهم نشد. اما، از
میان پیام های دریافتی دو پیام زیر که جنبه خبری دارد را بیرون کشیده و منتشر می
کنیم تا مضمون آنها مشمول مرور زمان نشود.
سیل خبر و اطلاعات
به سوی دفتر ویژه در دوبی روان است
دوست گرامی سیامک که نکته سنجی های او
همیشه نقش مهمی در سمت گیری های سیاسی راه توده داشت، بسیار کوتاه، از سفر اخیر به
شیخ نشین دوبی از جمله می نویسد:
لازم نیست درباره دفتری که امریکا برای ایران در دوبی باز کرده زیاد دنبال کارهای
جیمز باندی بگردید. همانطور که خود شما هم قبلا در راه توده نوشته بودید، این دفتر
در حقیقت سفارت امریکا در ایران است که فعلا در دوبی کار می کند تا بعدا به تهران
منتقل شود!
بسیار فعال است و مقامات عالیرتبه وزارت خارجه و وزارت دفاع و شورای امنیت ملی
امریکا اکنون بیش از هر کشور عربی به دوبی و برای سرکشی از این دفتر سفر می کنند.
از جمله کارهای مهم و روزانه این دفتر و یا سفارت ارتباط با ایرانی ها و جمع آوری
اطلاعات بویژه از طریق کسانی است که به ایران رفت و آمد دارند و یا تازه از ایران
خارج شده اند و یا برای سفر راهی دوبی شده اند. جامعه نیم میلیونی ایرانی های مقیم
و ساکن دوبی نیز خود کانون جلب نیروست. برای آنکه با امکانات این دفتر آشنا شوید
فقط کافی است بدانید از میان 200 مراجعه کننده روزانه این دفتر،190 نفر آنها ایرانی
اند. این شمار مراجعه کننده به دفتر مذکور بسیار بیشتر از شمار مراجعه کنندگان به
سفارت جمهوری اسلامی در امارات متحده است. یعنی هفته ای بالغ بر 1300 ایرانی و
ماهانه نزدیک به 7 هزار ایرانی که هر کدامشان حامل انواع اخبار و تفسیرها و
ارتباطات هستند و بندرت دلی در گرو جمهوری اسلامی دارند. حتی اگر از این رقم 10 تا
20 در صد آن را هم بعنوان مراجعه تکراری کم کنید، باز هم تغییر چندانی در اصل
ماجرا، یعنی ارتباطات و جمع آوری اخبار نمی دهد. بقیه فعالیت های این دفتر هم که
چنان علنی نیست که بتوان گزارشی از آن نوشت!
چین
آش را با جاش به امریکا می دهد
دوستان عزیز راه توده: من در چین اقامت
دارم و کار می کنم. قبلا هم برایتان چند پیام فرستاده بودم. از من خواسته بودید از
اوضاع چین بنویسم. بدلیل کار و موقعیتی که دارم زیاد نمی توانم با شما تماس بگیرم.
اینجا هم محدودیت هائی دارد که خودتان حدس بزنید.
فقط می خواهم بدانید، روی چین برای ایستادن در برابر امریکا بخاطر ایران نباید حساب
کرد. در حقیقت، در مورد چین خیالتان راحت باشد که هیچ خبری نخواهد شد و براحتی با
امریکا همراه است. من در چین آمارها را بررسی می کنم. در این بررسی نتیجه گرفته ام
که امریکا عملا چین را می چرخاند. فقط در یک قلم در نظر داشته باشید که صادرات چین
به امریکا روزانه یکصد هزار کانتینر است و چین به هیچ قیمتی حاضر نیست این دروازه
گشوده به رویش بسته شود.
گردش مالی در "ماکائو" که دولت چین تاسیس قمار خانه ها را در آن آزاد کرده از لاس
وگاس امریکا هم بیشتر است و سودی که شرکت های موسس و صاحب امریکائی قمارخانه در
آنجا می برند از لاس وگاس بیشتر است.
پرزیدنت "هو جان تائو" در 77 مین سالگرد انقلاب چین رسما اعلام کرد که این کشور 850
میلیون فقیر دارد و بارها روی ضرورت حل این مسئله تاکید کرد. اما اشتباه نکنید؛ راه
حل هائی که دولت برای حل این بحران در نظر دارد هیچ ارتباطی با راه حل های
سوسیالیستی ندارد. مارش جدیدی به سبک انقلاب فرهنگی دوران "مائو" شروع شده است.
این مارش برای مبارزه با فقر است اما وقتی برنامه هائی که در این مارش بزرگ ارائه
می شود را مطالعه می کنید به این نتیجه می رسید که این مارش بزرگ به سمت کاپیتالیسم
است نه سوسیالیسم. البته رهبران این مارش، حرف های پوپولیستی و عوام فریب می زنند
که بیشتر نقش مسکن و گمراه کننده دارد. سمت گیری همانست که نوشتم و در این سمت گیری
هم نگاه اصلی به امریکاست. رئیس جمهور جدید چین پیشآهنگ این مارش شده است.