بازگشت

 

نامه مردم ـ دوره هفتم ـ سال دوم شماره 423 دوشنبه 29 دی ماه 1359

آزادی ستیزان

در برابر انقلابی که

شعار آن "آزادی" بود

  

فقیه عالیقدر آیت الله منتظری، ضمن یک مصاحبه اختصاصی با روزنامه اطلاعات (25/10/1359)، در پاسخ به پرسشی مبنی بر «حدود آزادی احزاب و گروه ها» گفت:

«اگر بخواهند تبلیغات علیه اسلام کنند، درست نیست آزاد باشند، ولی اگر نمی خواهند تبلیغات علیه اسلام کنند، انسان نباید به آن ها کار داشته باشد و اصولا به طور کلی من عقیده ام این است که گروه ها را سر به سر نباید گذاشت. نیش زدن و زوری که آن ها را تحریک کنیم و شعار علیه آن ها دادن (درست نیست)... بنابراین برخورد ما با گروه ها بایستی خصمانه و با جنگ و ستیز نباشد... یورش و برخورد خشن ... با آن ها درست نیست، کار باید، کار عاقلانه باشد».

این بیان درست آیت الله منتظری درباره آزادی احزاب و سازمان ها و گروه های سیاسی وفادار به انقلاب بویژه در روزهایی که «لایحه احزاب و گروه ها» در مجلس شورای اسلامی مطرح است، اهمیت ویژه ای کسب می کند.

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آزادی احزاب و سازمان ها و گروه های سیاسی وفادار به انقلاب را تضمین کرده است. اما متاسفانه در دو سال پس از انقلاب، برخی گروهک های خودرو و یا «اشخاص متفرقه!»، قانون اساسی را نادیده گرفته و به ابتکار خود، با چوب و چماق و دشنه و چاقو به دفتر این یا آن حزب، این یا آن سازمان و گروه سیاسی حمله برده، به تخریب ساختمان و غارت اموال و اشغال محل اقدام کرده اند، بی آنکه در برابر هیچ مرجع قانونی پاسخگوی اعمال خلاف خود باشند. نمونه آن اشغال دبیرخانه کمیته مرکزی حزب توده ایران در تهران و برخی شهرستان هاست که از سوی «اشخاص متفرقه!» انجام شد و علیرغم تقبیح این عمل از جانب مقامات درجه اول جمهوری اسلامی ایران، از جمله رییس جمهوری، رییس مجلس شورای اسلامی، نخست وزیر، رییس دیوانعالی کشور، دادستان کل کشور، امام جمعه تهران و ... علیرغم مراجعات و دوندگی های چند ماهه، هنوز خانه حزب توده ایران در تهران و برخی شهرستان ها به ما مسترد نگشته است.

آری، این حرف درستی است که نباید با احزاب و سازمان ها و گروه های سیاسی وفادار به انقلاب برخورد خصمانه و سرجنگ و ستیز داشت. انقلاب ایران که یکی از وجوه اساسی آن، تامین آزادی و دمکراسی است، به هر حزب و سازمان و گروه سیاسی وفادار به انقلاب، حق می دهد که در چارچوب معتقدات سیاسی خود و موازین قانونی کشور فعالیت کند. حال اگر قرار باشد که این وجه مهم از انقلاب هر روز وسیله این یا آن گروهک چماقدار، یا وسیله «اشخاص متفرقه!» نادیده گرفته شود و به صرف تشخیص ناقص عقل نارسا و بدتر از آن، تحریک دشمنان انقلاب، کسانی به مراکز احزاب و سازمان ها و گروه ها حمله برند و مسئله آزادی فعالیت سیاسی را خدشه دار نمایند، می توان با اطمینان گفت که چنین افراد و چنین گروه هایی، آگاهانه و یا ناآگاهانه، در خدمت دشمنان انقلاب هستند و خواسته و ناخواسته، جو هرج و مرج و آشوب و اغتشاش ایجاد می کنند و مانع از آن می شوند که انقلاب در پناه آرامش ناشی از اجرای موازین قانونی، به کار نوسازی جامعه پردازد

بدیهی است که آزادی فعالیت برای احزاب و سازمان ها و گروه های سیاسی به آن معنا نیست که هر گروهک ضدانقلابی اجازه داشته باشد که برای جلوگیری از تثبیت و تحکیم و گسترش انقلاب به فعالیت مخرب خود ادامه دهد و متوقع آن باشد که قانون مانع از فعالیت آن نشود، ولی تازه در چنین موارد و درباره چنین گروه ها نیز قانون باید عمل کند و نه «اشخاص متفرقه!»، زیرا در صورت دوم، کشور به هرج و مرج و بی نظمی خواهد کشید و روی در رویی ها فزونی خواهد یافت .

مصلحت انقلاب حکم می کند که نه یک دست، بلکه همه دست های حمایتگر، انقلاب را در پناه خود گیرند، نه یک حزب و گروه سیاسی، بلکه همه احزاب و گروه های سیاسی که وفادار به انقلابند، تمام استعدادها و خلاقیت خود را برای رساندن انقلاب به سرمنزل مقصود بکار اندازند. با تضمین قانونی آزادی و فعالیت احزاب ، سازمان ها و گروه های سیاسی وفادار به انقلاب و جمهوری اسلامی ایران و احتراز از «برخورد خصمانه» و «جنگ ستیز» باید امکان داد که در راه پیشبرد انقلاب، همه استعدادها شکوفان و همه دست ها امکان عمل یابند. انقلاب چنین می خواهد.

 

 

 

 

  فرمات PDF :                                                                                                        بازگشت