نگاهی به آرایش سیاسی درعراق
ناسیونالیست های عراق
در تدارک
"دولت نجات ملی"
( رابرت دریفوس)
ترجمه محمد حسیبی (سایت "چه باید کرد")

 

رابرت دریفوس(www.robertdreyfuss.com) نویسنده و خبرنگار مترقی امریکائی را بسیاری از ایرانیان علاقمند به اوضاع نا بسامان ایران و خاورمیانه به خاطر کتاب Devil’s Game (بازی شیطان) و مقاله های پژوهشی- تاریخی وی می شناسد. آخرین مقاله وی اخیرا با عنوان "”Saving Iraq( نجات عراق) از سوی نشریه مترقی The Nation منتشر شد. برگردان فارسی خلاصه ای از این مقاله برای آگاهی در اختیار هم میهنان گذاشته می شود.

            محمد حسیبی
 

هفته پیش انتقاد از جنگ عراق، جنگی که باید گفت متعلق به بوش و اطرافیان او می باشد از حد و مرز معمول گذشت،زیرا خانم پالین بیکر Pauline Baker)) مسئول بخش "سرمایه گذاری برای صلح" (FUND FOR PEACE) رسما در این رابطه اعلام نمود که " هیچ امیدی برای عراق به غیر از فروپاشی و پاره پاره شدن نمانده". وی پس از انتشار گزارشی که در آن عراق پس از سودان به عنوان دومین کشور مضمحل و غیرقابل کنترل نامیده شده به روزنامه واشنگتن پست گفته بود "ما پیشنهاد کرده ایم که دولت بوش این حقیقت را بپذیرد که عراق بی شک در مراحل پایانی از هم پاشیدگی و اضمحلال است، فقط سوآل این است که چگونه و با چه درجه ای از خشونت به انتهای اضمحلال و ازهم پاشیدگی خواهد رسید؟

البته باید گفت که تنها این خانم نیست که چنین می پندارد. بسیاری از مخالفان ماجراجوئی های بوش در عراق نیز از طیف چپ تا میانه و راست امیدی به بهبود اوضاع در عراق ندارند. در زمره شخصیت های معروف در این زمینه می توان ازسناتور جو. بایدن، لسلی گلب عضو کمیته روابط خارجه و پیتر گالبرایت سفیر پیشین نام برد که چنین پیش بینی کرده و یا معتقد هستند که بهتر است عراق به قسمت های کوچک تری تقسیم گردد. جمع کثیری نیز معتقد هستند که کینه و اختلافات قومی- مذهبی درعراق چنان ریشه دوانده و به اعماق جامعه سرایت کرده که کینه توزی ها را به یک مسئله دائمی و پایان ناپذیر مبدل کرده است. جمعی دیگر نیز معتقد هستند که عراق از روز ازل هیچگاه به صورت یک کشور نبوده بلکه باید آن را به عنوان دست آورد و محصول تصنعی ذهن امپریالیستی انگلیسی وینستون چرچیل و گرترود بل تلقی نمود.

ولی اینچنین احساس و طرز تفکراتی که در بالا به آن ها اشاره شد، توسط جمع کثیری از مردم ناسیونالیست عراق علی رغم تمام محدودیت ها و مشکلاتی که با آن روبرو هستند به چالش گرفته می شود، زیرا آن ها با ایجاد یک جبهه "پان–عراقی"، به سوی نجات کشور خود از طریق سرنگون ساختن دولت نوری المالکی که مورد حمایت دولت امریکا است و دستیاران جنگ افروز کُرد او و نیز گروه شیعیان بنیادگرائی که از سوی جمهوری اسلامی حمایت می شوند و هر دو طالب جدا کردن قسمتی از خاک عراق برای پیشبردن مقاصد خود هستند پیش می روند. اگرچه این اتحاد که از ناسیونالیست های اهل تسنن، شیعیان، کردها، مسیحیان، ترکمن ها و دیگرانی از این قبیل برعلیه دولت نوری المالکی در حال تشکیل شدن است هنوز به مرحله نهائی نرسیده است، اما به فاصله صاعقه ای اکثریت پارلمانی را به دست خواهد آورد.

این بسیار قابل اهمیت است که ناسیونالیست ها در بیرون پارلمان مورد حمایت اکثریت مردم و رهبران مقاومت که همگی برای یکپارچه نگاه داشتن عراق تلاش می کنند بوده و از حمایت گروه های مختلف از قبیل طرفداران و اعضای پیشین حزب بعث، رهبران اقوام و عشایر سنی، اعضای پیشین ارتش عراق، رهبران و پیشوایان دینی و یک گروهی از سنی های عراق که خود را بازوی سیاسی مقاومت در برابر تجاوز ارتش امریکا و انگلیس برخوردار هستند.

درباره شیعیان بسیاری از ناظران سیاسی بر این عقیده هستند که چنانچه انتخاباتی در حال حاضر انجام شود حزب مقتدا صدر که شرق بغداد در کنترل آن ها است و در شهرهای نجف و کربلا نیز دارای قدرت فراوانی هستند و حزب فضیله که به صدریست ها نزدیک هستند و در جنوب عراق علی الخصوص در بصره دارای قدرت هستند برنده خواهند شد. اما بازندگان بزرگ عبارتند از حزب حاکم الدّعوه که طرفداران بسیار کمی داشته و یا می توان گفت هچ طرفداری ندارند و مجلس اعلای انقلاب اسلامی در عراق (SCIRI) که از سوی جمهوری اسلامی ایران حمایت می شوند و خودشان را "شورای عالی اسلامی عراق" (SICI) می خوانند.
به نیروهای بالا باید جمع دیگری را نیز که دارای نفوذ قابل توجهی هستند اضافه کرد که عبارتند از مردم سکولار و غیر قبیله ای تحت رهبری ایاذعلاوی که دارای دوستان و سر نخ هایی درخلیج بوده و با سازمان های سی. آی. اِ (CIA) امریکا و اِم آی 6 (MI6) انگلیس نیز رابطه دارند. اینان دارای 25 مقام معاونت پارلمانی در دولت عراق هستند. علاوه بر این ایازعلاوی دارای روابط حسنه ای با افراد ارتش پیشین عراق بوده و می تواند دارای نقشی در تشکل ناسیونالیست های عراق ایفا کند.

در میان وسایل ارتباط جمعی امریکا تقریبا حرفی از گروه ناسیونالیست ها که در بالا اشاره مختصری به آن ها شد و آماده می شوند تا دولت نوری المالکی را از کار برکنار نمایند به میان نمی آید.

گروه ناسیونالیست ها تقریبا یک سال پیش تلاش خود را برای رفع اختلافات دینی و قومی بین ملت عراق آغاز کرده اند و این در حالی است که می دانند نه تنها از حمایت بوش و یاران وی برخوردار نخواهند بود بلکه با مخالفت آن ها نیز روبرو هستند.

در حالیکه ناسیونالیست های عراق را می توان به عنوان تنها شانس برای پیشگیری از ادامه جنگ داخلی، فروپاشی جامعه از درون و در نتیجه تکه پاره شدن خاک عراق به حساب آورد، دولت بوش کماکان از دولت مالکی، جنگ طلبان کُرد و حتا از شیعیان بنیادگرائی که از حمایت جمهوری اسلامی ایران برخوردار هستند حمایت می کند. طبق آخرین گزارش های رسیده به نظر می رسد که بوش در روزهای اخیر درباره جانشین کردن عادل عبدالمهدی که در حال حاضر دارای مقام معاونت رئیس جمهوری عراق می باشد و رهبری بنیادگرایان (SICI) را نیز به عهده دارد به جای نوری المالکی می اندیشد. هفته پیش عادل عبدالمهدی تهدید به استعفا کرده بود و این نشان می دهد که او نیز خود را برای جانشینی مالکی آماده می کند.

دلیل اصلی عدم حمایت بوش ازناسیونالیست ها مخالفت شبه نظامیان ناسیونالیست با اشغال خاک عراق توسط ارتش امریکا می باشد.

طی دو ماه گذشته ناسیونالیست ها در پارلمان به دو موفقیت چشمگیر دست یافتند. موفقیت اول آن ها عبارت بود از برنده شدن در تصویب لایحه ای که خروج نیروهای امریکا از عراق را طلب می کرد، و دوّمین توفیق آن ها عبارت بود از اینکه پارلمان عراق حق ندارد تحت هیچ وضعیت و شرایطی خواستار ادامه حضور نیروهای امریکائی بیش از پایان سال 2007 گردد. دو لایحه مهم فوق از جانب سنی هایی که معاونان پارلمانی را تشکیل می دهند 5 رأی موافق، صدری ها 25 رأی، حزب فضیله 30 رأی و طرفداران ایاذ علاوی 25 رأی موافق آورده بود. به طور کلی چهار حزب و گروه فوق جمعا دارای 140 صندلی در پارلمان هستند که قدرت اکثریت را به خود تخصیص می دهند.

امریکائی هائی که نگران وضعیت داخلی عراق پس از ترک نیروهای ارتش امریکا هستند باید بدانند که نیروهای ناسیونالیست نه تنها با دخالت گروه القاعده در امور داخلی عراق به شدت مخالف هستند بلکه دخالت دولت و نیروهای ایرانی در کشور خود را نیز تاب نخواهند آورد.

صالح مطلق، عضو حزب بعث و رهبر ارتباط ملیون عراق را باید به عنوان فعال ترین مرد سیاسی برای ایجاد یک نیروی متحد ناسیونالیستی درعراق به حساب آورد. وی اخیرا اعلام کرد که ناسیونالیست های عراق در حال توافق های بسیار مهم برای نجات عراق هستند. علاوه براین صالح مطلق همچنین علنا اعلام نمود که دولت مالکی باید سرنگون شود زیرا خساراتی که به مردم و کشور عراق وارد نموده آنچنان است که به آسانی قابل اندازه گیری نخواهد بود. صالح مطلق و دیگرانی مانند ایاذعلاوی متفقا اعلام نمودند که در حال آماده کردن "دولت نجات ملی عراق" برای در دست گرفتن اداره امور کشورشان بجای دولت مالکی هستند.

رابرت دریفوس در ادامه مقاله مهم خود بر مخالفت جدی دولت بوش با روی کار آمدن ناسیونالیست ها پافشاری می کند و در آخرین پاراگراف نوشته است که بوش در حال حاضر از هر دو گروه سنی و شیعه که در عراق به کشتار یکدیگر مشغول هستند حمایت می کند و به ارسال تسلیحات و کمک های مالی به هر دو گروه ادامه میدهد!

www.chebayadkard.com

راه توده 139 09.07.2007