راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

که "گمان" داشت؟
هوشنگ ابتهاج (سایه) از مجموعه "تاسیان"
 

خانه دلتنگ غروبی خفه بود

مثل امروز که تنگ است دلم

پدرم گفت چراغ

و شب از شب پر شد

من به خود گفتم، یک روز گذشت

مادرم آه کشید

زود بر خواهد گشت

ابری آهسته به چشمم لغزید

و سپس خوابم برد

که گمان داشت که هست اینهمه درد

در کمین دل آن کودک خرد؟

 

آری آن روز چو می رفت کسی

داشتم آمدنش را باور

من نمی دانستم

معنی هرگز را

تو چرا باز نگشتی دیگر؟

آه ای واژهء شوم

خو نکرده ست دلم با تو هنوز

من پس از اینهمه سال

چشم دارم در راه

که بیایند عزیزانم، آه!

 


راه توده 191 25.08.2008


 

 فرمات PDF                                                                                                        بازگشت