راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

ببرک کارمل
80 سال از تولد
این انقلابی افغان گذشت
جنرال محمد یاسین امیری
تاشکند- مهرماه(میزان) 1387
 

بمناسبت هشتادمین سال تولد ببرک کارمل، رئیس جمهور دولت دمکراتیک افغانستان و لیدر برجسته فراکسیون چپ پارلمان این کشور در سالهای قبل از انقلاب افغانستان، ژنرال محمد یاسین امیری مقاله ای نوشته و در سایت "مشعل" منتشر کرده است که آن را با اندکی ویراستاری و تلخیص می خوانید:
ببرک کارمل شخصیت ماندگار در تاریخ معاصر افغانستان است. او نمونه یک رهبر شایسته، یک انقلابی پر شور و وطن پرست بود، که میراثی انقلابی برای نسل های انقلابی کشور ما و حتی منطقه ازخود به جا گذاشت.
ببرک کارمل در یک خانواده روشنفکر زاده شد. ازمردم آموخت، درمیان آنان زندگی وپیکار کرد و درخدمت آنها به رهبری افغانستان رسید. زمانی که جوانی بیش نبود دریافت که بدون تشکل سیاسی نمی توان مبارزه کرد. بنابراین در دوران تحصیل دراتحادیه محصلین دانشگاه کابل و پس از ختم تحصیل مبتکر بنیان گذاری یک سازمان سیاسی شد که بسرعت به سازمانی سرتاسری در افغانستان تبدل شد.
با انقلاب ثور کارزار تبلیغاتی علیه او جهانی شد و پس از حضور قطعات نظامی شوروی سابق درافغانستان این کارزار بشدت تشدید شد.
زمان برای اجانب و فرصت طلبان به نحو شایسته مساعد گردید تا از احساساست مردم با دیانت ما سوء استفاده نمایند و با روکش نمودن نقاب مذهب و اجیر ساختن عده یی از وطنفروشان فضای کشور را مکدر ساخته، با آرمان ها و آرزوهای کارمل به تقابل خونین برخاستند.
امروز نه عساکر شوروی سابق درکشورما حضوردارد و نه حزب دمکراتیک خلق افغانستان حاکمیت دولتی را در دست دارد؛ ولی می بینیم که جنگ با شدتی بیشتر از گذشته مردم ما را به کام مرگ فرو می برد.
ببرک کارمل که من افتخار معرفت نزدیک و صحبت های فراوان با ایشان را در شهرک حیرتان(در دوران سقوط دولت دمکراتیک و انزوای وی در این منطقه- راه توده) داشتم، وضع موجود و توسعه طلبی ارتجاع را به خوبی درک می کرد و برای مردم وطن که از ولایات مختلف و ملیت های گوناگون و حتا مخالفینی که به نزدش می رفتند، به صراحت می طلبید که وطن در معرض خطر قرار دارد، بنابراین تا دیر نشده صرف نظر از اختلافات فکری وسلیقه یی همه با هم دست به کار شده مانع تحقق پلان های خطرناک دشمنان گردید. اگر حادثه یازده سپتامبر اتفاق نمی افتاد و کاخ سفید را نمی لرزانید، افغانستان برای پاکستان تحفه برنده شدن در آن جنگ سردی می بود که از سوی امریکا برایش پیشکش شده بود وهم اکنون نیز که امریکا با بمب های کور و به کمک تروریست ها و با اعمال انتحاری مردم ما را به خاک وخون می کشاند، بر ما افغان ها ست تا دیر نشده با یک صدا همه با هم برای نجات وطن یکجا شده، از منافع فردی، گروهی و شخصی بگذریم و آرزوهای آن شخصیت استثنایی درتاریخ معاصر کشور مان را تحقق بخشیم.
 

راه توده 198 20.10.2008
 

 فرمات PDF                                                                                                        بازگشت