راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

پای صحبت
شالیکاران در گیلان
هدایت احمدی

 

در جریان صحبت با تعدادی از كشاورزان (جمعا بیش از 60 تا 70 نفر) شهرستان های فومن ، صومعه سرا و شفت در چند شالیكوبی كه محل تجمع شالی كاران بود ، سئوالات متعددی صورت گرفت از جمله:
- هدفمند كردن یارانه معنی اش چیست؟
- فرم های اقتصادی خانوار برای چیست؟
- سهام عدالت چه صیغه ای است؟
كه متناسب با سئوالات جواب داده شد. (البته به شوخی و جدی چون ما را دم و دستگاهی می دانستند.)
در باره پر كردن فرم های اقتصادی گفتیم كه شما چطوری آنها پر كردید و جواب دادید، گفتند همین طوری كه به شما جواب می دهیم. حقیقتش را نوشتیم. هزینه ها با در آمد ها مناسبتی ندارند.
برای جبران كمبود در آمدهایمان مجبوریم از خودمان بزنیم و خیلی چیزهایی كه لازم و ضروری است را از زندگی مان حذف كنیم. پول خرید كود 10 هزار تومانی و 15 هزار تومانی و حتی 20 هزار تومانی را نداریم.

حقیقت اینست كه شمار معدودی از روستائیان منطقه ما هزینه ها و در آمد هایشان با هم می خواند و بیشتر از 80 تا 90 از بهره بر داران منطقه( خوش نشینان حواله شان با كرام الكاتبین است آنها وضعشان خیلی بد تر از ما هستند مثلا همین كارگرانی كه الان در این شالیكوبی ها كار می كنند سالی چند ماه در این روستاها كار می كنند مجبور می شوند برای كار به شهر ها از جمله به رشت بروند . ) زور زوركی سال را به پایان می رسانند. البته ما شالی كار ها در آمد هایمان را باید با خانواده پسر هایمان كه ازدواج كرده اند و حتی دخترهایمان كه ازدواج كرده اند تقسیم كنیم و یا حداقل به آنها كمك كنیم و گرنه زندگی شان نمی چرخد.

راه حل
به عنوان مثال ما در موقع برنج كاری نیاز زیادی به پول برای كشت و كار داریم. مجبور می شویم تومانی 5 ریال از نزول خواران قرض بگیریم. بهترین كمك و یاری به ما وام با بهره كم و حتی بدون بهره می باشد كه بتوانیم بعد از فروش محصول آنرا پس بدهیم.
به جای پر كردن فرم های اقتصادی خانوار، دادن سهام عدالت و... بهتر است در این منطقه تعدادی كارخانه احداث كند تا بچه های ما و خوش نشنیان و جوانان بیكار را جذب كنند. اگر فشار اقتصادی جوانان بیكار و اطرافیان بیكار نباشد شاید ما زندگی مان كم و بیش بچرخد.
بیشتر گفتگو كنندگان معتقد بودند كارهایی كه دولت احمدی نژاد- از جمله سهام عدالت و هدفمند كردن یارانه ها - می كند كار های بی فایده و بی ارزشی است و بیشتر با شك و تردید نسبت به موفقیت آنها بر خورد می كردند و ضمنی و در آخر های صحبت ها ( كه ترس شان از ما ریخته بود) می گفتند حتما كاسه ای زیر نیم كاسه است.
كشاورزان شالی كار تعریف می كردند كه دولت و وزارت جهاد كشاورزی توزیع و فروش كود های شیمیایی منطقه را به دست یك نفر از باند خودشان داده اند. ابتدا مقداری كود و سم توزیع می كند و بعد از چند روز یك دفعه می گوید كه تمام شده است.
با توجه به نیاز كشاوزران و ضروری بودن تهیه نهاده های فوق مجبور می شویم با قیمت چند برابر خریداری كنیم.
قیمت برنج نسبت به سال گذشته- مرداد و شهریور و مهر سال 86- دو بر ابر شده است. پارسال قیمت برنج در ارقام مختلف بین 800 تا 1250 تومان در كیلو گرم فروخته می شد و امسال فروش برنج به 1600 تا 2500 تومان رسیده است، ولی هزینه ها دیگر از جمله نهاده ای كشاورزی، هزینه ماشین آلات و.... تقریبا سه برابر شده است.
یك كیسه كود شیمیایی 50 كیلو گرمی در سال 86 حدود 3 هزار تومان بود و امسال تا 15 هزار تومان است.
در شهر صومعه سرا قیمت یك خانه 50 متر مربعی پارسال همین موقع 6 میلیون تومان و اكنون به 50 میلیون تومان رسیده است.
در منطقه آزاد تجاری كاسپین در بندر انزلی یك مغازه دو سال پیش 12 میلیون تومان و هم اكنون 140 میلیون تومان است.
چند تا از شالیكوب ها می گفتند كه برق ما را گران كرده اند و یا می خواهند گران كنند، دولت زورشان به بازاریان تهران و رشت نمی رسد و جرات نمی كند برق آنها را زیاد كند ولی زورش به ما می رسد. در سالهای اخیر جهت مبارزه با آفات امراض در شالی كاری ها( و نیز در زارعت پنبه و عده ای از گیاهان زراعی) از مبارزه بیولوژیكی به جای مبارزه شیمیایی استفاده می كردند و این روش بتدریج جا افتاده بود. از دو سال پیش به این طرف این نوع مبارزه كه از نظر حفاظت از محیط زیست تاثیر زیادی داشته تعطیل شده است. كشاورزان معتقد بودند- كه درست است- برای اینكه سموم شان با قیمت بالا ( كه عمدتا در بخش خصوصی متمركز شده است) به فروش برود این نوع مبارزه را- كه هم از نظر اقتصادی برای بهره بردارن بسیار مناسب و با صرفه بوده و هم از نظر محیط زیستی بسیار كار مثبتی بوده است- را تعطیل كرده اند. شالی كاران دست های مافیای بخش خصوصی با همكارای دولتی ها را در این كار دخیل می دانستند.
 


راه توده 197 13.10.2008

 فرمات PDF                                                                                                        بازگشت