راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

می توان گوینده آگاه و منصف بی بی سی بود
کتابخوانی
یعنی مغز شوئی؟

 

بی بی سی یک شبکه خبررسانی است که از انگلستان و با بودجه دولت این کشور برنامه پخش می کند. این رسانه اکنون علاوه بر رادیو، برنامه تلویزیونی به زبان فارسی نیز دارد که شمار شنوندگان آن در ایران آنقدر هست که پوشش خبری آن از رویدادهای 6 ماه گذشته ایران فغان کودتاچیان را اغلب بلند کرده است. البته طبیعی است که سیاست های این شبکه خبری در تقابل با سیاست وزارت خارجه انگلستان که بخشی و یا تمامی بودجه این شبکه را تامین می کند نمی تواند باشد. این ارتباط و سیاست نه جرم است و نه اتهام. بنابراین بحث ما با بحث آقایان حاکم در ایران که از این شبکه خبری به این دلیل گله دارند و نسبت به آن هتاکی نیز می کنند که خبرهای سانسور شده در سیمای جمهوری اسلامی را پخش می کند متفاوت است. هر رسانه ای سیاست تدوین شده خود را دنبال می کند و بی بی سی نیز مانند دیگر شبکه های خبر پیگیر سیاست های خود است.
آنچه که می خواهیم در این یادداشت کوتاه بنویسیم نه در ارتباط با سیاستگذاران و مدیران انگلیسی و یا فارسی بی بی سی، بلکه در ارتباط است با برداشت ها و میزان اطلاع و درک برخی مجریان جوان سال تلویزیون بی بی سی. مجریانی که اغلب در سالهای اخیر از ایران خارج شده و با اندک تجربه روزنامه نگاری در جمهوری اسلامی در بخش های مختلف خبری و گزارشی بی بی سی استخدام شده و فعالیت می کنند. از دهان همین مجریان، گاه سئوالاتی در مصاحبه ها و یا تفسیرهائی کوتاه هنگام معرفی خبرها خارج می شود که نمی تواند ارتباط با سیاستگذاران و مدیران ارشد این شبکه داشته باشد، بلکه یا ناشی از کم اطلاعی این مجریان است و یا تمایلات احساسی آنها. نام آن را تمایلات احساسی می گذاریم زیرا اغلب ناشی از کم آگاهی و حتی نداشتن مطالعه کافی است.
یکی از آخرین و برجسته ترین نمونه های این نوع اظهار نظرها، مربوط به برنامه 60 دقیقه جمعه گذشته است که خانم جوان سال و گوینده، هنگام تیتر خوانی گزارشی درباره سیگار پیچی در کوبا و سنت کتاب خوانی برای این کارگران، ایشان این کتابخوانی را "مغزشوئی" تفسیر کرد. البته با کمی خوش نمکی.
این درحالی است که متن این فیلم کوچکترین ارتباطی با مغزشوئی نداشت و حتی تهیه کننده انگلیسی گزارش در "هاوانا" خود نیز به زبان انگلیسی از این سنت بعنوان سنتی مثبت یاد کرده است. بنابراین، "مغزشوئی" تفسیری است که ایشان بر آن گزارش افزوده بود!
این فیلم را شما هم می توانید از اینجا ببینید تا خود قضاوت کنید که این کتابخوانی یعنی به زعم آن گوینده خبر "مغزشوئی" است؟ اگر نام کتاب خواندن و آگاه شدن مغزشوئی است، آن یورش بی امام تلویزیون های اروپائی و امریکائی که فرصت فکر کردن به مردم نمی دهند و همه را برای یک 10 سنت و 6 پنی ارزان تر و گران تر شبانه روز مغزها را می جوند چیست؟ همان یورش بی امانی که اجازه نمی دهد کتاب خوانی را در ستیز با مغزشوئی تلویزیون های امریکا و اروپا سنتی پسندیده ارزیابی کنند. کوبا، قطعا دارای مشکلاتی است. مثل هر کشور دیگری که دارای مشکلاتی است. بحث بر سر ارزیابی اوضاع کوبا نیست، همچنان که درباره اوضاع لندن و برلین و نیویورک نیست. بحث بر سر آگاهی و سپس واقع بینی است. فیلم را ببینید!

راه توده 247 14.12.2009

بازگشت