بررسی اجمالی انتخابات نمادین ریاست جمهوری در دانشگاه
تهران
جنبش دانشجوئی
ادوار تحکیم و دو شاخه تحکیم را
پشت سر گذاشته!
هفته گذشته انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی
تهران انتخابات نمادینی را میان سه تن از نامزدهای انتخاباتی برگزار کرد.
در این انتخابات که بیش از 5000 تن از دانشجویان شرکت کردند میرحسین موسوی
72 درصد آرا، احمدی نژاد 17 درصد، مهدی کروبی 6 درصد بدست آوردند و 3 درصد
نیز آرای باطله اعلام شده است.
نتایج این انتخابات از جهات مختلف قابل توجه است. نخست شرکت 5000 تن در
انتخابات نشان دهنده حساس شدن دانشجویان و فضای کلی کشور نسبت به انتخابات
است. هر چند که هنوز این نسبت برای پیروزی کافی نیست ولی می تواند در صورت
تداوم نشان از شروع یک موج داشته باشد.
دوم. میزان آرای احمدی نژاد و خبرهای رسیده نشان می دهد که این انتخابات
برای طرفداران احمدی نژاد اهمیت بسیار داشته و بسیج دانشجویی و گروه های
حکومتی بطور کاملا سازمان یافته و با تمام نیرو در آن شرکت کرده اند. در
این شرایط 17 درصد آرا یعنی حدود 800 تن و تا حداکثر 1000 تن کل نیرویی است
که طرفداران احمدی نژاد توانسته اند در دانشگاه تهران بسیج کنند. بنابراین،
اگر شمار شرکت کنندگان در انتخابات افزایش پیدا کرده و مثلا به دوبرابر
افزایش یابد، با ثابت ماندن این عده، درصد آرای احمدی نژاد نصف خواهد شد و
به کمتر از 10 درصد سقوط خواهد کرد. وضع در کل کشور نیز به همین شکل است.
یعنی احمدی نژاد رای ثابتی دارد که با افزایش تعداد شرکت کنندگان در
انتخابات درصد آن سقوط می کند. تلاش جدی حکومت برای سرد نگه داشتن تنور
انتخاباتی از همینجا بر می خیزد. چنانکه اخیرا یکی از سایت های حامی احمدی
نژاد از سخنان هاشمی رفسنجانی درمورد ضروت حضور بالای هفتاد درصدی مردم در
انتخابات انتقاد کرده و اعلام داشته در شرایطی که درصد شرکت کنندگان در
انتخابات ریاست جمهوری هاشمی حدود 55 درصد بوده چرا برای احمدی نژاد باید
70 درصد باشد. اعلام خطر طرفداران احمدی نژاد نسبت به دو قطبی شدن انتخابات
نیز همین معنا را دارد و در عین حال به معنای ضرورت پیروزی احمدی نژاد در
همان دور اول است و نشان می دهد که خود طرفداران احمدی نژاد نیز فهمیده اند
که وی در فضای دو قطبی بختی برای پیروزی ندارد.
نکته سوم اینکه این انتخابات در عین حال از میزان نفوذ تشکلهای دانشجویی در
میان دانشجویان حکایت می کرد. 3 درصد آرای باطله در واقع آرای دانشجویان
طرفدار تحریم است. دانشجویانی را که در این انتخابات اصلا شرکت نکرده اند
نمی توان به حساب تحریم گذاشت. اینها دانشجویان منفعل و غیرسیاسی هستند که
فعلا برایشان انتخابات و غیرانتخابات تفاوتی ندارد و البته کار مهم نیز
باید روی جلب همین دانشجویان به طرف صندوق ها انجام شود. در حالیکه 3 درصد
آرای باطله، عمدتا دانشجویان فعال و سیاسی ولی طرفدار تحریم هستند.
مقایسه میان آرای موسوی و کروبی نیز وضعیت سقوط نفوذ ادوار تحکیم را در
دانشگاه نشان می دهد. ادوار تحکیم پس از کنار رفتن مهندس موسوی خوئینی از
دبیرکلی آن، سیاست سکوت در برابر احمدی نژاد و حمله به اصلاح طلبان - البته
تحت عنوان رادیکالیسم ، طلبکار بودن و مطالبه محور- را دنبال می کند. این
سیاست هرچند توانسته ادوار تحکیم را نسبت به دیگر تشکل های دانشجویی از
گزند دولت احمدی نژاد در امان نگه دارد، اما برعکس به اعتبار آن در میان
دانشجویان لطمه زده است، که ما این لطمه را در همین انتخابات دانشجوئی
شاهدیم. این بی اعتباری فقط بدین دلیل نیست که ادوار نوک تیز حمله خود را
متوجه اصلاح طلبان کرده است، بلکه مجموع سیاست های این تشکل است که عملا آن
را منزوی ساخته است. ادوار تحکیم از زمان شروع انتخابات به طرح عبدالله
نوری برای کاندیدای ریاست جمهوری پرداخت و با کنار کشیدن هوشمندانه عبدالله
نوری از نامزدی، اکنون سیاست پشتیبانی ضمنی از کروبی و تخریب ضمنی موسوی را
سیاست خود ساخته، که شاید نتیجه انتخابات اخیر دانشجوئی بتواند شیپوری شود
برای بیداری این تشکل دانشجوئی، همچون خود دفتر تحکیم که به دو شاخه شیراز
و علامه تقسیم شده و با سیاست های هیجانی و "ملکوتی" اساسا از جدول نقش
آفرینی در حوادث مهمی چون انتخابات ریاست جمهوری خارج شده است. بویژه که در
موج دوم اصلاحات که مهندس موسوی پرچم آن را برافراشته و محمد خاتمی با تمام
وزن خویش پشت آن قرار گرفته، بر خلاف انتخابات دوم خرداد 1376 محاسبات
واقعی روی کارگران، روستائیان، زحمتکشان و سپس اقشار اجتماعی نظیر معلمان و
کارمندان عادی و... است که بصورت طبیعی در میان آنها زنان و جوانان نیز
حضور دارند.
این که ادوار تحکیم و همچنین دو شاخه تحکیم وحدت در فاصله باقی مانده تا
انتخابات ریاست جمهوری خواهند توانست سیاستی اتخاذ کنند که بتواند نقشی در
گام دوم جنبش اصلاحی داشته باشد یا خیر، نیازمند زمانی طولانی نیست، زیرا
زمان انتخابات بزودی فرا می رسد و آن که نتواند فاصله اش از کاروان را
بموقع کم کند، در گمراهی کویر بی رحم حوادث گُم خواهد شد.
راه توده 221 04.05.2009