راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

لائوس سوسیالیستی
35 سال پس از
پایان جنگ ویتنام
نويسنده: لئو موروف- ترجمه کيوان خسروی
 

برای اينکه اهميت اساسی تحولات بنيادی درکشور لائوس را ارزيابی کنيم، لازم است به چند دهه گذشته برگرديم و به اين کشور با ديد آن زمان بنگريم. کشور لائوس بشدت دولت پدرسالاری عقب مانده بود و نزديک به سه چهارم اهالی اين کشور در مناسبات اقتصاد طبيعی و نيمه طبيعی زندگی مي کرد و بيسوادی باستثنای پايتخت و برخی شهرهای ديگر مسلط بود و منازل را با چراغ نفتی وشمع وغيره روشن مي کردند.
پس از تقريبا 30 سال مبارزه در راه رهايی ملی که متناوبا با جنگ داخلی همراه بود،هرج ومرج وويرانی حاکم بود.
تاريخ مردم لائوس را برای انجام تحولات بنيادی اجتماعی – اقتصادی وسياسی و باين ترتيب حفظ کشور به عنوان نهاد مستقل جامعه جهانی رقم زده بود. درغير اينصورت اين کشور را عقب ماندگی برگشت ناپذير و فراموشی تدريجی انتظار مي کشيد؛ آنطور که در 650 مين سال تاريخ دولت لائوس روی داده بود. مسئله دگرگونی جامعه کهنه و ساختمان جامعه نوين و معاصر را حزب خلق و انقلابی لائوس که به قدرت رسيده بود بر عهده گرفت و آنطورکه در اساسنامه آن ديده ميشود در فعاليت های خود از آموزه های مارکسيستی ولنينيستی پيروی مي کند. نخستين دهه دراين کشور با برقراری مجدد آرامش و عادی سازی زندگی درکشور و همچنين جستجوی راه تکامل کشور سپری شد. در نهايت آينده حزب خلقی و انقلابی لائوس به اين صورت مشخص شد: نظام سياسی – جمهوری که نقش رهبری درآن از آن حزب خلقی و انقلابی لائوس با اقتصاد تنظيم دولتی بازار است.
اهداف اولیه– ازبين بردن فقر و بالا بردن سطح زندگی همه خلق، بيرون آوردن کشور از لیست گروه کشورهای کم رشد يافته و راه تکامل مستقل پايدار است. مهلت دستيابی به اين اهداف سال 2020 است. تنها پس از اين مسئله است که سخن بايد از ارتقاء به ابعاد عملی مسئله ساختمان جامعه سوسياليستی برود. ازسالهای دهه 80 قرن گذشته مراحل پيش بينی شده در جمهوری دمکراتيک خلق لائوس به اجرای برنامه های پنچ ساله متداول شد و در سال جاری ششمين برنامه شنچ ساله کشور به پايان ميرسد.
درسالهای دهه 90 علیرغم ضربه ويرانگر سکته اقتصادی سال 1998 و بحران جاری مالی – اقتصادی جهانی، کشور لائوس به مسير تکامل مداوم و رفتن به پيش را گام گذاشت. نتيجه تکامل بطوري که معلوم است، درکلی ترين شکل درنمودارهای اقتصاد کلان و پيش از همه در ارقام محصول ناخالص داخلی درسال 2006 درلائوس که آن شامل 3070 هزار دلار آمريکا شد بازتاب يافتند و همچنين درسال 2010 طبق ارزش يابی اوليه به سطح 6364 هزار مي رسد. يعنی برای دوره برنامه پنچ ساله بيش از دو برابر در هرسال اضافه رشد و بطور ميانگين هفت و نيم درصد نسبت به شش ونيم درصد دربرنامه پنچ ساله پيشين.
درپنچ ساله آينده طبق ارزيابی صندوق بين المللی پول، رشد محصول ناخالص داخلی درسطح هفت ونيم درصد باقی می مانند، هرچند دولت لائوس دربرنامه رشد اجتماعی – اقتصادی سالهای 2011 – 2015 بطورميانگين 8 درصد پايه گذارس ميکند. چنانچه سهم محصول ناخالص داخلی بردوش مردم محاسبه شود، پس درسال 2006 آن شامل 534 دلار مي شد و درسال 2010 - 1030 دلار يعنی تقريبا دوبار افزايش يافته است.
البته برای کشوری با شش و نيم ميليون جمعيت در ارقام مشابه اعلام محصول ناخالص داخلی بسيار ناچيز است و سهم دوبرابر هر لائوسی درمحصول مشترک ملت ها به هيچ وجه به معنی دو برابر شدن بهبودی وضع زندگی او نيست.
اين آمار وبرنامه های پنچ ساله پيشين بطورمشخص درمقاصد و اهداف معين شده بازتاب می يابند تاييد روشنی است بر اراده رهبری کشور به سوی پيشروی به اهداف تعيين شده. برای اين امردرکشور لائوس پيش شرط های عينی وجود دارند. آن پيش شرط ها برخورداری کشور از ثروت به اندازه کافی معادن فسيل های سودمند، از جمله مس، آهن، طلا، نقره، قلع، سرب، روی، پطاس (جوهر قليا) وغيره است. جمهوری لائوس منابع عظيم آبی که در رودخانه های آن جاری هستند و با ان ميتوان دهها نيروگاه برق که مي توانند همه هندوچين را روشنايی دهند، دراختيار دارد.
جمهوری دمکراتيک خلق لائوس ضمن مستقز بودن در مرکز شبه جزيره هندوچين، در حکم نکته مرکزی ترابری بار و مسافری بين دولت های هندوچين و بين آنها و چين است و مي تواند ازاين امر دارای درآمد مناسب باشد. هم اکنون بهره برداری از اين منابع آغاز شده است. لائوس معاصر – ديگر آن کشور کشاورزی عقب مانده نيست که در کتاب های گوناگون راهنما در چندين دهه پيش بود.
دردوران کنونی صنايع اين کشور – تقريبا 23 هزار موسسه، از آن جمله 632 موسسه عظيم و 431 موسسه متوسط که درآنها 120 هزار نفر کار می کنند است. اين بخش اقتصاد هرساله بطورتخمينی 15 درصد رشد مي کند و تقريبا 27 درصد محصول ناخالص کشور را توليد مي کند.
متناسب با برنامه رشد صنايع موسسات نوين ديگری آغاز به کار می کنند که در شمار آنها بعنوان مثال نيروگاه برق آبی «نام تکنیگ -2» به قدرت بيش از هزار مگابات است. درآمد بهره برداری ازآنها بطور چشمگيری بودجه کشور را تکميل مي کند و بخش قابل ملاحظه ای از بودجه درجهت نيازهای اجتماعی مقررمي شود.
بخش خدمات نقش مهمی برای جلب توريست ايفا ميکند. اکنون لائوس مي تواند يکباره 25 هزار توريست را جابجا کند. درسال جاری تا دو ميليون توريست از لائوس ديدن کردند. درسال گذشته حجم خدمات افزايش يافت و بطور ميانگين به 7 درصد و سهم آن درمحصول ناخالص داخلی به 27 درصد افزايش يافت. کشاورزی نیز گسترش يافته است – تقريبا 3درصد درسال که حدود 30درصد محصول ناخالص داخلی است.
مسئله اصلی تکامل اقتصادی جمهوری دمکراتيک خلق لائوس کمبود نيروی کارگری است. منابع داخلی بسيار محدود هستند. باوجود اين جمهوری لائوس باندازه زياد با موفقيت سرمايه خارجی را جلب ميکند و اندوخته های داخلی را بکار مي برد. طی پنچ ساله آخر 813 طرح به ارزش 10300 ميليون دلار به تصويب رسيدند. بخش اعظم اين طرح ها سمتگيری توليدی دارند.
منبع: حزب کمونيست فدراسيون روسيه – صفحاتی از روزنامه پراودا


راه توده 295 06.12.2010
 

بازگشت