شطرنج اسرائیلی

در جنگ غزه

روزنامه اومانیته- ترجمه آذرفریتاش

تهاجم جدید ارتش اسرائیل به نوار غزه ادامه استراتژی دراز مد ت نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در منطقه خاور میانه است. نتیجه این عملیات در حقیقت فلج کردن وخنثی کردن تشکیلات خودگردان فلسطین به رهبری محمود عباس است که اکنون در کرانه غربی متمرکز است. با اینکه چشم انداز سیاست صلح و مذاکره برای حل بحران فلسطین  و اسرائیل ضعیف تر شده است محمود عباس همچنان می کوشد جامعه بین المللی را متقاعد کند که فلسطین را به عنوان یک دولت ناظر در سازمان ملل به رسمیت بشناسند. مجمع عمومی سازمان ملل نیز اعلام کرده است که در تاریخ 29 نوامبر این مسئله را مورد بر رسی و تصمیم گیری قرار میدهد. طبیعی است که اسرائیل خواهان برقراری یک دولت فلسطینی در منطقه نیست. بنابراین مقابله با فلسطین در دستور روز سیاست اسرائیل قرار دارد.

اسرائیل با تهاجم اخیر به خاک فلسطین در "نوار غزه" با یک تیر دونشان زد. از طرفی نشان داد که محمود عباس دارای هیچ قدرتی برای کنترل نوارغزه نیست و به رسمیت شناختن فلسطینی که در بخشی از سرزمین آن "تروریسم" نوار غزه وجود دارد برای سازمان ملل متحد غیر ممکن است.

دوم. پس از این تهاجم و قدرت نمائی تنها امکانی که برای اتش بس بین طرفین وجود دارد آتش بس با سازمان اسلامگرا در نوار غزه بدون دخالت تشکیلات خود گردان فلسطین است که دیگر قادر نخواهد بود در این مورد دخالت کند. یعنی در نهایت نقش سازمان خودگردان فلسطین به عنوان نماینده مشروع مردم فلسطین به خطر می افتد. اگر این طرح به پایان برسد که هدف اصلی دولت قطر و سیاست آن در منطقه نیز هست اسرائیل به این طریق با کمک متحدان خود در منطقه و غرب موفق میشود اعلام کند سازمان خودگردان فلسطین نماینده مشروع تمام مردم فلسطین نیست و نماینده ای برای مذاکرات صلح وجود ندارد. به این طریق به استعمار و اشغال خاک فلسطین ادامه خواهد داد و سیاست خود را پیش خواهد برد.

این نخستین بار نیست که اسرائیل در منطقه خاورمیانه به عملیات نظامی دست زده و دست می زند. در سال 2002 در کرانه باختری، در سال 2006 در لبنان، در سال 2008 ــ2009 در نوار غزه. دو ماه قبل از انتخابات در اسرائیل  زمان مناسبی برای نتانیاهو است که جامعه اسرائیل را در مقابل دشمن مشترکی بسیج کند. به اسثنای حزب کمونیست اسرائیل همه احزاب حتی حزب صهیونیست چپ حملات روز های اخیر ارتش اسرائیل را تائید کردند. نتانیاهو در صدد است این جنگ را با کنترل مجدد ستاد نظامی خود که مخالفت با حمله به ایران را مخفی نمیکند به ایران بکشاند. بخصوص که مسئله هسته‌ای ایران دوباره در دستور روز قرار دارد. در شرایطی که آینده سوریه برای اسرائیل نامشخص است، طبیعی است که اسراییل می کوشد جایگاه ژئوپلتیک جدیدی برای خود در منطقه بویژه پس از افتادن قدرت سیاسی در مصر به دست اسلامگرایان پیدا کند. اخوان المسلمین مصر بیش از مبارک مصر به آرمان مردم فلسطین اعتقاد دارند. محمد مورسی در مصاحبه خود در مورد تهاجم اسرائیل به نوار غزه گفت "اسرائیل باید بداند که این تجاوز را ما نمی توانیم قبول کنیم این تهاجم تنها میتواند به بی ثباتی  منطقه منجر شود". او در ادامه سخنانش افزود "من قبل از طلوع افتاب به رئیس جمهور اوباما تلفن کردم و ما در مورد نیاز به پایان دادن به این تجاوز که دیگر تکرار نشود گفتگو کردیم". حال چگونه میتوان تل آویو را از ائتلاف تحت سلطه اخوان المسلمین در سوریه مطمئن کرد. سازمان جهاد اسلامی که کنترل نوار غزه را در اختیار دارد می کوشد این سازمان را به عنوان سازمان اصلی مردم فلسطین به رسمیت بشناساند. این سازمان که از پشتیبانی اخوان المسلمین در مصر و کمکهای مالی امیر قطر برخوردار است در کوشش برای برقراری رابطه حسنه با شیخ نشین‌ها و امیران خلیج فارس است. خالد مشعل رئیس دفتر سیاسی حماس بعد از اغاز در گیری‌ها در دمشق این شهر را ترک و در دوحه اقامت گزید. این در حالی است که نخست وزیر حماس در غزه اسماعیل هنیه جایگزین او شده و به او مسئولیت تاسیس حزبی مانند اخوان المسلمین در مصر که چشم انداز و نقشی جدید را در جنبش ایفا کند داده شده است.

اگر در گذشته روابط متشنجی بین نتانیاهو واوباما وجود داشت درست بعد از انتخابات ریاست جمهوری در امریکا اوباما حمایت خود را از دولت اسرائیل اعلام کرد و در این مورد شک و تردیدی وجود ندارد. دیوید کامرون نیز به پشتیبانی از دولت اسرائیل پیوست. فرانسوا هولاند رئیس جمهور فرانسه به نوبه خود از دولت اسرائیل حمایت کرد و نخست وزیر اسرائیل را در اواخر ماه اکتبر پذیرفت. هولاند در ملاقات خود با نخست وزیر اسرائیل گفت "از سرگیری مذاکرات صلح بین اسرائیل و فلسطین بی قید شرط باید اغاز شود" یعنی درست برخلاف خواست فلسطینی‌ها که حل و فصل بحران را بدون توقف خانه سازی در سرزمین های فلسطین نمی پزیرند وهرگونه گفتگوئی را در این شرایط بی معنی میدانند. ضمن اینکه نباید فراموش کرد فرانسوا هولاند در دوران کارزارهای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه تعهد کرده بود که "من حمایت خود را از مردم فلسطین و شناخت رسمی دولت فلسطین در صحنه بین‌المللی اعلام میکنم" .

بحران فلسطین با وجود انکه مسئله اصلی برای ثبات خاور میانه وجهان است اما دولت اسرائیل با اگاهی از این مسئله که سرنوشت مردم فلسطین و احیای حقوق و ایجاد دولت فلسطینی در اولویت سیاست دولتهای عربی چه در گذشته مانند نمونه کشورهای خلیج فارس و چه اکنون در مصر جدید و یا تونس  و لیبی نیست. پشتیبانی این کشور ها و واکنش آنها فراتر از یک اعلامیه ویا تظاهرات پر سر وصدا نخواهد بود. اولویت و نگرانی این کشورها اکنون برسر دو مسئله است: ایران وسوریه.