تاریخ

حزب توده ایران

7 دهه است

 نه 3 دهه!

اخیرا، در فاصله جلسات کنگره اتحاد جمهوریخواهان ایران شاهد بحث و گفتگوی حیرت آوری بودم. آقائی که شاید به زحمت 50 سالگی را پشت سر گذاشته بود، با دو نفر دیگر سرگرم و یا بهتر است بنویسم درگیر یک بحث حزبی بودند. ایشان که نمی دانم از کدام کشور خودش را به کنگره رسانده بود معتقد بود "راه توده" تفرقه افکنی می کند. آن دو نفر هم گریبانش را گرفته بودند که باید بطور مشخص بگوید چگونه تفرقه افکنی می کند؟

آن آقا می گفت: راه توده مرتب از گذشته می نویسد. از دوران خمینی و انقلاب می نویسد. نسل جوان این چیزها یادشان رفته و نباید دوباره یادشان آورد. این نسل حداکثر از سال 1360 به بعد را یادش هست و ما هم نباید آن گذشته و سیاست حزب را یادشان بیآوریم. الان باید سیاست اصلی همان باشد که نامه مردم می نویسد. به ما چه که در گذشته چه بوده اند چه کرده اند. الان نسل جدید باید با سیمای دیگری از حزب آشنا شود!

آقای نسبتا مسنی که طرف صحبت بود از این آقای 50 سال پرسید: گیرم که آن گذشته ای که شما می خواهید فراموش کنید، غلط بوده و باید فراموش شود. بسیار خوب. ماشین ضد تبلیغ مخالفان حزب و خود حکومتی ها هم فراموش می کنند؟ و یا آنها مرتب از این زاویه و با تحریف واقعیات حمله می کنند و شما در خواب خوش فراموشی گذشته باقی می مانید!

آقای 50 ساله می گفت: بهرحال، ما باید بر محور نظرات نامه مردم وحدت حزب را حفظ کنیم و گذشته را به گذشته بسپاریم و راه توده مانع این مسئله است و تفرقه افکنی می کند!

خوشبختانه و یا متاسفانه زمان تنفس پایان یافت و همه بازگشتیم به سالن جلسه و من هم دیگر پیگیر نشدم که آن بحث، بین آنها پس از آن هم ادامه یافت یا نیافت.

ضمن تشکر از دوستی که ما را جریان این بحث گذاشت، می خواهیم با صراحت بنویسیم: اتفاقا یکی از اشکالات بزرگ نامه مردم و دوستان و رفقای آن آقای 50 ساله همان نظراتی است که ایشان مطرح می کرده است. یعنی فکر کرده اند حزب از سال 1360 متولد شده است. گاهی به مناسبت سالگرد تاسیس حزب یادی از گذشته می کنند و نه بیشتر و آن یادکرد هم چنان کلی و خالی از مصادیق لحظه و روز است که نوشته نشدنش بهتر از نوشته شدنش است.

ما شاهد این سیاست و تفکر بصورت عملی هستیم. شما پیدا کنید، یک مقاله، تنها " یک مقاله" که نامه مردم در پاسخ به این همه ناسزا و تحریف سیاست حزب در برابر انقلاب و جمهوری اسلامی چه در ایران و چه در خارج از ایران و چه از سوی اپوزیسیون و چه حکومتی ها منتشر کرده باشد. اگر یافتید برای ما بفرستید تا عینا منتشر کنیم و برای نویسنده اش "آفرین" بفرستیم. حرف های کلی که نه سیخ را می سوزاند و نه کباب را مورد نظر ما نیست، بلکه پاسخ مشخص و مستند به تحریف کنندگان است. بازگردید به همین گذشته چند ماه اخیر و آن همه مطالب که در سایت بی بی سی بصورت تحریف آمیز علیه حزب ما منتشر شد. بازگردید به همین بحث آخر درباره شب های شعر کانون نویسندگان ایران در بی بی سی که گرداننده و برگزار کننده اصلی آن دو زنده یاد به آذین و کسرائی بودند و رهبر حزب توده ایران از خارج کشور مشوق کامل تلاش این دو شخصیت سرشناس سیاسی و ادبی ایران برای برگزاری جلسه شعر انجمن گوته. و در حاشیه همین تلاش، تاکید و پیام رهبری حزب از خارج کشور به این دو زنده یاد برای تبدیل بحث های جاری میان روشنفکران برای برگزاری شب های شعر کانون نویسندگان در انجمن گوته به بحثی ادامه دار برای شکل گرفتن یک جبهه سیاسی و هنری و مطبوعاتی.

تمام این واقعیات در برنامه بی بی سی نادیده گرفته شد و اصل ماجرا هم به صورت تحریف آمیز و با حضور چند تنی که اساسا نقش تعیین کننده ای در برگزاری شب های شعر گوته نداشتند و در طول آن برنامه بی بی سی سعی کردند نقش تعیین کننده به آذین و کسرائی را نادیده گرفته و درحاشیه قرار دهند. این تنها یک نمونه است. ما دهها نمونه می توانیم ذکر کنیم که نامه مردم از کنار آنها گذشته زیرا بموجب همان سخنانی که آن آقای 50 ساله گفته، خود را مسئول آنچه در سالهای پیش از 1360 گذشته نمی داند! و حالا مرور کنید حملات اتهامی درهمین نشریه به راه توده را که طی 20 سال گذشته متوقف نشده است. به چه جرمی؟ به جرم ادامه سیاست و مشی حزب توده ایران در برابر انقلاب 57 و جمهوری اسلامی و تطبیق آن با شرایط متحول شده جامعه و حاکمیت. در حقیقت نیز جرم اصلی راه توده همین دفاع از مجموعه تاریخ حزب و شخصیت های حزبی است. یعنی همان نکته ای که آن آقای 50 ساله در زمان تنفس میان جلسات کنگره اتحاد جمهوریخواهان آن را با این اصطلاح طرح کرده است "راه توده تفرقه افکنی می کند!"

باید گفت: نه دوست و یا دوستان عزیز. ما تفرقه افکنی نمی کنیم، بلکه شانه از زیر بار مسئولیت خالی نمی کنیم و دچار توهمات و تصورات خام خود – از آن گونه که آقای 50 ساله مطرح کرده- نرفته و نمی رویم. و از آنجا که چنین مشی و سیاستی را داریم، از تمام چهره های حزبی و توده ای دفاع کرده و می کنیم و تا آنجا که در توان داشتیم در سالهای آخر حیات آنها کوشش کردیم آخرین نظراتشان را بدست آوریم که آوردیم و منتشر هم کردیم. مانند نظرات زنده یاد کیانوری و یا مصاحبه تصویری تاریخی با زنده یاد مریم فیروز که توانستیم در تهران و با همت برخی همکارانمان آن را تهیه کنیم.

بنابراین، افتخار از 1360 با شما و مال شما، و اجازه بدهید ما همه 7 دهه حزب را در آغوش بگیریم. 3 دهه مال شما و 7 دهه مال ما.

یادمان باشد که دفاع از تاریخ 7 دهه تنها این نیست که پرچم خسرو روزبه را بالا ببریم، شهید نامه منتشر کنیم و یا پشت رحمان هاتفی سنگر بگیریم که معلوم نیست اگر زنده می ماند و از ایران خارج شده بود و همین مشی راه توده را پی گرفته بود، با همین نگرشی که نسبت به راه توده دارید، چه هجوم تبلیغاتی را متوجه او کرده بودید. بحث دفاع از 7 دهه تاریخ پرفراز و نشیب حزب توده ایران، بحث دامنه دار تر و عمیق تری است. عمیق تر از درک و بینش آن آقای 50 ساله.