بهانه اعلام
اولین حکومت
نظامی در ایران
 

در همه ماجراهای نوبتی تهیه و انتشار فیلمی در باره حضرت محمد و یا "اسلام" که زمینه تظاهرات اعتراضی را در کشورهای اسلامی فراهم می کند دست های پنهائی عمل می کند که در پی رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده است. همچنان که در جریان حوادث مشابهی که حاکمیت راستگرای جمهوری اسلامی برای مقابله با اصلاح طلبان و یا توجیه سرکوب مردم در جریان اعتراض به کودتای 22 خرداد بوجود می آورد، دست هائی با اهدافی در کار است که پیاده نظامش لباس شخصی ها و بلندگویش صدا و سیما و کیهان شریعتمداری است.
این نوع صحنه سازی ها و این نوع حوادث همیشه بوده است. از جمله تروری که بهانه ساز جنگ اول جهانی شد، یا آتش زدن رایشتاک آلمان که بهانه کشتار کمونیست ها و تسلط نازی ها بر آلمان شد و...
در ایران پیش از جمهوری اسلامی نیز همین صحنه سازی ها به نوع دیگری تکرار شد که اهداف معینی را دنبال می کرد. از جمله نمونه تاریخی مربوط به اعلام اولین حکومت نظامی در ایران!
کشته شدن ماژور "ایمبری" كنسولیار سفارت آمریكا در ایران، بهانه نخستین اعلام حکومت نظامی در ایران توسط رضا شاه است.
اواسط تیر ماه 1303 شایعات گسترده ای در تهران انتشار یافت مبنی بر اینكه در سقاخانة «آقا شیخ هادی» معجزاتی شده است. چندین افلیج و نابینا و كر و لال و بیمارن لاعلاج شفا یافته اند.
دسته های مردم به صورت هیئت های گوناگون بسوی سقاخانه مذكور به حركت در آمدند. شور و شوق فراوانی برای بازدید از سقاخانه و معجزات آن پدید آمد. در روزهای تعطیل بر تعداد بازدید كنندگان افزوده می شد و بساط پذیرایی و میدانداری رونق گرفته بود.
ماجرا بتدریج تبدیل به مسئله ای سیاسی و موضوع مشاجرات اقلیت و اكثریت مجلس پنجم شد. دولت رضاخان این حركت را به مثابه نمایش جناح اقلیت مجلس (مخالفان رضا خان) تفسیر كرد و هدف از آن را تحریك احساسات مذهبی مردم علیه دولت اعلام کرد و نیروی نظمیه آن روز تهران را به محل اعزام کرد.
یک روز جمعه ماژور "ایمبری" که علاوه بر كنسولیاری آمریكا از سوی مجله جغرافیای ملی ماموریت داشت تا از مناظر زیبا و اوضاع طبیعی و اماكن تاریخی و مذهبی ایران عكسبرداری کرده و برای چاپ در مجله مذكور به آمریكا بفرستد در این واقعه از سوی «بالوین سیمور» یكی از كارمندان شركت نفت ایران و انگلیس برای عكسبرداری از سقاخانه در محل حضور یافت.
مردم مانع عكسبرداری وی می شدند، اما او به كار خود ادامه داد. بالاخره مخالفت مردم و ماموران نظمیه که درمحل بودند موجب شد تا ایمبری عکس برداری را متوقف کرده و به سمت درشكه خود برای ترك محل برود.
در این میان چند نفر در صحنه حاضر شده و به مردم گفتند "ایمبری" از افراد فرقه بهائیه است و با عكاس برداری از این صحنه قصد مسموم كردن آب سقاخانه را دارد!
در نتیجه این تحریكات جمعی از حاضرین و از جمله یك سرباز به تعقیب وی پرداخته با او درگیر شدند، ایمبری برای دفاع از خود به اسلحه ای كه همراه داشت متوسل شد اما قبل از اینكه موفق به شلیك شود سنگی به بناگوشش خورد و او را از پای درآورد.
به دنبال این حادثه در تهران حكومت نظامی اعلام گردید. دو روز بعد «شارژ دافر» ـ كاردار ـ آمریكا در وزارت خارجه حضور یافته با ذكاءالملك فروغی وزیر خارجه مذاكره کرد. در این جلسه كاردار تقاضای شصت هزار دلار خون بهاء برای وراث ایمبری نمود. همچنین درخواست كرد دولت ایران اجاره كشتی جنگی آمریكا را كه بالغ بر صد هزار دلار می باشد بپردازد. این كشتی جنازه ایمبری را به امریكا حمل خواهد كرد. ذكاءالملك با هر دو پیشنهاد كنسول آمریكا موافقت نمود.
این واقعه زمانی رخ داد كه رضا خان در راه تحكیم پایه های قدرت دولت، تزلزل و انهدام سلطنت قاجار و ضربه بر اقلیت مجلس بود و شعار اصلاحات و نوسازی میداد.
دولت و محافل وابسته به آن برای تخریب چهره مخالفان در عرصه داخلی و بین المللی آنان را مخالفان نوسازی و پیشرفت ایران معرفی كرده همه حركت های خشونت بار كشور اعم از ترور ها، نا امنی ها و نیز سنگین شدن فضای سیاسی كشور را یكسره به آنان نسبت می دادند. در چنین فضایی بود كه قتل ایمبری روی داد و به حربه ای جهت سركوب جناح مخالف رضا خان كه در مجلس در اقلیت بود تبدیل شد و هجوم گسترده همزمان با حكومت نظامی علیه مخالفان رضا خان به راه افتاد. آیت الله مدرس و یارانش به عنوان «محرك چنین فضاحت هایی» معرفی و بشدت سرکوب شدند.
در عرصه بین المللی نیز، رضا خان از قتل ماژور ایمبری بیشترین بهره را گرفت. به عنوان نمونه خبرگزاری مسكو حوادث مربوط به قتل ایمبری در ایران را کار مرتجعین مذهبی اعلام کرد که قصد داشته اند با به حركت درآورده مردم با دولت رضاخان مقابله کنند.