راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

بازی دو طرفه

کاخ سفید و کنگره

ساوتسکايا راسيا - ترجمه : کيوان خسروی

 
 

آمريکا را، نه امروز، بلکه در آينده بسيار نزديک نیز عدم پرداخت بدهی ها تهديد می کند. وزير دارايی درآخر ماه سپتامبر به شهروندان آمريکا اعلام کرد که 17 اکتبر ايالات متحده آمريکا به سقف بدهی دولتی خود نزديک خواهد شد و اين دليلی است بر آنکه بدون اتخاذ اقدامات فوری و فوق العاده خزانه ملی خالی ميشود. (بحرانی که اخبار آن اکنون در صدر اخبار جهان است)

همه اين مسائل درنامه ای خطاب به کنگره منعکس شده بود. آنجا که او اشاره می کند که محاسبات خود را ازسقف بدهی نگرفته است بلکه مبتنی بر ارزيابی اطلاعات تازه درمورد ماليات بر درآمد سه ماهه و فعاليت های چندين تراست بزرگ بودجه های دولت است.

او می گفت:

"اگر دولت درنهايت قادر به پرداخت همه بدهی های خود نباشد ، نتايج آن می تواند فاجعه بار باشد» به ياد بياوريم که درحال حاضر اين حد نصاب و محدوديت شامل7/16 تريليون دلار شده است.

دولت ايالات متحده آمريکا مدت طولانی است که از قانونگذاران برای افزايش سقف بدهی دولت استمداد می کند. اما جمهوریخواهان بشدت با آن مخالف اند و بجای افزايش سقف بدهی کاهش هزينه های بودجه و در درجه اول هزينه های خدمات بهداشتی را که اوباما در زمان خود آنرا آغازکرد، پيشنهاد می کند.

برخی سياستمداران، اقتصاد دانان و بازرگانان براحتی به هشدار وزير دارايی پی بردند. اينان به نمايش و بازی واشنگتن تحت نام «انتظار پرداخت نشدن بدهی» عادت کرده اند. نمايشی که هربار، بنام « افزايش سقف بدهی دولت » به پايان ميرسد.

ازسال 1960 ترميم محدوديت حد نصاب بدهی دولتی وجود داشت. دوسال پيش دو اتفاق قابل توجه روی داد: محدوديت و حد نصاب بدهی و بدهی خود دولت ايالات متحده آمريکا از بيش از 100 درصد توليد ناخالص داخلی گذشتند. درحال حاضر سطح نسبی بدهی ايالات متحده آمريکا را 103 درصد توليد ناخالص داخلی تشکيل ميدهد.

درضمن دربسياری کشورهای اتحاديه اروپا سطح نسبی بدهی دولتی پايين تر از 100 درصد توليد ناخالص داخلی است. دراين مورد رسانه های بين المللی و موسسات مالی بين المللی (پيش ازهمه صندوق بين المللی پول) درباره اينکه، اروپا ( بویژه اتحاديه اروپا و منطقه يورو) نیز گرفتار بحران حاد بدهی است صحبت می کنند.

اماهرسال استتار و پنهان کردن وضعيت مالی مصيبت بار کشورهای پيشروغربی دشوارتر مي شود. در سال 2011 درکنگره ايالات متحده آمريکا بحث نوبتی بين دمکرات ها وجمهوری خواهان درباره ترميم سقف استقراض دولتی درگرفت و در اين ميان هر دو حزب ضمن متهم کردن يکديگر به اوضاع مصيبت بار آمريکا، پيراهن های چرکين خود را به نمايش گذاشتند.

درآغاز ماه اوت سال 2011 آمريکا دريک قدمی عدم پرداخت بدهی ها قرار گرفت. دوازده ساعت پيش ازاعلام عدم پرداخت بدهی توسط کنگره، باز برسرافزايش سقف بدهی، آن هم در آنِ واحد بر سر دو و نيم تريليون دلار توافق حاصل شد. لازم به ذکر است که مصالحه تنها درعوض وعده رئيس جمهور اوباما به کاهش هزينه های بودجه به دو تريليون دلار عملی شد.

اما چنين ژست سخاوتمندانه تنها برای دوسال کافی بود. اوباما بلادرنگ بايد سقف استقراض را افزايش ميداد. جمهوری خواهان بارديگر وعده سال 2011 اوباما برای کاهش هزينه های بودجه را يادآورکردند که اجرا نشد. نمايش کنونی کنگره - اکتبر جاری- شاید هيجان انگيزتر از سال 2011 باشد.

 

 

 

                        راه توده  429     25 مهر ماه 1392

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت