راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

48 ساعت

تهدید به حمله

و فرار از سوریه

یونگه ولت ـ ترجمه رضا نافعی

 
 

 

این گفتگو با "گرگوریوس سوم لها" اسقف اعظم سراسر شرق و اورشلیم درباره سوریه است. مقر او که والا ترین مقام کلیسای کاتولیک در خاور نزدیک و میانه است،  دمشق می باشد.

 

ــ پس از آن که  در آستانه حمله نظامی آمریکا به سوریه قرار گرفتیم، اینک بنظر می رسد که بار دیگر درهای گفتگو باز شده است. شما روز چهارشنبه برای گفتگو با سازمان ملل به ژنو سفر می کنید. آیا خوش بین هستید؟

ــ فراخوان پاپ اعظم برای سوریه و  مراسم  بزرگ دعا برای صلح که در رُم برقرار شد به من امید می دهد. در سراسر جهان میلیون ها نفر برای صلح در سوریه، برای صلح در خاور نزدیک و میانه، برای صلح در فلسطین دعا کردند، این رویداد مانند نداشته است. رخدادهای شهر باستانی "معولا" توجه جهانیان را بار دیگر به سوریه معطوف ساخت.

ـ شورشیان روز چهارم سپتامبر در شهری که در شمال دمشق قرار دارد حمله ای را آغاز کردند اما  روز 13 سپتامبر فرار کردند.

ــ همه مسیحیان خاور نزدیک و میانه از معولا دیدار کرده اند. مسلمانان و معتقدان به دیگر مذاهب نیز هنگامی که به سوریه می آمدند از آنجا دیدن می کردند. همه اینها ای نقطه عطف عالی را سبب گشت.

ــ ابتکار روسیه برای کنترل و از بین بردن سلاح های شیمیائی سوریه نقشی اساسی در آرامش بخشیدن به وضع حساسی که بوجود آمده بود بازی کرد.

- کاملا درست است. البته توافق روسیه و سوریه در باره این که با سلاح های شیمیائی چه باید کرد از لحاظ سیاسی حائز اهمیت ویژه ای بود و باعث  رسیدن به نقطه عطف شد. آنچه اهمیت درجه اول دارد این است که آنها نه تنها حاضرند سلاح ها را تحت کنترل بین المللی قراردهند، بلکه آنها را  بی اثر سازند. ولی ما باید بپرسیم  این سلاحها از کجا می آیند و چرا چنین سلاح هائی وجود دارند. تولید کننده آنها کیست و چرا آن را تولیده کرده اند؟ من نام نمی برم  بلکه می خواهم اشاره به  وضع اسف انگیزی کنم که بوجود آمده است. به این وضع اسف انگیز اشاره کنم که انسان ها اصلا به چنین سلاح هائی فکر می کنند؟ و این که از کجا می آید؟

ــ بالاترین میزان سلاح های شیمیائی  در اختیار آمریکا و روسیه است..

ــ پاپ ( رهبر کاتولیک های جهان) روشن کرد که  موضوع فقط  محکوم کردن سلاح های شیمیائی نیست. باید پرسید چرا این سلاح ها ساخته و تولید می شوند؟ باید  اصل خرید و فروش اسلحه را  مورد انتقاد قرار داد. سوداگران اسلحه بزرگترین مافیا هستند. آنها که سلاح ها را می سازند و تولید می کنند، آنها که با آن  معاملات کلان می کنند، آنها مسئول جنگ ها هستند. و البته  آن کسانی  نیز که اسلحه را می خرند و آنها هم که آن را بکار می برند، همه مسئول هستند. مسئولان  زنجیره به هم پیوسته ای هستند. امیدوارم  اینک با پیدایش نقطه عطف در سوریه جهانیان فریاد اعتراض  برآرند   علیه سوداگران اسلحه. 

ــ این نقطه عطف در سوریه چه شکلی دارد، چگونه می توان آن را شناخت؟

ــ می دانید، ما در اینجا روزهای بسیار سختی را گذراندیم. مردم، بچه ها، همه، باری سنگین بر گرده داشتند، همراه با ترس از این که آمریکا به سوریه حمله کند. وقتی مردم شنیدند که آمریکا  می خواهد 48 ساعت دیگر حمله کند پا به فرار گذاشتند. آنچه من در باره مسیحیان می توانم بگویم این است: پس از آن که ما این تهدیدات را شنیدیم، فقط در یک روز 13 هزار مسیحی سوری به لبنان رفتند. مردم به اردن، عراق و ترکیه فرار کردند. به  هرجا که اینجا نیست. آمریکا یک کشور بزرگ است. آنها نمی توانند همین طوری حرفی بزنند. وقتی آمریکا حرف می زند باید صادقانه و مسئولانه باشد. ولی این که مردم را صاف و ساده بترسانند،  مسئولانه نیست. حرفی که مردی چون اوباما  می زند با آنچه کارگری، اینجا، در خیابان می گوید فرق دارد. من به او می گویم، پیش از آن که چنین حرفی بزند باید فکر کند، باید دعا کند. این تهدید گناه است، این تهدید تبهکاریست.

ــ وقتی حمله صورت نگرفت مردم بازگشتند؟

ــ در حدود نیمی از آنها که سفر کرده بودند بازگشتند. ولی بعد از آن تهدید هنوز حالشان جانیامده است. حتی خویشان خود من می خواهند سوریه را ترک کنند. اروپا می خواهد مسیحیان سوریه را  حمایت کند. دستشان درد نکند! اما بهترین حمایت شما از ما این است که آن تهدیدها را نکنید و آن بحران ها را بوجود نیاورید. از سال 1948 تا کنون، ما بارها با بحران هائ مختلفی  روبروشده ایم. که هر بار موجب مهاجرت مسیحیان شد. اگر اروپا این بحران ها را برای ما بوجود نیاورد البته مسیحیان همین جا خواهند ماند. فرانسه و انگلیس هر روز ما را تهدید می کنند. این  کار مردم را متزلزل می کند، آنها را ناتوان می سازد. هر بچه ای، هر خانواده ای می ترسد. در مملکت بلبشوست، آدم ها را می دزدند، می کشند، و خانه ها را ویران می کنند، ما درفضای وحشت بسر می بریم. قدرت های بزرگ باید در باره عواقب تهدید های خود فکر کنند.

 

 

 

                        راه توده  425     28 شهریور ماه 1392

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت