راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

اوضاع جهان

در گزارش گنگره

حزب کمونیست فرانسه

جعفر پویا

 

 

سی و ششمین گنگره حزب کمونیست فرانسه از 7 فوریه تا 10 فوریه در منطقه" سن سنت دنی" در حومه پاریس برگزار شد. در کنگره لیست نامزدهای جدید برای مسئولیت های حزبی در سطح کشور به رای نمایندگان گذاشته شد. "پیر لوران" دبیر اول حزب کمونیست برای بار دوم از طرف نمایندگان در سمت رهبری حزب برگزیده شد. در گزارش پیر لوران به کنگره از جمله گفته می شود:

جهان، اروپا و فرانسه با چالش های بحران بی سابقه ای روبرو هستند. دنیای امروز چون دوران پس از سقوط دیوار برلین دنیای دو قطبی نیست. هژمونی جدید سرمایه داری جهانی آینده ای روشن و صلح جویانه ای را به مردم جهان وعده نمی دهد. بحران ساختاری بطوری چشمگیر رشد می کند و گسترش می باید. ریشه های بحران در کجاست؟ ریشه بحران در کوشش برای حفظ و حراست از منافع یک گروه کوچک سرمایه داران قدرتمند جهانی در برابر تکامل اجتماعی 7 میلیارد ساکنان جهان ماست. اکنون سرمایه داری جهانی بطور جدی در ادعاهای خود شکست خورده است. منطق رقابت بی حدو مرز سرمایه داری و بحرانهایی ناشی از آن بر همه مسائل جهانی سایه افکنده  و تمدن ما را به بن بست و نابودی تهدید می کند.  برای توضیح  این مسائل باید نکاتی را مطرح کرد.

 

ابتدا چالش عظیم بیکاری و نابرابری در سراسر جهان.

 

در ماه ژانویه خوان سوماریا "مدیرکل سازمان بین المللی کار" اعلام کرد یک سوم کارگران جهان یعنی 1.1 میلیارد تن در بیکاری و زیر فقر زندگی می کنند. ناامنی وفشار و شرایط سخت در محیط کار همچنان جریان دارد و گسترش می یابد. چگونه به این مرحله رسیده ایم؟ دلیل اصلی این مسئله در انجاست که سرمایه داری جهانی شده ظرفیت های عالی به کارگیری نیروی کار و فن آوری اطلاعاتی را از مسیر خود منحرف کرده است.  برای نخستین بار در تاریخ انسانی ما امکان یافته ایم که سطح همکاری و تبادل بین انسانها را در کل سیاره بالا ببریم. اما سرمایه داری در جهت اهداف سود آوری خود بجای آزاد کردن و بهره برداری منطقی از این پتاسیل با لقوه و عظیم آن را اسیر کرده است. سرمایه داری به جای ایجاد جوی از همکاری و مشارکت و کمک به رشد خدمات عمومی به مردم، مسیر یک جنگ جدید اقتصادی جهانی، یعنی مجموعه ای از رقابت های کارکنان را در سراسر جهان دنبال می کند. رقابتی وحشتناک و مخرب بویژه درمشاغل صنایع کشورهای پیشرفته در حال اجرا است.

نظام سرمایه داری به نظامی دیوانه و مخرب تبدیل شده و این یک واقعیت است. اما برای حل این مسئله جایگزینی وجود دارد. عظمت ثروتی که براثر بکارگیری تکنولوژی مدرن بوجود امده به همراه دستاوردهای شگرف دانش و علم، امکان کاهش زمان کار، کاهش رنج زحمتکشان وکارگران و همچنین غنی کردن محتوای کار  را میسر کرده است. ایجاد زمان آزاد و فارغ از کار برای هر فرد که آن را برای فرا گیری و آموزش وپرورش و خلاقیت و شرکت در فعالیت های اجتماعی بعد از پایان کار روزانه بکار گیرد اکنون ممکن شده است. امکان کاهش نابرابری های اجتماعی از این طریق فراهم گشته است. این تغیرات رادیکال ابداع شکل های جدید از  مالکیت اجتماعی و حقوق و اختیارات کارکنان وکارگران را می طلبد. چنانکه برای توزیع عادلانه ثروت در جامعه باید بانک ها و پول در اختیار منافع عمومی وخدمات عمومی قرار گیرد .

 

ورشکستگی تاریخی سلطه سرمایه داری

 

جهان دیگر دستگاهی در رقابت دو بلوک نیست ولی تناسب قوای نوین موجب وضعیت بین المللی پایدار و صلح آمیزی نگشته است. سرمایه داری غرب استراتژی نئوامپرلیستی و منطق سلطه الیگارشی خود را تقویت میکند. ناتو هنوز برقرار است و به مناطقی تازه گسترش یافته است. سازمان ملل در حال تجدید حیات است. اما" ژـ هشت" و"ژـ بیست" (اجلاس رهبراین هشت یا بیست کشور جهان) مدیریت دنیا را به عهده گرفته اند. دنیا به دنیای پیچیده ای از تعارضات و تنشهای متعددی تبدیل شده که بستر آن بحران فزاینده و عمیق سرمایه داری جهانی شده است. ناامنی بشری رو به افزایش است و این موجب به رشد خشونت یاری می رساند که به ناامنی در میان مردم و در روابط بین المللی انجامیده است. درگیریهای امروز اغلب در تنوع منحصر به فرد خود محصول عقب ماندگی و تحقیر کشورهای در حال توسعه و سیاستهای نئوامپریالیستی است. شکل های جدیدی از تعارضات بوجود می اید و جنگها دیگر به شکل گذشته نیستند. برخی از نیروها و بعضی از بازیگران در اشکال مختلف "بنیادگرایی" و "رادیکالیسم " پیامدهای مستقیم بحرانهای اجتماعی می باشند. در کشور "مالی" بوضوح شاهدیم که هیچ راه حل پایداری جز باز سازی حاکمیت و توسعه اجتماعی وجود ندارد ولی جامعه بین المللی تماشاگر حوادث و وضعیت رو به وخامت در مالی بود تا اجازه مداخله نظامی به بهانه متوقف کردن پیشرفت گروه های اسلامگرای افراطی را  صادر کند. ما بیش از همیشه در کنار دوستان کشور مالی برای یافتن علل و ریشه ها و حل مشکلات عظیم این کشور و تمام منطقه صحرای ساحلی قرار داریم.

برای ایجاد یک جهان همبسته باید با افزایش مبادلات فرهنگی و مدنی به رشد مشترک و همکاری دست یافت. البته سرمایه داری با دامن زدن به "برخورد تمدن ها "، با بکار گیری و بهره برداری از ادیان برای رشد سلطه گری مدل غربی خود با آتش بازی می کند. در جهان امروز باید تمام مبارزه را برای رهایی و توانمندسازی مردم و بویژه زنان که بازوی قدرتمندی برای تغیر و تحولات جهانی می باشند بکار گرفت. ما ظهور این تحولات را در سراسر اروپا و فرانسه می بینیم. احیای مبارزات دمکراتیک زنان برای دفاع از حقوق خود و پایان دادن به ستم ایدئولوژیک و رفتار جنسیتی و تبعیض آمیز از وظایف اصلی ما است.

 

دنیای مالی

 

درامریکای لاتین  مردم  تنظیمات مختلف ملی  را در تغیرات سیاسی و اجتماعی به دولتهای خود تحمیل کردند و ادعای سلطه گرائی واشنگتن را خنثی کردند. مردم ساختارهمکاریهای منطقه‌ای وهمگرایی سیاست سرتاسری قاره امریکای لاتین را گسترش دادند. اکنون امریکای لاتین خلوتگاه ایالات متحده نیست و از ضروت همبستگی با کوبا پشتیبانی می کند.

"بهار عربی" برای دستیابی به خواست های دمکراتیک همچنان جریان دارد. شرایط پیچیده سیاسی و موقعیت جغرافیایی استراتژیک و منابع  انرژی که قدرتهای بزرگ وشرکتهای چند ملیتی برای بهره برداری از آن صف کشیده اند بحران سیاسی اجتماعی در منطقه را تشدید میکند. در ایالات متحده و اسرائیل و در اروپا جنبش مردمی با محدودیتها و تناقضات آشکار در حرکت و رشد است.

جوانان و شهروندان به خسارت های ناشی از نئولیبرالیسم معترض اند. در اروپا مقاومت روز افزون در مقابل سیاست و منطق مدیریت اولترا لیبرال و سوسیال لیبرال در زمینه بحران اقتصادی به اوج خود رسیده است. کنفدراسیون اتحادیه اروپا و کنفدراسیون سندیکای بین المللی اتحادیه کارگران بطور فزاینده ای برای ایجاد اشتغال و برابری و حفظ حقوق و حفاظت اجتماعی وسیاستهای بازار مالی و شرکتهای چند ملیتی که به دولت ها دیکته و به کارگران تحمیل میشود مقاومت ومبارزه میکنند. توازن قدرت در سطح بین المللی در حال تغییر است. در اثر جنبش اعتراضی جهانی  فشار برسیستم سرمایه داری و سیاستهای نئو لیبرالیسم افزایش یافته است و بحران اقتصادی جهانی امکان مانور سیستم سرمایه داری را محدود کرده  است. سرمایه داری بیش از گذشته خود را درمعرض تهدید تضادهای خود و بحرانهایی که از سیاستهای ان منشا گرفته است می بیند. قدرتهای نو ظهور و بویژه چین و همچنین هند و برزیل وافریقای جنوبی و روسیه وارد صحنه شده اند و بسیاری از کشورها از اندونزی ومکزیک گرفته تا آرژانتین وکره جنوبی برای رسیدن به یک قدرت منطقه ای اماده می شوند. سرمایه داری غرب دیگر تنها بازیگر استرتژیک جهانی نیست .

(در شماره آینده راه توده بخش های دیگری از این گزارش و بطور کلی، آنچه در کنگره حزب کمونیست فرانسه گذشته را منتشر خواهیم کرد.)

 

 

 

 

                        راه توده  397     30 بهمن ماه 1391

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت