راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

طرح مشترک چین، روسیه و نیکاراگوئه

کانال رقیب "پاناما"

در نیکاراگوئه

ساخته می شود

ژاله نیاکان

 

این یک پدیده طبیعی است که هرجا خلائی ایجاد میشود، چیزی و یا کسی آن را پر می کند. این راهکار از دیرباز در حوضه سیاست های بین المللی نیز عمل کرده است. ایالات متحده آمریکا همیشه به امریکا لاتین بعنوان حیات خلوت خویش نگاه کرده و به همین دلیل فقر بخشی از شناسنامه این منطقه از قاره امریکا بوده است. علاوه بر غارت منابع طبیعی امریکای لاتین، امریکا با باندهای مواد مخدر در ارتباط بوده است.

چین و روسیه، سیاستی خلاف امریکا دراین قاره را دنبال کردند. در این رابطه می توان به پروژه ساخت کانال نیکاراگوئه اشاره کرد. روسیه و چین از جمله کشورهایی بودند که در مذاکرات مربوط به سرمایه گذاری پروژه چهل بیلیون دلاری کانال نیکاراگوئه شرکت کردند. این پروژه ارتباط کانال دریایی نیکاراگوئه را با دو اقیانوس آرام و اطلس برقرار می کند. در ابتدا کشورهای دیگری نظیر ژاپن، ونزوئلا، برزیل و کره جنوبی در سرمایه گذاری و همکاری مشترک این پروژه عظیم علاقمندی نشان دادند، اما نقش روسیه و چین برتر و اساسی تر از سایر کشور ها شد. کانال نیکاراگوئه آلترناتیو دریایی جدیدی برای کانال پاناما محسوب می شود. کانالی که حدود یکصد سال است زیر کنترل و نظارت آمریکا قرار دارد. هر چند که برنامه های گسترش کانال پاناما امسال موجب افزایش ظرفیت کشتیرانی در آن منطقه گردید، اما کانال نیکاراگوئه عریض تر و پر عمق تر از کانال پاناما خواهد بود و برای کشوری نظیر نیکاراگوئه که روزگاری پس از هائیتی فقیرترین کشور قاره لاتین به شمار می رفت تحولی در اقتصاد آن ایجاد خواهد کرد. این راه آبی شامل دو بندر، یک فرودگاه، خطوط لوله کشی نفت و سایر تجهیزات فنی است و طول آن 286 کیلو متر است. کشتی های 270.000 تنی می توانند از آن عبور کنند. ساخت این کانال تا پایان سال میلادی جاری آغاز خواهد شد و همه تدابیر آن سنجیده شده است. البته اگر امریکا کارشکنی سیاسی علیه دولت نیکاراگوئه و یا ماجراجوئی نظامی تازه ای را در امریکای لاتین سازمان ندهد.

قرار است بهره برداری از بخشی از کانال در سال 2019 آغاز شود. چین در سرمایه گذاری و اجرای فنی پروژه و روسیه در جهت حفاظت امنیت آب های منطقه در طول ساخت فنی کانال نقش اصلی را برعهده دارند. هر یک از این دو کشور در ساختن کانال نیز مشترک عمل می کنند.

از دیگر تحولات صنعتی در نیکاراگوئه بهره برداری از انرژی های فسیلی و ارجحیت دادن به انرژی های پاک است. به نظر بسیاری از کارشناسان، نیکاراگوئه بهشت سرمایه گذاری و مرکز گسترش و رشد انرژی های پاک خواهد شد. منابع غنی و انرژی گرمایی زمین در کشور نیکاراگوئه ناشی از حضور زنجیره های آتشفشانی و فعالیت های لایه های زمین است. موقعیت مناسب آب و هوایی، زمینه را به بهترین نحوی برای تولید انرژی از آب، باد و خورشید فراهم کرده است. نیکاراگوئه از جهت تولید انرژی، سنگین ترین  برنامه را نسبت به سایر کشور های آمریکای لاتین برای آینده خود در نظر گرفته است، بطوریکه قصد دارد تا سال 2017 حدود 94% تولید الکتریسیته را از انرژی تجدید پذیر تأمین کند. این تصمیم انقلابی زیر فشار وابستگی به واردات نفت اتخاذ شد. گرچه این خبر اقتصادی با شک و تردید کشورهای غربی و جراید وابسته به آنان روبروست، اما دولت نیکاراگوئه بطور جدی همراه متحدین اقتصادی خویش در صدد اجرای بزرگترین برنامه محیط زیستی است. با اجرای چنین برنامه ای  وابستگی این کشور به نفت بشدت کاهش خواهد یافت و بخش قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی به نفت خارجی بی نیاز خواهد گردید.

 

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                        راه توده  467   16 مرداد ماه 1393

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت