|
هفته گذشته
سرلشکر محمد علی جعفری فرمانده کل سپاه در جشنواره ای بنام "مرگ بر آمریکا"
در دانشگاه تهران که تحت عنوان "دوران بزن در رو تمام شده" (یکی از
اصطلاحات آقای خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی) برگزار شد حضور یافت و سخنرانی
کرد. دیگر سخنران این باصطلاح جشنواره علیرضا زاکانی رئیس کمیسیون ضد برجام
در مجلس بود. حضور جعفری و سخنرانی در کنار فردی با سوابق و مواضع زاکانی
در واقع بازتاب سقوط کامل سپاه پاسداران و تبدیل آن از یک نیروی نظامی دفاع
ملی و وابسته به مردم، به یک حزب مسلح بر فراز سر مردم و تبدیل شدن فرمانده
سپاه به دبیرکل این حزب است.
سخنان جعفری در این جشنواره تکرار همان نظریات جمع دلواپسان و جبهه پایداری
و کمیسیون ضدبرجام مجلس و امثال سعید جلیلی و تیم رسانه ای احمدی نژاد در
روزنامه وطن امروز و صدا و سیما بود. جمعی که حتی در جناح راست حکومتی هم
در اقلیت قرار گرفته و آشکار و پنهان بعنوان ماجراجو و خطرناک و اخلال گر
شناخته می شود.
سرلشکر جعفری در این جشنواره سخنان چندی پیش خود درباره چهار فتنه در
جمهوری اسلامی را تکرار کرد و جنگ با عراق را در کنار دوبار انتخاب محمد
خاتمی با آراء بالای 20 میلیونی و همچنین رای به میرحسین موسوی را که حداقل
خود حکومت پس از کودتا آن را 14 میلیون اعلام کرد و بالاخره مذاکره اتمی
یعنی در واقع دولت روحانی را فتنه نامید. وجه مشترکی بین این چهار رویداد
اگر وجود داشته باشد در آن است که در همه آنها مردم نیروی تعیین کننده
بودند. اگر در جنگ هم حضور و پشتیبانی مردم نبود، ارتش و سپاه، در آن به هم
ریختگی سیاسی و نظامی پس از انقلاب 57 چند روز هم نمی توانستند مقاومت کنند،
همانگونه که شرکت مردم در انتخاب محمد خاتمی مانع حمله امریکا به ایران به
بهانه یازدهم سپتامبر شد و رای به موسوی و جنبش پس از آن، مانع تقلب در
انتخابات 92 و رای مردم به روحانی مانع ادامه غارت مملکت و تضعیف بیشتر
بنیه اقتصادی و در نهایت حمله نظامی و تبدیل سرنوشت ایران به سرنوشت عراق
صدام حسین شد.
در همه این رویدادها و در حساس ترین لحظات، این مردم بودند که نیروی تعیین
کننده تغییر سیر حوادثی بودند که می رفت کشور ما را به ویرانه تبدیل کند.
سرلشکر جعفری این رویدادها را کنار هم قرار داد و به آن ها نام فتنه داد تا
نتیجه معکوسی را که می خواهد بگیرد. او می خواهد بگوید که رای مردم به
خاتمی و موسوی و روحانی هم مانند جنگ فتنه بوده و این سپاه بوده که همانطور
که در جنگ ایستادگی کرد، در برابر این "فتنه" های انتخاباتی هم مقاومت کرده
و می کند. در حالیکه در اینجا نیز سپاه تا زمانی که در جنگ در کنار مردم
بود، بعنوان یک نیروی نظامی ملی دارای اعتبار بود.
پس از پيروزی خرمشهر و زمانی که فرماندهان سپاه نخواستند حذف خود را از
رادیو و تلویزیون و گرفتن ژست رزمنده و تبلیغات سیاسی و حکومتی بپذیرند،
ایران را وارد یک جنگ فرسایشی کردند. از آن زمان بود که جنگ به یک فتنه
تبدیل شد که بخشی از فرماندهان سپاه هم به یکی از عناصر آن فتنه تبدیل شدند.
آغاز جدایی آنان از مردم و بهره برداری ابزاری از مردم، همچون کسانی که
یکبار مصرف هستند و بدرد رفتن روی مین می خورند از همینجا بوجود آمد. نگاه
بشدت تحقیرآمیزی که بسیاری از فرماندهان سپاه به مردم دارند و رای و خواست
و اراده آنها را تحقیر می کنند ریشه در همان دوران عملیات نظامی شکست خورده
دارد که در یک شب هزاران ایرانی را آگاهانه و با یقین به اینکه کشته خواهند
شد به صحنه عملیات جنگی اعزام می کردند تا شاید افتخاری را نصیب آنان کنند.
به هر حال مقاومتی که مردم در جنگ با دلاوری آغاز کردند سپاه پاسداران با
پافشاری بر ادامه بی دلیل آن، بدون افتخار، با یک خفت ملی و تحمیل جام زهر
پایان داد. اکنون فرمانده کل سپاه حق دارد رای مردم به خاتمی و موسوی و
روحانی را همانند جنگ "فتنه" بداند، چرا که هر یک از آنها جام زهری بوده که
مردم به این بخش از فرماندهان نظامی نوشانده اند.
سرلشکر جعفری در ادامه این سخنرانی از جمله گفت:«فتنه چهارم با بهانه هسته‌ای
شروع شد و تحریم و فشار اقتصادی آغاز شد. رهبری فرمودند که موضوع هسته‌ای
بهانه دشمن است اما با نرمش قهرمانانه اجازه آغاز مذاکرات را برای اینکه
فشار اقتصادی از مردم برداشته شود دادند.»
جعفری ولی نگفت که این تحریم و فشار اقتصادی در زمان دولت احمدی نژاد مورد
پشتیبانی رهبر آغاز شد و اگر آن را فتنه بدانیم در آنصورت باید دنبال کسانی
در بیت رهبری و فرماندهان سپاه بگردیم که ایران را به مدار این فتنه
کشاندند. ولی از نظر فرمانده کل سپاه کشاندن ایران به تحریم اقتصادی و بالا
کشیدن و بلوکه کردن صدها میلیارد دلار پول مردم ایران و به باد دادن مابقی
آن در اختلاس ها و دزدی ها و فساد ها "فتنه" نیست. فتنه به ادعای فرمانده
سپاه "مذاکره با امریکا" و کوشش برای جمع کردن و حل این مسائل و پایان دادن
به تحریم و باز گرداندن دارایی مردم ایران است. سرلشکر جعفری توضیح نمی دهد
که اگر راه دیگری غیر از مذاکره برای پایان دادن به تحریم هایی که خود
حکومت موجد آن بود وجود داشت، یا اگر موشک عماد می توانست به تحریم ها
پایان دهد چرا راه مذاکره برگزیده شد؟ امریکا قدرت یا ابهت ترسناکی دارد و
یا هولی در دل نظامیان ایران ایجاد کرده که حتی از مذاکره با آن هم وحشت
دارند؟ یا وحشت از آن است که سرنخ این مذاکره در دست آنها نیست تا برای
قدرت خود با امریکا معامله کنند؟
اگر یک دلیل برای پشتیبانی از مذاکره با امریکا در این مرحله وجود داشته
باشد، اتفاقا در همان است که این مذاکره توسط دولتی انجام می شود که توسط
مردم انتخاب شده است. در حالیکه اگر این مذاکرات در این مرحله به نتیجه
نرسد، یا رهبر و فرماندهان سپاه بتوانند همچنان به کارشکنی خود ادامه دهند،
در مرحله بعدی خود آنها و نیروهای غیرمنتخب سرنخ مذاکره را بدست می گیرند و
موضوع آن دیگر نه منافع ملی و افزایش قدرت اقتصادی، بلکه "نرمش قهرمانانه"
به حساب مردم و برای تضمین ادامه قدرت یک باند و گروهبندی حکومتی خواهد بود.
این محتوای واقعی نمایش مضحکی است که تحت عنوان جشنواره مرگ بر امریکا به
راه انداخته شده و سرلشکر جعفری سخنران آن شده است.
|
