ایران شده اند!

سفر رجب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه به روسیه و دیدار وی با ولادیمیر پوتین تحولی تازه در اوضاع منطقه- بویژه در ارتباط با بحران سوریه- بوده است. هم دولت روحانی و هم اکثریت مردم از این نزدیکی و نشانه‌های چرخش که در سیاست ترکیه نسبت به سوریه به چشم می خورد خشنودند و امیدوارند که این جریان به پایان یافتن جنگ و آوارگی و کابوس سلطه داعش بر منطقه یاری رساند.

همزمان عده ای در ایران، همسو با راستگراترین محافل حاکمه امریکا و اروپا و زمامداران قطر و عربستان سعودی، برعکس از این تحول و از تفاهم و نزدیکی احتمالی میان ایران و روسیه و ترکیه نگرانند. در این نگرانی هم بیش از آنکه مشکل آنها روابط ایران با ترکیه باشد، روابط با روسیه است. همین جمع زمانی که ترکیه جنگنده روسی را سرنگون کرد و مناسبات میان روسیه و ترکیه تیره شد، هشدار می دانند که مبادا موضع نزدیک ایران و روسیه بر سر مسئله سوریه موجب دوری ایران از ترکیه شود. آنها اختلاف میان ترکیه و روسیه را دعوای شخصی "سلطان" (اردوغان) و "تزار" (پوتین) معرفی می کردند. اکنون همین عده هشدار می دهند که مبادا نزدیکی روسیه به ترکیه موجب نزدیکی ایران به روسیه شود و ایران همه "تخم مرغ هایش را در سبد روسیه بگذارد"! مثل اینکه هنوز نفهمیده‌اند که دعوا سر مرغ و تخم مرغ نیست، بر سر آینده جهان و منطقه و وجود کشور و ملتی بنام ایران است. برخی از این آقایان چهل سال است که به نشستن میان دو صندلی و نگاه کردن به دعوای دیگران که چه چیزی عاید آنها می شود عادت کرده اند. تصور کرده اند تا ابد می شود ملت های دیگر بها بدهند و اینان حساب تخم مرغ‌هایشان را نگه دارند. اگر در همان زمان وجود اتحاد شوروی بجای سیاست کوته‌ بینانه و فرصت طلبانه یک ناسزا به شوروی، یک ناسزا به امریکا؛ کمی احساس مسئولیت می‌کردند و به اتحاد شوروی در مبارزه جهانی که به تنهایی بار سنگین و کمرشکن آن را به دوش می کشید یاری می رساندند، نه سرنوشت مردم افغانستان این چنین می شد، نه عراق، نه سوریه و نه کار بجایی می رسید که امروز رسیده که آینده ملت و تمامیت کشوری بنام ایران هم در خطر قرار گیرد. وضعیت امروز ایران و منطقه نمادی از آخر و عاقبت سیاست "نه شرقی، نه غربی" و حذف توازن سبد تخم مرغ هاست.

با پایان اتحاد شوروی، دوران نشستن میان دو صندلی و تقسیم تخم مرغ ها میان دو سبد تمام شد. اکنون تخم مرغ‌ها را تنها می توان در یک سبد گذاشت و باید آن سبد را انتخاب کرد و با آگاهی و اراده مردم ایران انتخاب کرد. بقیه هم منتظر نمی مانند و ابله نیستند که اجازه دهند ما به حساب و به هزینه آنها از غرب امتیاز بگیریم. معنای این سخن آن نیست که با دیگران به جنگ بپردازیم یا اگر لازم شد برای بقای ایران امتیاز ندهیم. برعکس باید برای حفظ صلح و ثبات در منطقه تلاش کنیم ولی برای این کار لازم است نخست جایگاه خود را در این جهان تعیین کنیم و در کنار کسانی قرار گیریم که مانند ما در زیر خطر هستند و به همین دلیل می توانند، دست کم برای یک دوره و برای گذار از این وضعیت خطرناک جهانی متحد ما باشند. این حداقل درسی است که ما از سرنوشت تلخ چهل سال اخیر خود و جهان می توانیم بیاموزیم.  

به کانال تلگرام راه توده بپیوندید:

https://telegram.me/rahetude

        پیج فیسبوک راه توده