|
بنا به پیش بینی سازمان دهندگان کنفرانس امنیت مونیخ، که در پایان هفته
گذشته به کار خود پایان داد، چالش ها و جنگهای بیشتری در راه است. در
گزارشی که در ارتباط با این کنفرانس منتشر شده از جمله گفته شده «پاسداران
سنتی یک نظام لیبرال» – که منظور قدرت های غربی هستند- با عوامل مخل و رشد
یابنده ای روبرو خواهند شد که «ساختارهای پراکنده را بی ثبات تر خواهند
کرد.» حتی خطر بکار بردن سلاح های اتمی، از پایان جنگ سرد تا کنون، هیچگاه
تا این حد زیاد نبوده است. از منظر سازمان دهندگان کنفرانس امنیت مونیخ
برخی از« اراذل و او باش سرکش» که علنا با سلطه غرب مخالفت می ورزند در
درجه اول عبارتند از روسای جمهور روسیه و ترکیه، وزیر دفاع عربستان سعودی و
در مرحله ضعیف تر بعدی رئیس جمهور«اوکرائین». گزارش کنفرانس امنیت مونیخ
مناسبات میان چین و غرب، عملیات اخیر ناتو در اروپای شرقی و همچنین خطر یک
جنگ داغ میان قدرت های بزرگ را روشن می سازد. بحران عمیق اتحادیه اروپا نیز
مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.
موفقیت ها و شکست های اتحادیه اروپا
نظرات منتشره شده درگزارش رسمی امسال کنفرانس امنیت مونیخ در باره اتحادیه
اروپا کاملا نشان داد که اروپا در مشکلات جدی درونی دست و پا می زند. مثلا:
مسئله یونان و یورو، تهدید انگلستان برای خروج از اتحادیه اروپا، بازگشت به
کنترل مرزها بجای «سیستم شنگن»؛ «ناسیونالیسم و پوپولیسم ». این را نیز
باید دید که یک موضوع اصلی و مرکزی استراتژی امنیت اتحادیه اروپا در 2003
این بود که در شرق اتحادیه اروپا و سواحل مدیترانه حلقه ای از کشورهائی
ایجاد شود که خوب اداره شوند، که این نیز با شکست روبرو شده است، آن حلقه
ای که امروز گرداگرد اتحادیه اروپا را گرفته است «حلقه آتش» است. در «گزارش
امنیت مونیخ» سخنی از این به میان نیآمده که این « حلقه آتش» را کشورهای
غربی با جنگ هائی که در عراق و لیبی برپا کردند و با حمایتشان از جنگ در
سوریه، خود بوجود آوردند.
یک پرده آهنین جدید
» ولفگانگ ایشینگر» رئیس کنفرانس امنیت مونیخ اذعان می کند که سال 2016
دشوار ترین سال برای اتحادیه اروپاست، اما در عین حال توصیف گزارش کنفرانس
امنیت مونیخ از آخرین فعالیت های ناتو در اروپای شرقی این است که: این
فعالیت ها متضمن افزایش خطر واقعی است. پیش از کنفرانس سران ناتو در ماه
ژوئیه، بحث بر سر این بود که گسترش بیشتر ناتو در شرق اروپا غیر ممکن نیست.
بر اساس نظرپرسی ها 34 درصد از کارشناسان دفاعی کشورهای عمده اروپائی بر
این عقیده اند که گرچه ناتو طی دوسال گذشته، از جمله «نوک پیکان» ناتو را
سازمان داده و چندین رزمایش بزرگ برپا داشته، معهذا فعالیت های ناتو در شرق
اروپا کافی نبوده است. 29 در صد فرض را بر این نهاده بودند که حضور ناتو تا
2020 به صورت کنونی خواهد ماند، بنظر 50 درصد حضور ناتو قوی تر از امروز
خواهد بود، 11 درصد حتی بر این تصور بودند که حضور دائمی ناتو محتمل
است….اگر فنلاند و سوئد نیز واقعا به این اتحاد جنگی بپیوندند- اقدامی که
هر دو کشور در نظر گرفته اند- آنوقت ناتو و بلوک غرب که در برگیرنده
اتحادیه اروپاست، در مجموع در برابر «اردوگاه روسیه» قرار می گیرند. در
میان دو بلوک شمار کشورهائی که بعنوان منطقه میان دو بلوک حائل قرار خواهند
گرفت، اندک است. سرانجام – حاصل اقدامات ناتو- احتمالا پیدایش نوع تازه ای
از پرده آهنین خواهد بود.
درگیری با چین
افزون بر این ها، بخشی از گزارش کنفرانس امنیت مونیخ، بویژه به جمهوری خلق
چین اختصاص یافته است تحت این عنوان «آیا چین یک نظام موازی می سازد؟»، در
سالهای اخیر نهاد های بزرگ بین المللی بوجود آمده اند که پکن تا حدودی در
تاسیس آنها سهیم بوده است. این نهادها در برابرنهادهائی قرار گرفته اند که
تا کنون تحت کنترل نظم جهانی غرب قرار داشته اند. در این میان بانک بریکس،
و صندوق بین المللی بریکس که چین هم در آن سهیم است معادل هائی در برابر
بانک جهانی و صندوق بین المللی پول هستند.
بانک توسعه آسیائی که متعلق به بانک جهانی است در حال حاضر بزرگترین سهام
دارش ژاپن و ایالات متحده آمریکا هستند.
در مقابل آن " بانک سرمایه‌گذاری زیربنایی آسیا " تاسیس شده است که یک
مؤسسه مالی بین‌المللی است که به پیشنهاد دولت جمهوری خلق چین تأسیس شده
است. هدف این نهاد توسعه چند جانبه، تأمین مالی پروژه‌های زیربنایی در
منطقه آسیا است. برخی بانک سرمایه‌گذاری زیر بنایی آسیا را رقیب جدی برای
بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و بانک توسعه آسیا که تحت تسلط کشورهایی
مانند آمریکا قرار دارند، می‌دانند. ایران یکی از سهامداران و اعضای هیئت
مؤسس این بانک شده است. معاملات مالی با واحد پول چین صورت می گیرد.
در برابر اتحاد هایِ با نفوذ غربی مانند" جی 7 " و "جی 8″ اتحاد های بریکس"
یا " سازمان همآهنگی شانگهای " تاسیس شده است. در گزارش پیشگفته که در آن
مناسبات آمریکا- چین مهمترین مناسبات دهه های آینده توصیف شده، تصریح شده
که روشن ساختن تفاوت ها و مشخص ساختن محدوده مناسبات آمریکا و چین پیوسته
دشوار ترمی گردد. اگر چه درگیری مسلحانه میان بزرگترین قدرت در حال ظهور و
آمریکا که تا کنون قدرت مسلط است به هیچ وجه مقدر نیست، اما همه چیز نشان
از آن دارد که مناسبات آنها بگونه ای قابل توجه رو به تیرگی می رود .
خطر جدید جنگ هسته ای
بنا به ارزیابی گزارش کنفرانس امنیت مونیخ، روی هم رفته خطر جنگ اتمی میان
قدرت های بزرگ هنوز محدود است. اما برای نخسنین بار پس از پایان جنگ سرد
تشدید خشونت میان آنها را نمیتوان بعنوان کابوسی دور از واقعیت به کنار
نهاد. بویژه در مورد جنگ میان غرب و روسیه که در شرق اروپا به یک سلسله از
حوادث نظامی منجر شده، خطر تشدید ناخواسته را نمیتوان انکار کرد. خطر
استفاده از سلاح های اتمی در منطقه اروپا و اقیانوس اطلس در حال افزایش
است. این خطر بیش از تمام خطرهائی است که از پایان جنگ سرد تا کنون پیش
آمده است. این نظری است که در حال حاضر شایع است. بنظر وزیر دفاع سابق
آمریکا پس از فروپاشی اتحاد شوروی تا کنون خطر در گیری اتمی هیچگاه تا این
اندازه شدید نبوده است. ولفگانگ ایشینگر رئیس کنفرانس امنیت مونیخ اخیرا
گفت: متاسفانه من نظر ویلیام پری را تایید می کنم و باید بگویم: درآغاز سال
2016 با خطرناکترین وضع جهانی پس از پایان جنگ سرد روبرو هستیم.
http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/59304
|
