راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

از یک پیام دریافتی

در جستجوی

کدام اهداف

پیش می رویم؟

امیر پویا

 

 

 

توهم توطئه عینکی است که بعضی‌ها از پشت آن به رویدادها می‌نگرند. پس از پیروزی انقلاب ایران بودند کسانی که با نگاه از پشت این عینک معتقد بودند انقلاب ایران با خواست و تایید آمریکا پیروز گردید و اگر غربی‌ها خصوصا آمریکا و انگلیس نخواهند برگ ازدرخت جدا نمی‌شود. آنها با اشاره به پاره‌‌ای رویداد‌های همزمان، مانند روی کار آمدن جیمی کارتر دمکرات و کنفرانس گوادلوپ نه تنها پیروزی انقلاب که آغاز آن را توطئه‌‌ای مطابق با برنامه و اراده غرب می‌دانند. گویی یک اتاق فرمان همه ی حوادث و رویداد‌های جهان را برنامه ریزی و مدیریت می‌کند.

ناگفته پیداست  که غرب سرمایه داری تا آخرین زمان ممکن از دیکتاتورها پشتیبانی کرده و تنها هنگامی پشتشان را خالی می‌کند که سقوط آنها را حتمی دانسته و با رها کردن دیکتاتورهای در حال غرق شدن حساب خود را از آنها جدا کرده و تلاش می‌کند با ایجاد ‌‌ترمز در مقابل انقلاب منافع خود را حفظ نماید .

آمریکا پس از انقلاب، در ایران هم با توطئه‌های گوناگون اعم از جنگ و کودتا و بمب گذاری و ‌‌ترور و سرکوب تا توانست مسیر انقلاب  را منحرف کرد. این دیگر توهم توطئه نیست، بلکه خود توطئه است.

بعضی‌ها اختلافات میان جناح‌های مختلف حاکمیت را هم جنگ بر سر تصاحب قدرت می‌دانند و معتقدند که نتیجه این جنگ برای مردم علی السویه است. این تحلیل را به اصلاح طلبان نیز تعمیم داده و فرقی میان آنان و اصول گرایان و راست سنتی قائل نیستند و با همین نظر به هر انتخاباتی در جمهوری اسلامی برگزار شد  نگاه کردند و از قافله تحولات ایران عقب ماندند.

باید به طرفداران این اندیشه که عموما با اتخاذ چنین مواضعی انفعال و دست روی دست گذاشتن و تماشاچی  شدن را به مردم توصیه می‌کنند گفت، به فرض آن که نیت اصلاح طلبان کسب قدرت باشد؛ آیا کسب قدرت با سازش راحت‌ ‌تر بدست می‌آید یا با اختلاف و درگیری با حاکمیت؟ حتی اگر قائل به کسب قدرت توسط جناح‌های مختلف باشیم اختلاف دیدگاه و نگاه متفاوت طبقاتی آنان را نمی‌توانیم نادیده بگیریم  و اتفاقا آنچه برای مردم ما مهم است و با سرنوشت آنان و کشور گره خورده نتیجه‌ همین باصطلاح جنگ قدرت است. سیاست "هرچه بدتر بهتر" هزینه‌های سنگین‌‌تری را به مردم تحمیل می ‌کند. بهتر نیست فضایی که در آن مجالی برای فعالیت ولو اندک نمایندگان مردم وجود داشته باشد؟

برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید برای خود مشخص کنیم که قصد ما چیست؟ فروپاشی نظام به هرقیمتی  ولو به قیمت تجزیه کشور و یا تغییر گام به گام با حفظ تمامیت ارضی و وحدت ملی؟!

 

 

به تلگرام راه توده بپیوندید:

https://telegram.me/rahetudeh

 

 

 

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                      راه توده شماره 562 - 14 مرداد ماه 1395

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت