دکتر محمد رضا خاتمی دبیرکل سابق جبهه مشارکت در گفتگویی از حسن روحانی خواست که دولت آشتی ملی تشکیل دهد. به گفته ایشان وضعیت کشور بسیار بحرانی و وخیم است و برای کاهش تنش‌ها و برقراری وحدت ملی بهتر است که از نیروهای معتدل "اصولگرا" در تشکیل کابینه بهره گرفته شود تا جناح‌ها و نیروهای مختلف بجای رویارویی به سمت همکاری ملی گام بردارند.

اندیشه و ضرورت آشتی ملی پیشتر و قبل از انتخابات ریاست جمهوری توسط محمد خاتمی نیز مطرح شده بود که با مخالفت اقای خامنه‌ای مواجه شد که این پیشنهاد را به خود گرفته بود و تصور کرده بود منظور رفع حصر و ممنوعیت‌ها و باز کردن نهادهای انتصابی بر روی هواداران اعتدال و اصلاحات است.

هم پیشنهاد محمد خاتمی و هم محمدرضا خاتمی برخاسته از یک نگرانی ملی و درست است. حتی با بهره‌گیری از "اصولگرایان" درون کابینه هم‌ می‌توان موافق بود بشرط آنکه چهره‌های شاخص اصولگرایی وارد کابینه شوند. ولی جناح راست این را‌ نمی‌خواهد. آنها‌ می‌خواهند افراد درجه دوم و ناشناخته خود را وارد کابینه کنند تا هم از درون در برابر برنامه‌های دولت کارشکنی کنند و هم از بیرون نقش اپوزیسیون را بازی کنند. همان کاری که رهبر جمهوری اسلامی در سی سال گذشته پی گرفته است: دخالت در همه امور و همه عزل و نصب‌ها و سیاست‌ها و برنامه‌ها و کلیات و جزئیات مسائل کشور از نانوتکنولوژی تا جوراب شلواری زنها، و دست آخر بجای پاسخگویی به مردم، طلبکار شدن و تبدیل شدن به اپوزیسیون. آنها‌ می‌خواهند همین شیوه شکست خورده و بی‌سرانجام را با دولت روحانی پیاده کنند.

پیشنهاد محمدرضا خاتمی پیشنهاد خوبی است ولی جناح راست با دولت آشتی ملی موافق نیست چرا که آشتی ملی به معنای ارائه برنامه و پذیرش مسئولیت است و آنها نه برنامه دارند و نه مسئولیت‌ می‌پذیرند. حتی حاضر نیستند مسئولیت دولت احمدی نژاد را که برای حفظ آن دست به کودتا زدند و کشور را به مرز فاجعه نزدیک کردند بپذیرند. آنها‌ می‌خواهند هم در دولت باشند و هم اپوزیسیون دولت. پست و مقام های دولتی را هم برای نوچه پروری‌ می‌خواهند نه برای تحقق یک برنامه روشن و ملی. واگرنه امثال علی لاریجانی یا ناطق نوری یا علی مطهری هم "اصولگرا" هستند ولی "اصولگرایانی که مسئولیت پذیرفته اند و دودوزه بازی‌ نمی‌خواهند بکنند. هم سهم خواهی کنند از دولت و هم اپوزیسیون باشند. 

در برابر اندیشه دولت آشتی ملی کسانی نیز از ضرورت تشکیل دولت "فراجناحی" سخن‌ می‌گویند. اولا آن نهادی که باید فراجناحی باشد اول از همه قوه قضائیه است که فعلا جناحی ترین نهادهای جمهوری سلامی است. اتفاقا فاسدترین نهاد حکومتی نیز همان قوه قضائیه است. پس از آن نوبت سپاه و ائمه جمعه و ارگان های انتصابی می رسد که همه جناحی هستند و از مخالفان رای مردم پر شده اند. ثانیا باید مفهوم دولت فراجناحی را مشخص کرد. اگر منظور همان دولت آشتی ملی است که آن را بطور روشن باید گفت. ولی اگر منظور از "دولت فراجناحی" یعنی دولتی که از هیچ جناحی نیست و در واقع غیر از شخص حسن روحانی هیچکس، هیچ جناحی، هیچ حزبی مسئولیت ان را‌ نمی‌پذیرد که درخواستی بی‌معناست. این یعنی بنام فراجناحی بودن مخالفان دولت وارد کابینه شوند تا از درون آن را منفجر کنند.

نه اقای روحانی، نه طرفداران اصلاحات و تحولات با دولت آشتی ملی، با حضور و همراهی اصول گرایانی که آماده همکاری با نهادهای انتخابی و اجرای برنامه های مورد نظر مردم هستند طبیعتا مخالف نیستند که استقبال‌ می‌کنند و آن را بسود پیشرفت کشور‌ می‌دانند، بشرط آنکه در برابر ملت، با پذیرش مسئولیت و بر مبنایی روشن قرار داشته باشد.

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده