هفته گذشته حمید بقائی، از کارگزاران محمود احمدی نژاد رئیس جمهور پیشین، پس از حضور در دادگاه در خیابان ظاهر شد و با اشاره به رئیس قوه قضائیه گفت که نه 63 حساب بانکی دارد و نه دخترش جاسوس است!

چند روز بعد شخص احمدی نژاد نامه‌ای در حمایت از بقایی منتشر کرد و مسئولیت اقدام‌های وی را برعهده گرفت. مقامات قضائی در پاسخ به بقایی و احمدی نژاد به چند توپ و تشر توخالی اکتفا کردند و فرصت طلب‌هایی که در مجلس شورا "غیورانه" با شعار "موسوی و کروبی اعدام باید گردند" راه پیمایی کردند، همچنان از وحشت مهر خفگی بر دهان زده‌اند.

واقعیت آن است که احمدی نژاد خود به یک معضل برای رهبری جمهوری اسلامی تبدیل شده است چرا که اسناد وزارت اطلاعات و بیش از آن پرونده کودتای 88 را زیر بغل دارد و کافیست دهان باز کند تا کل نظام با چالشی سخت مواجه شود. بخشی از کش و واکشی که با احمدی نژاد صورت‌ می‌گیرد برای ساکت تر کردن وی و در عین حال یافتن محل اختفای اسنادی است که در اختیار دارد که بنظر‌ نمی‌رسد در هیچ یک از این دو زمینه رهبر و قوه قضائیه موفقیتی بدست آورند.

آنچه احمدی نژاد را به یک معضل تبدیل کرده ضمنا اصرار او برای نشان دادن فاصله خود با جناح راست و شخص رهبر و نهادهای انتصابی آن است. احمدی نژاد همانطور که با ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری – باوجود منع رهبری- نشان داد‌ می‌خواهد علنا به مردم پیام دهد که رهبر را قبول ندارد. او به جایگاه و حق سکوتی که برای او در مجمع تشخیص مصلحت نظام قائل شده‌اند راضی نیست و خود را بسیار فراتر از آن‌ می‌بیند.

رفتار احمدی نژاد و حلقه نزدیکان وی نه تنها قوه قضائیه بلکه شخص رهبر را با وضعیتی سخت و متضاد روبرو کرده است. هیچکدام از اصلاح طلبان و طرفداران تحولات و تغییرات در ایران این همه تحقیری را که حلقه احمدی نژاد متوجه رهبر و نهادهای انتصابی وی به ویژه قوه قضائیه کرده نکرده بودند و با اینحال مدام با محدودیت‌های بیشتر مواجه‌ می‌شوند و سازمان‌های سیاسی آنها منحل یا محدود‌ می‌شوند. چنانکه همزمان با سخنرانی‌های بقایی دربرابر درهای قوه قضائیه هشت تن از سران جبهه مشارکت به اتهام‌های پوچ با محکومیت‌های سخت مواجه شدند بدون آنکه هیچ یک از آنها چنین شیوه تحقیرآمیزی را نسبت به رهبر یا قوه قضائیه در پیش گرفته باشند. سرنوشت موسوی و کروبی و کوشش برای گسترش محدودیت‌های محمد خاتمی در تقابل با فعال مایشائی احمدی نژاد و یارانش قرار دارد و تمام ادعاهای مربوط به "فتنه" یا "قاطعیت" رهبر و قوه قضائیه را در قیاس با رفتار جبون آمیز آنان در برابر حلقه احمدی نژاد به نمایشی مضحک و مسخره در ذهن مردم تبدیل کرده است. بخشی از دلائل مصاحبه‌ها و ادعاهای مقامات نظامی و قضائی جمهوری اسلامی که مدعی‌اند که موسوی و کروبی اصلا در حصر نیستند یا به استخر و دریا‌ می‌روند ناشی از همین است.‌ می‌خواهند بگویند با آنها هم مانند احمدی نژاد مدارا‌ می‌کنند. که این البته خود در تناقض با این ادعاست که "سران فتنه" باید اعدام شوند. مردم‌ می‌پرسند که اگر کسی قرار است اعدام شود چرا او را به استخر و دریا و اسب سواری‌ می‌فرستید؟

کودتای 88 جمهوری اسلامی و رهبری آن را وارد سراشیبی کرده که راهی برای برونرفت از آن‌ نمی‌یابد و ظاهرا کسانی که در پشت صحنه آن کودتا بوده‌اند قصد دارند سقوط در این سراشیب را تا کشاندن نظام به لبه پرتگاه ادامه دهند. اکنون جمهوری اسلامی از نظر اقتصادی به بن بستی وارد شده که چشم انداز آن جز فرو رفتن کشور در هرج و مرج و شورش و فرو     پاشی نیست. بن بستی که بدون همکاری همه مردم، احترام به خواست آنان و ایجاد یک دولت وحدت ملی شکستن آن ناممکن است. با اینحال رهبری کشور همچنان در توهم سرپوش گذاشتن بر کودتای 88 از طریق ادامه حصر و بگیر و ببند است. رهبری جمهوری اسلامی در آن فاصله‌ای که با مردم دارد هنوز در نیافته که مردم پرونده کودتای 88 را برای خود تمام کرده و بسته و حکم آن را صادر کرده‌اند. ادامه این وضعیت یعنی ادامه بن بست چرا که نه احمدی نژاد در برابر رهبر و قوه قضائیه آن کوتاه خواهد آمد و نه موسوی و کروبی. ولو اینکه یکی به اتکای اسنادی که از کودتا در اختیار دارد بر صندلی مجمع تشخیص مصلحت تکیه زده باشد و دیگری بدلیل حقانیت خود و وفاداری به رای مردم در حصر قرار گرفته باشد. این دو از دو سوی مخالف و بدلایل متضاد دو تیغه قیچی کودتای 88 هستند که گلوی رهبری جمهوری اسلامی و دستگاه قضائی آن را‌ می‌فشارند.

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده