بحران اقتصادی "امریکا" و راه حل هائی که ترامپ برای آن پیدا کرده و می کند بزرگترین بحث روز جهان است. بحران و راه حل هائی که شاید، به حوادث بزرگ دوران ما بیانجامد. این حوادث بزرگ اوهام نیست که عده ای آن را چنین تصور می کنند.

در این بحران و در راه حل های ترامپ ایران یکی از محورهاست. ایران، کشوری آسمانی نیست بلکه کشوری است روی نقشه جغرافیائی جهان و به همین دلیل، آنچه در جهان جریان دارد، شامل حال ایران نیز می شود. بویژه که در سالهای اخیر، ایران بیش از هر دوران دیگری به کشوری وابسته است که اتفاقا بیش از همه علیه آن شعار می دهد. یعنی امریکا. تحریم هائی که امریکا علیه ایران اعلام کرده و آن را گسترش هم می خواهد بدهد و بازتاب اقتصادی آن در ایران که بحران ارز یک نمونه از آن بود، خود بزرگترین شاهد است. به این ترتیب، جهان نه به سمت آیه های آسمانی، بلکه به سمت آیه های زمینی می رود و ایران نیز روی زمین است نه در آسمان.

در این چارچوب است که باید به سکانداران حاکمیت جمهوری اسلامی گفت: اگر باید درسی از بحران کنونی آموخت – که باید آموخت- این درس نفی برنامه های سیاسی و اقتصادی است که تحت نام "تفسیر جدید از بند 44 قانون اساسی" برای خصوصی سازی لجام گسیخته در دولت احمدی نژاد تحت هدایت و تائید رهبر جمهوری اسلامی دنبال شد و البته شروع کننده اش دولت هاشمی رفسنجانی بود. همین برنامه ها سرمایه داری تجاری را بر مملکت حاکم کرد و سرنوشت ایران را به بحران کنونی جهان سرمایه داری گره زد.

علاوه بر گریبانی که ایران در چنگال بحران اقتصادی جهان سرمایه داری دارد، خطر اینست که آن جهان و در راس آن "امریکا" برای بیرون کشیدن گریبان خود از چنگال این بحران، ایران و منطقه و جهان را به کام ویرانی بکشد.

نه تنها، ما در سالهای انتشار راه توده - به شهادت سرمقاله های راه توده - تاکید کرده ایم باید سیاست اقتصادی و نظامی و سیاسی حاکم درجمهوری اسلامی تغییر کند، بلکه اکنون نیز می گوئیم که به جای استراتژی دفاع اتمی و نظامی از کشور، باید رفت به سوی استراتژی وحدت ملی برای دفاع از کشور و حفظ آن در برابر همه بحران ها و این ممکن نیست مگر مردم را درحکومت و تصمیمات آن سهیم کردن و گام اول برای این سهیم کردن گشایش فضای سیاسی در کشور است.

ما بارها تاکید کرده ایم و اکنون که عده ای ذوق زده از لغو برجام توسط امریکا صابون تولید بمب اتمی را به دل زده اند می گوئیم که حتی اگر تکنولوژی اتمی تا فراهم آمدن همه شرایط تولید بمب اتمی را هم در اختیار داشته باشیم و قدرت نظامی – دفاعی کشور را در حدی ملی و مستقل در خور دفاع از خویش در منطقه را هم داشته باشیم گریزی از تغییر سیاست اقتصادی کشور و در آمدن از چاه ویل تجارت نیست. هیچ نیازی نیست که وحدت ملی و آزادی ها گروگان قدرت نظامی شود.

فضای بسته سیاسی و سرکوب آزادی ها، درعین بازگذاشتن دست سودپرستان تاجر، راه به جائی نمی برد و بحران کنونی را بستر دخالت خارجی در امور داخلی ایران می کند.

گردش چرخ تولید داخلی که باندازه قدرت نظامی حافظ ایران می تواند بشود نیز از همین بستر می گذرد. نگاه کنید به آنچه در چین و روسیه می گذرد و حتی کره شمالی نیز در اندیشه طی طریق در همین مسیر است.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده