قطعی است!

همانگونه که لباس روحانیت دلیل وحدت نظر و عمل روحانیون نبود، لباس نظامی نیز دلیل وحدل عمل و نظر نظامی ها و سپاهی ها نیست. آنها که این نکته را فراموش می کنند، فرصت پیش بینی رویدادهای آینده ایران را از کف می دهند.

انفجار سیاسی و اجتماعی در ایران قطعی است! هر حادثه ای- حتی حوادث طبیعی ـ به این انفجار کمک خواهد کرد و دخالت خارجی و نظامی نیز برخلاف تصور و پیش بینی های حاکمیت بجای ایجاد وحدت مذهبی و ملی، می تواند در خدمت این انفجار قرار بگیرد. حتی بدون این حوادث طبیعی و غیر طبیعی نیز شاهد اوج گیری تنش ها بین مجلس و دولت، دولت با مجمع مصلحت، مجمع مصلحت با شورای عالی امنیت، بیت رهبر با حوزه علمیه و شورای فرماندهان سپاه و... خواهیم بود. بدین ترتیب، خواب حکومت یکپارچه، پس از دولت روحانی، در نظامی که هنوز سرانجام قطعی غلبه کامل یک طبقه بر آن معلوم نیست و هنوز با شعار حمایت از توده مردم می کوشد ماسک بر چهره غارتگری بزند، خوابی باطل است. شکل و شمایل و لباس یکدست و یکپارچه، هرگز به معنای ماهیت یک پارچه یک حکومت طبقاتی نیست! همچنان که لباس روحانیت دلیل یکپارچگی طبقاتی روحانیت نبود و نیست، لباس نظامی نیز دلیلی بر واحد بودن پایگاه و خواستگاه های طبقاتی نظامی ها و سپاهی ها نیست. حتی تضمینی برای حفظ ماهیت کنونی بسیج بعنوان گارد ویژه "قدرت" نیست! با بحرانی تر شدن اجتماعی، سیاسی و اقتصادی باید درانتظار صف بندی ها جدید و آشکار در کل نظام بود.

برخلاف تصور راستگرایان و مخالفان اصلاحات و تغییرات، با روی کار آمدن احتمالی یک دولت نظامی پس از دولت روحانی چالش های سیاسی جنبه نظامی به خود گرفته و بحران ها از چارچوب راه حل های سیاسی از دایره امکانات خارج می شود. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم و حاکمیت چه دانسته باشد و چه ندانسته باشد دگرگونی ساختاری نظام حاکم گریز ناپذیر است. حتی زمینه های دیده می شود که براساس آنها بتوان گفت ایران مراحل پایانی دوران اصلاحات سیاسی از راه های مسالمت آمیز را پشت سر می گذارد! این سخن به معنای آن نیست که بزودی مردم دست به اسلحه خواهند برد، اما به معنای آن هست که رقابت ها، اختلافات، تسویه حساب ها و حتی جهت گیری ها و سمت گیری های طبقاتی حاکمیت- با توجه به نقش سپاه در تمامی آنها- نمی تواند به دور از برخوردها و راه حل های نظامی باشد. بزودی بر همگان روشن خواهد شد که تفنگ ها، خودی ها را زودتر نشانه خواهند رفت و صف بندی های سیاسی، به صف بندی طرفداران و مخالفان راه حل های مقابله با بحران ها تبدیل خواهد شد. این سمت گیری ها تا اعماق واحدهای نظامی که حالا خود را مانند روحانیت "نماد حاکمیت" می دانند رسوخ خواهد کرد و اتفاقا گریبانگیری روحانیون و نظامی ها از یکدیگر و متهم کردن یکدیگر به بحران آفرینی جدی تر از گرفتن گریبان مردم توسط این دو نیرو خواهد شد.

این همان نکته ایست که از این پس باید در محاسبات سیاسی خود گنجاند. حادثه فردا اتفاق نخواهد افتاد و می تواند اشکال کلاسیک و تاریخی را با خود همراه نداشته باشد، اما کلیت آن و سمت و سوی حرکت را باید پیش بینی کرد: امکان حل مسالمت آمیز تضاد حاکمیت با مردم روز به روز کمتر می شود و هر نوع رقابت و حتی گرایش های طبقاتی متمایل و یا مخالف خواست های مردم در مجموع حاکمیت جمهوری اسلامی نیز متاثر از این سمت گیری خواهد بود، همچنان که تقابل روحانیون و نظامی ها که به آن اشاره کردیم.

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده