راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

 

سرمقاله راه توده 718

مردم ایران زیر فشار امریکا

از خارج و کودتاچی ها در داخل

 

 

آیا شورش اخیری که به بهانه گران شدن بنزین در کشور به راه افتاد و شورش‌های مشابه دیگری که در راه است می تواند بستر و زمینه ساز یک انقلاب در ایران باشد؟ برخی معتقدند ظواهر امور چنین نشان می دهد و این شورش‌ها ناگزیر بستر را برای تحولی انقلابی فراهم می کند. بی گمان در درازمدت چنین ظرفیتی در شورش‌های اجتماعی – در حد یک ظرفیت - وجود دارد و در شرایط معین و مساعد رهبرانی می توانند ظهور کنند. ولی آیا امروز چنین است و شورش کنونی نشان از چنین ظرفیتی دارد؟ پاسخ فعلا منفی است.

آنها که جلوی اجرای برجام را گرفتند، آنها که ایران را به زیر تحریم‌ها کشاندند، آنها که می خواهند ایران زیر تحریم باقی بماند، آنها که مانع پیوستن ایران به کنوانسیون‌های جهانی فاتف و غیره می شوند تا امکان هرگونه مبادله بین المللی را از دولت روحانی سلب کنند، آنها که می کوشند بزرگترین فشارها را به مردم وارد کنند و هرچه بیشتر آنها را ناراضی و عصیانی کنند و ... اینها را برای آن نمی کنند که مردم انقلاب کنند و جمهوری اسلامی را سرنگون کنند! نارضایتی مردم برای آنها ابزار، وسیله و گامی است در چارچوب استراتژی کودتایی ساقط کردن دولت روحانی و ایجاد دولت و مجلسی همسو با خود. آنها چشم‌انداز نارضایتی‌ها را یک چشم‌انداز کودتایی می بینند و نه انقلابی.

البته در این استراتژی کودتایی مانند هر استراتژی دیگری تضاد و دوگانگی وجود دارد و کوشش آنها برای ناراضی کردن مردم از دولت روحانی می تواند به حریقی منجر شود که آنها خود نیز در آن بسوزند و در درازمدت بی گمان چنین است. ولی این هنوز به معنای تبدیل شدن کودتا به انقلاب نیست، بلکه همچنان قرار گرفتن میان دو گزینه کودتای داخلی و حمله خارجی است.

برای آنکه استراتژی کودتایی در نهایت و در درازمدت شکست بخورد نباید اجازه داده شود که استراتژی و برنامه آنها در کوتاه مدت موفق شود. و این خطایی است که اکثر مدعیان تحول انقلابی دچار آن هستند. آنها گمان می کنند اگر برنامه‌های سپاه یا جناح راست حکومتی بدون مانع پیش برود و آنها همه نهادهای قدرت را تسخیر کنند شرایط برای سرنگونی حکومت فراهم خواهد شد. البته آنها در این شرایط سرنگون خواهند شد ولی نه در یک انقلاب بلکه در یک فروپاشی ملی و داخلی.

مدعیان طرفداری از تحولات انقلابی گمان یا چنین وانمود می کنند که آنچه مانع انقلاب مردم و سرنگونی حکومت است امید مردم به اصلاحات و اصلاح طلبان است. بنابراین کافیست اصلاح طلبان از سر راه جناح راست کنار بروند و اجازه دهند که آنها همه نهادهای قدرت را در اختیار انحصاری خود بگیرند تا راه انقلاب هموار شود! در حالیکه درست برعکس است. تنها در صورتی که بتوان جلوی موفقیت برنامه‌های راست حکومتی و کودتاچیان را گرفت، هر آنچه امروز انجام می دهند در درازمدت به ضد خود تبدیل خواهد شد. تدارک درازمدت یک انقلاب در ایران زمانی اصولا ممکن است که در کوتاه مدت اجازه پیروزی به نیروهای کودتایی و تسخیر مجلس و دولت را نداد. فقط در اینصورت است که سیاست گرفتن گلوی مردم و ناراضی سازی به بن بست می رسد و دکان نظامیان و دولت سایه و امام جمعه‌های همسو با آنها جمع می شود.

در جنبش نارضایتی و اعتراض مردم ایران ظرفیت‌ها و امکان‌های متضادی نهفته است. نه دولت ترامپ مردم ایران را تحریم می کند که آنها ناراضی شوند و جمهوری اسلامی را سرنگون کنند و یک دولت انقلابی و دموکراتیک بر سر کار آورند، نه نظامیان و دولت سایه با ترامپ در این مسیر همسویی می کنند تا بساط خودشان و جمهوری اسلامی جمع شود. یکی می خواهد ایران را از این طریق بپاشاند، دیگری می خواهد قدرت مطلق خود را مستقر کند. همه فشارها بر روی مردم اکنون همراه با یک جنگ روانی است تا جنبش نارضایی مردم به سمت تحقق اهداف و خواست‌های عاملین اصلی وضع فلاکت بار کنونی کشیده شود. خطر در اینجاست.

 

 

 

 

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                        راه توده شماره 718 - 14 آذرماه 1398

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت