|
خواننده گرامی راه توده "مجید رضائی" در زیر مقاله "جنبش اعتراضی کنونی
مردم،
ادامه انقلاب 57 است نه علیه آن!" که در شماره 750 راه توده منتشر شد پیام
زیر را نوشته است که ما آن را عینا برای توجه بیشتر بقیه خوانندگان راه
توده منتشر می کنیم. ما پیوسته تاکید کرده ایم که از پیام هائی که دارای
محتوائی آگاهی بخش باشند در زیر هر مطلبی استقبال می کنیم، همچنان که از
پیام های شعاری و سطحی گریزانیم و اغلب نیز به نویسندگان این پیام ها توصیه
کرده ایم بیشتر مطالعه کنند، بویژه درباره موضوعی که می خواهند درباره آن
نظر بدهند. بسیاری بر این باورند که مقاله باید بالا بلند باشد و تصور می
کنند فضل و آگاهی در پر نویسی و بلند نویسی است، درحالیکه اینگونه نیست.
محتوای علمی و آگاهی از یک موضوع می تواند در کوتاه ترین جملات بیان و یا
نوشته شود. این محتوا و آگاهی است که بر اعتبار یک نوشته و نویسنده آن می
افزاید و نه پر گوئی و پر نویسی که اغلب نیز منجر به پراکنده گوئی و
پراکنده نویسی می شود. ما اعتقاد داریم بالا بلند بودن بسیاری از نوشته ها
و گفته های نویسندگان و گوینده تفسیرها و تحلیل ها ناشی از عدم تسلط و حتی
باور خود گوینده و نویسندگان این نوع مطالب نسبت به موضوعی است که می خواهد
درباره آن نظر بدهد و به همین دلیل روی این شاخه و آن شاخه می پرند و
بالاخره هم نه خود میدانند چه گفتند و نه خواننده می فهمد او چه می خواسته
بگوید. پشت این نوع نوشته ها انسجام فکری و سیاسی وجود ندارد. در مورد
نوشته های کوتاه و موجز شاید برجسته ترین نمونه های کوتاه گوئی و کوتاه
نویسی و درعین دقیق نویسی و دقیق گوئی را بتوان در نوشته های زنده یاد
منوچهر بهزادی سردبیر ارگان مرکزی حزب توده ایران "مردم" و سپس "نامه مردم"
پس از انقلاب نیز در مقالات منتشره او در مجله دنیای قبل از انقلاب یافت. و
همچنین مقالات دقیق ایرج اسکندری در مجله دنیا و یا مقالات علمی احسان طبری
در مجله دنیا. البته این کوتاه و موجز نویسی و تمرکز دقیق روی یک موضوع و
به حاشیه نرفتن از ویژگی های تمام نویسندگان رادیو پیک ایران بود که پس از
انقلاب و بازگشت به ایران نیز در نشریات حزبی با همین شیوه مقاله نوشتند.
مانند زنده یادان پرفسور آگاهی، امیر نیک آئین، ملکه محمدی، اخگر، رصدی و
دیگران.
آقای رضائی در پیام خود نوشته اند:
"این تحلیل شماهمان درک عمیقی است که رهبری حزب توده ایران از انقلاب 57
داشت و بدرستی دریافت که در انقلاب ایران مسئله بازگشت به شریعت اسلام تحت
هیچ شرایطی مطرح نیست و نمی‌تواند مطرح باشد. این انقلاب هر نامی را كه در
برابر آن قرار دهند، هدفش برقراری یك جامعه نوین است و نه بازگشت به گذشته
های تاریخ اسلام، ولو بی وقفه بر جنبه اسلامی آن تاكید شود. انقلاب 57 در
شرایط تاریخی و جهانی كه در آن زاده شد دو راه بیشتر پیش روی نداشت و
همچنان ندارد: یا این و یا آن شكل نظام سرمایه داری را حفظ كند و توسعه
دهد و غارت و چپاول و فقر و بحران اجتماعی و طبقاتی را بدنبال بیآورد –
چنان که آورده است- و یا یك سمتگیری را بپذیرد که به نوعی بهره از
سوسیالیسم داشته باشد. چنان که امروز در ماهیت جنبش اعتراضی برای تغییرات
منعکس است."
تلگرام راه توده:
https://telegram.me/rahetudeh
|
