"فروزنده فرزاد"

بار دیگر تنش در سوریه بالا گرفته است. پس از آغاز عملیات نظامی دولت سوریه در استان ادلب برای بیرون راندن نیروهای تروریستی مورد حمایت ترکیه از آخرین سنگرهایشان در این استان، و در جریان بمباران مواضع ترکیه بوسیله ی ارتش سوریه ۶ تن از سربازان ترک کشته شدند.

گفتگوهای صلح آستانه در سپتامبر ۲۰۱۷ و پس از آن، میان سه کشور روسیه و ایران و ترکیه، به توافق بر سر «منطقه ی عاری از سلاح» در استان ادلب انجامید و ترکیه متعهد شد که به نیروهای تروریستی مانند جبهه النصره و هیات تحریر الشام مجال فعالیت ندهد. حمایت از نیروهای نظامی مخالف دولت اسد که حاضر باشند با دولت سوریه در یک روند سیاسی به توافق برسند نیز بخشی از این توافق بود. ترکیه در عمل به این تعهد خود پایبند نماند و به رویه ی سالهای پیشین از گروههای منشعب از القاعده و سازمانهای اسلامگرای تروریست پشتیبانی کرد. به این ترتیب، ارتش سوریه با پشتیبانی روسیه عملیات نظامی برای آزادسازی ادلب را آغاز کردند.

در پاسخ، اردوغان سوریه را که در خاک خود با نیروهای مسلح تروریستی مقابله میکند به مداخله ی نظامی آشکار تهدید و به دولت سوریه برای خارج کردن نیروهای ارتش این کشور از استان ادلب اولتیماتوم داد! صرفنظر از شگفت آور بودنش، اصرار اردوغان به ادامه ی سیاست های سالهای اخیر ترکیه در برابر سوریه که روسیه در خلال گفتگوهای متعدد بر آن مهار زده، از سوداهای سلطانی اردوغان برای ادغام بخش هایی از خاک سوریه به ترکیه نشان دارد. ایجاد منطقه ی حایل در شمال سوریه در برابر تهدید کردهای سوریه نیز بخشی از همین سیاست بوده است.

اما با آغاز عملیات نظامی ارتش سوریه در ادلب، اردوغان در موقعیت دشواری قرار گرفته است. پافشاری بر تهدید به درگیری نظامی با سوریه دولت ترکیه را در برابر روسیه قرار میدهد. سرگی لاورف در بیانیه ی وزارت خارجه ی روسیه که به روشنی از پایبند نبودن ترکیه به مذاکرات آستانه و سوچی سخن گفته از «ضرورت هماهنگی تنگاتنگ با شرکای ترک و ایرانی» خبر داده است. روسیه با برجسته کردن نقش ایران، پیام روشنی به ترکیه و ایالات متحده داده و آن ادامه ی همکاری با ایران در سوریه برای پایان دادن به جنگ داخلی در سوریه و آغاز یک روند سیاسی برای آینده ی این کشور است. از سوی دیگر مایک پمپئو وزیر خارجه ی آمریکا از نظامیان کشته شده ی ترکیه با عنوان «شهید» یاد کرده و گفته است که ایالات متحده «در کنار متحده خود در ناتو {ترکیه} میایستد». اینرا می توان به تحریک ترکیه برای درگیری با ارتش سوریه تعبیر کرد و هدف از آن تنش آفرینی میان روسیه و ترکیه و دور کردن ترکیه از روسیه تفسیر کرد. ادامه ی وضعیت جنگی در سوریه و حضور نظامی ایران در این کشور نیز محملی است برای فرسودن بیشتر ایران. تنش با اسراییل و ادامه ی عملیات هوایی اسراییل علیه نیروها و پایگاههای نظامی ایران در سوریه و تکرار رخدادهایی مانند ترور قاسم سلیمانی همگی در خدمت کشاندن ایران به مرداب اضمحلال تدریجی و چه بسا باتلاق جنگ است. با پایان گرفتن درگیری های خونین در سوریه حضور نیروهای نظامی ایالات متحده در سوریه (مرز با عراق) و کردستان سوریه توجیهی نخواهد داشت و آمریکا با مقاومت دولت سوریه و مردم آن روبرو خواهد شد، همانگونه که امروز در عراق با مقاومت مردم و رای پارلمان عراق به خروج نیروهای نظامی اش روبروست. خارج شدن نیروهای آمریکایی از سوریه و عراق در این مقطع زمانی با سیاست آمریکا برای فشار همه جانبه به ایران و تنگتر کردن حلقه ی محاصره ی اقتصادی و سیاسی ایران همخوانی ندارد. بنابراین مناقشه در سوریه بعنوان بخشی از این راهبرد ادامه خواهد یافت و از همین رو مایک پمپئو به سرعت حمایت آمریکا از ترکیه را در مناقشه ی ادلب اعلام کرد. از هر سو که بنگریم یک سر سیاست های منطقه یی آمریکا به ایران و «فشار حداکثری» ختم میشود.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده