|
چهل و
یکسال پس از انقلاب 57 دگرگونی های بسیاری در زندگی اجتماعی و سیاسی ایران
مشاهده می شود..
نمی‌توان انکار کرد که در رهبران گروه های چپ نیز تغییراتی ایجاد شده است.
مبارزانی که دیروز به لباس چریکی و تفنگ و فشنگ افتخار می‌کردند، ابزارها و
تن پوش خود را با کتاب و کت و شلوار تعویض کرده اند. در این میان نسلی دیگر
در ایران قد کشیده است که هیچ شباهتی به نسل پیش از انقلاب ندارد و حتی با
آن بیگانه است. اگر در آن سالهای دور فضای سیاسی در چهاردیواری خانه های
تیمی خلاصه می شد، در برابر این نسل فضائی به گستردگی "فضای مجازی" وجود
دارد. فضائی که تمام معیارهای قدیمی فعالیت سیاسی را زیر و رو کرده است. هم
برای فعالان سیاسی و هم برای حکومت.
علاوه بر تلاش‌ها و تغییراتی که هر روزه در کشور ما انجام می شود و شاهدیم،
رویداد سیاسی سال ۸۸ نقطه عطفی بود که در ادامه خود و علیرغم ادعای پیروزی
حکومت، جنبش اصلاحات را به جنبش تغییرات فرا رویاند. جنبشی که در تظاهرات
سراسری دیماه سال 96 و سپس آبان 97 در خیابانها ظاهر شد. هر یک از این
خیزهای اصلاحی و تغییراتی ویژگی های خود را داشته، درعین حال که مثل سه
حلقه از یک زنجیر به هم پیوسته است.
در سال ۸۸ مردم تلاش برای تغییر را در رای به میرحسین موسوی متجلی کردند که
دارای برنامه ی روشنی برای معضلات اقتصادی و سیاسی جامعه ارائه کرده و پس
از کودتا علیه رای مردم، در بیانیه هائی که منتشر کرد بدرستی نتایج ویرانگر
سرکوب و ادامه حکومت یکدست راست های مرتجع و ماجراجو به رهبری احمدی نژاد
در تمام عرصه های اقتصادی، سیاست های داخلی و خارجی را یادآور شد.
در یک نیم خیز دیگر، مردم در انتخابات 92 به روحانی رای دادند تا سدی در
برابر سیل بنیانکن فساد اقتصادی و غارت کشور و نتایج سیاست های ماجراجویانه
8 ساله احمدی نژاد – تحت حمایت کامل رهبر و راست روهای مرتجع- بشود. دولتی
که در این روزها در ارزیابی و تحلیل دورانی که او طی کرده، با اشاره به روی
کار آمدن ترامپ در امریکا، استخر مرگ شدن هاشمی، لغو برجام از سوی ترامپ،
تشدید تحریم ها، ماجراجوئی های موشکی سپاه، جلوگیری از فروش جهانی نفت
ایران و صاعقه "کرونا" گفته می شود: روحانی بدشانس ترین رئیس جمهور ایران
است.
آنچه که ما از این روند تقریبا 20 ساله درک میکنیم آنست که اکثریت مردم
ایران برای رای به خاتمی و موسوی و روحانی دچار توهم نبودند بلکه تلاش
کردند بر سرنوشت خود از طریق دخالت در سیاست تاثیر بگذارند و از مطلق
العنانی حاکمیت جلوگیری کنند. این دوران 20 ساله، همان چرخش بزرگ در سیاست
ایران بود که به وقت خود مورد توجه رهبری حزب در دوران انقلاب قرار گرفته
بود.
در هر انتخاباتی، حتی در روی گرداندن از انتخابات تبدیل به انتصابات شده
مجلسی که بزودی جانشین مجلس دهم می شود اکثریت بزرگ مردم ایران نشان دادند
که برای به عقب راندن فرماندهان طالب حکومت نظامی در ایران، چپاولگران عوام
فریب و مذهبیون معمم و مکلای حاکم خواهان مسالمت آمیزترین راه حل هستند.
حتی در دو شورش دیماه و آبان ماه سالهای96 و 98 نیز آنها که ساختمانها و
بانک ها و تاسیسات را به آتش کشیدند توده مردم معترض و جان به لب رسیده
نبودند.
در جبهه مقابل، یعنی در جبهه روحانیون و فرماندهان حاکم، علیرغم سرعت
تغییرات شگفت انگیز در جامعه و در مردم، آنها همچنان وانمود می کنند که نه
تغییر کرده و نه اهل پذیر تغییرات هستند. این توهمی است که سرانجام زیر
فشار نه تنها جامعه بلکه بدنه خود حاکمیت شکست خواهد خورد.
آنها هنوز درک نکرده و باور نکرده اند که در توهم و رویا هستند، نه مردم
معترضی که حکومت آنها را فریب خورده معرفی می کند. درحالیکه آنها خود فریب
توهم های خود را می خورند.
همه اینها پدیده‌هایی عجیب نیستند بلکه همگی بازتاب و نتیجه دگرگونی های
عظیم در جامعه ایران اند که در دوران پس از "کرونا" ما شاهد آشکارتر شدن و
سرعت گرفتن آنها خواهیم بود. دورانی که حکومت نخواهد توانست مانند گذشته به
حکومت ادامه بدهد و مردم نیز اجازه بازگشت به دوران پیش از کرونا را به
حکومت نخواهند داد. در دوران "کرونا" نه پرچین های کوتاه، بلکه دیوارهای
بلندی فرو ریخت. هم در جهان و هم در ایران. بال برخی بلند پروازی ها هم در
جهان و هم در ایران چیده شد. از جمله ریختن پرها و چیده شدن بال حکومت
مذهبی برای پرواز بر فراز گنبدهای طلائی. توده مردم دیدند که با دخیل بستن
به امام ها و امام زاده ها دردی درمان نمی شود و گرهی از گره های زندگیشان
باز نمی شود، مردم دیدند که با تعطیل نماز جمعه ها، تنش در جامعه کمتر شد،
مردم دست و پا زدن های بیهوده روحانیون برای دفاع و حفظ سنگر مذهبی را در
دوران کرونا شاهد شدند، مردم ناتوانی حکومت با فرود صاعقه کرونا، نتایج
خصوصی سازی ها، پوچی ادعاها و دهها پدیده دیگر را شاهد شدند. حکومتی که
ادعاهای بزرگی برای جنگ و مقابله داشت با صاعقه کرونا نشان داد که با ادعا
و تبلیغات نمی توان روی واقعیات و ضعف ها حجاب کشید. هنوز "شب آبستن است،
تا چه زاید سحر"
تلگرام راه توده:
https://telegram.me/rahetudeh
|
